แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 838

เสี่ยวเชี่ยนคิดเอาไว้ ถ้าอาจารย์ถามเธอ เธอก็จะทำหน้าซีเรียสบอกกับอาจารย์ไปว่า การรักษาครั้งนี้สร้างความสะเทือนใจให้กับเธอ เธอรู้สึกสงสารครอบครัวที่ยากจน จึงจำเป็นต้องใช้เวลาเพื่อปรับสภาพจิตใจก็เลยพลาดไม่ได้เจอกับศาสตราจารย์ชี…อาจารย์ต้องลงโทษเธอไม่ลงแน่

เสี่ยวเชี่ยนดันแว่นตาพลางยิ้มอย่างจิ้งจอกเจ้าเล่ห์

ศาสตราจารย์ชีเห็นท่าทางของเธอหมด รู้สึกขำในใจ

“เฉินเสี่ยวเชี่ยน”

“คะ?”

“จากผลงานคุณในวันนี้ คุณผ่านแล้ว”

ประสาท เสี่ยวเชี่ยนเหล่มองเขา ตาคนนี้พูดจาเพ้อเจ้ออะไรอีก?

ช่างเถอะ ไม่เข้าใจก็ไปดีกว่า จะได้ไม่ต้องเจอศาสตราจารย์อะไรนั่น

เสี่ยวเชี่ยนไปหาร้านนวดด้านนอกเพื่อผ่อนคลาย รอจนสุดท้ายเธอตัดสินใจเปิดเครื่องก็มีข้อความเข้ามาไม่หยุด ล้วนเป็นข้อความที่ต้าอีส่งมา มีหนึ่งข้อความเป็นของศาสตราจารย์หลิว

เสี่ยวเชี่ยนเปิดอ่านข้อความของศาสตราจารย์หลิว ข้างในเขียนมาแสดงความชื่นชม ทำได้เยี่ยม ความหวังในอนาคตของวงการ สู้ๆ

เอ๋?

นี่อาจารย์รู้เรื่องที่วันนี้เธอไปทำความดีไวขนาดนี้เลยเหรอ? คงเป็นผู้อำนวยการโรงพยาบาลบอกสินะ ดูท่าอาจารย์จะไม่ได้โกรธที่เธอหนีฟังบรรยาย เสี่ยวเชี่ยนโล่งอก หนีไปได้อีกครั้งแล้ว

เธอปล่อยให้ศาสตราจารย์ชีนั่นรอเก้อมาหลายครั้ง แบบนี้ศาสตราจารย์นั่นคงรู้สึกแย่กับเธอสุดๆแล้วล้มเลิกความคิดที่จะเจอเธอไปแล้วมั้ง?

ทางที่ดีขอให้เป็นแบบนั้น

เสี่ยวเชี่ยนรู้สึกว่าตัวเองได้จัดการปัญหาใหญ่แล้ว เธอโทรหาต้าอีอย่างอารมณ์ดี

“ประธานเชี่ยน เธออยู่ไหน ทำไมโทรหาไม่ติดเลย?”

“ฉันอยู่ข้างนอก งานบรรยายจบยัง?”

“อื้อ สนุกมาก แต่ไม่ใช่ศาสตราจารย์ชีนะ เป็นหมอที่เป็นผู้ช่วยของเขา ดูเหมือนจะเป็นลูกศิษย์เขาด้วย เป็นนักวิจัยหลังปริญญาเอก บรรยายได้สุดยอดมาก” ต้าอีจดบันทึกไว้หมดแล้วคิดเอาไว้ว่าจะแบ่งให้ประธานเชี่ยนอ่าน

“ได้ประโยชน์ก็ดี เธอเลิกงานเมื่อไร?”

“เลิกแล้ว เย่ต้าเชียนไม่ได้มาตามเวลานัด ฉันก็เลยกลับได้”

“งั้นมาที่ถนนคนเดิน ไปเดินเล่นกัน”

ไม่กี่นาทีต่อมาต้าอีก็มาถึง ประธานเชี่ยนพาเธอไปร้านหนังสือ พอต้าอีเห็นประธานเชี่ยนเลือกแต่หนังสือเตรียมพร้อมมีบุตรเธอก็อึ้ง

“เธอจะมีลูกเหรอ?”

“ใช่” เสี่ยวเชี่ยนคิดว่าตัวเองจัดการปัญหาเรื่องอาจารย์ที่ปรึกษาปริญญาเอกได้แล้ว ถ้าอย่างนั้นช่วงเวลาต่อไปก็ควรเป็นเวลามีลูกให้เสี่ยวเฉียงได้ดีใจ

“งั้นเรื่องเรียนของเธอ…”

“ไม่รีบ เป้าหมายชัดเจนแล้ว เดี๋ยวไปกินเนื้อย่างกันไหม?”

ไม่รู้ทำไม พอได้ยินคำว่าเนื้อย่างต้าอีก็รู้สึกสะอิดสะเอียน เธอส่ายหน้า

“ฉันอยากกินจืดๆ”

“ได้ งั้นไปกินมังสวิรัติกัน วันนี้ฉันอารมณ์ดีเดี๋ยวฉันเลี้ยง~”

กินกันแค่สองคนไม่น่าสนุก เสี่ยวเชี่ยนอยากหาเพื่อนไปกินด้วยอีก ปรากฏว่าพอโทรหาใครก็ไม่มีใครอยู่เลยสักคน

หลังเรียนจบสืออวี้ก็กลับบ้าน เธอแพลนจะแต่งงานช่วงปิดเทอมฤดูร้อน พอถึงตอนนั้นประธานเชี่ยนก็ต้องไปร่วมเหมือนกัน

ตอนนี้หลิวเหมยกับฟู่กุ้ยรักกันประหนึ่งจะกลายเป็นคนๆเดียวกันแล้ว อยู่ในช่วงความรักหวานแหวว เรียกยังไงก็ไม่มีทางออกมา เดิมเสี่ยวเชี่ยนจะเรียกฉิวฉิว แต่โทรไปก็ไม่ติด มีเสียงตอบกลับว่าไม่อยู่ในเขตพื้นที่บริการ เสี่ยวเชี่ยนก็ไม่รู้ว่าเขากำลังยุ่งอะไรอยู่

พอถึงร้านอาหารมังสวิรัติเพิ่งจะนั่งลง ยังไม่ทันได้สั่งอะไรไป๋จิ่นก็โทรมาหาเสี่ยวเชี่ยน

“ประธานเชี่ยน มีเรื่องจะคุยด้วย ก่อนหน้านี้เธอบอกว่าพวกเราจะไปร้องคาราโอเกะกันใช่ไหม?”

“ใช่ แต่ตอนนี้คอฉันมีปัญหา อาจต้องรอ…”

“ปัญหาไม่ได้อยู่ที่รอหรือไม่รอ ประธานเชี่ยน เพื่อนในเน็ตที่เธอแนะนำมาอาจเกิดเรื่องแล้ว”

“อะไรนะ?” เสี่ยวเชี่ยนจริงจังขึ้นมาทันที

เพื่อนในเน็ตที่เธอแนะนำก็คือฉิวฉิวไม่ใช่เหรอ?

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน