แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 856

การตัดสินใจของเสี่ยวเชี่ยนทำให้ศาสตราจารย์ทั้งสองท่านมีปฏิกิริยาตอบรับที่ต่างกัน สีหน้าของศาสตราจารย์ชีเต็มไปด้วยความพอใจ ส่วนศาสตราจารย์หลิวกลับเป็นกังวล

“ในเมื่อเป้าหมายของอีกฝ่ายคือหนู งั้นหนูก็จะออกไปเผชิญหน้า พวกเขาอยากให้หนูเข้าร่วมไม่ใช่เหรอคะ? งั้นหนูก็จะเข้าร่วม การแข่งขันแบบนี้จัดโดยหน่วยงานที่ทรงอิทธิพล ต่อให้พวกเขามีเส้นสายก็ไม่น่าใหญ่คับฟ้า จุดประสงค์ของพวกเขาที่แท้จริงก็คงหนีไม่พ้นใช้การถ่ายทอดทางโทรทัศน์ทดสอบหนูต่อหน้าสาธารณะชน แล้วรอดูหนูทำพลาด จากนั้นก็เล่นกระแสวิพากษ์วิจารณ์”

ถ้าเสี่ยวเชี่ยนทำได้ไม่ดีคอนพวกนั้นก็จะใช้อิทธิพลจากสื่อ แล้วขุดเคสรักษาคนไข้ในอดีตของเธอ เสี่ยวเชี่ยนพอจะนึกพาดหัวข่าวออก

เบื้องหลังค่ารักษาแพงมหาโหดที่ไม่มีใครรู้

ตลาดนักจิตวิทยาบำบัดต้องสั่นคลอน นักจิตวิทยาขั้นสามเรียกราคาสูงลิ่ว

แฉความลับเบื้องหลังนักจิตวิทยาบำบัดขั้นสามที่ไม่มีใครรู้ รู้แล้วจะต้องตะลึง

คนที่อยู่นอกวงการไม่ได้เข้าใจวงการนี้ ต่อให้เสี่ยวเชี่ยนเจอคำถามที่ยากมากคนนอกก็ไม่มีทางเข้าใจ พวกเขาแค่เห็นว่าเธอทำไม่ได้ จากนั้นก็ให้สื่อเล่นข่าว ต่อไปอนาคตทางด้านการงานของเสี่ยวเชี่ยนก็จะถึงทางตัน

คนพวกนี้คิดว่าตัวเองทำได้รอบคอบไม่มีช่องโหว่ แต่เสี่ยวเชี่ยนกลับมองทุกอย่างทะลุปรุโปร่ง

“เธอรู้ว่าพวกนั้นมีเจตนาไม่ดียังจะพาตัวเองเข้าไปหาอีก?” ตอนนี้ศาสตราจารย์หลิวไม่เข้าใจเสี่ยวเชี่ยน เด็กคนนี้นับวันจะยิ่งมั่นใจในตัวเองมากขึ้นเรื่อยๆ

“ตกปลาก็ต้องมีเหยื่อ พวกเขากล้าเอาหนูเป็นปลาก็อย่ามาโทษที่หนูจะกินเหยื่อแล้วหนีไป เฉินเสี่ยวเชี่ยนเมื่อไม่กี่ปีก่อนสามารถใช้สื่อโทรทัศน์เป็นโฆษณารับงานให้ตัวเองได้ ตอนนี้ก็ยังทำได้ การแข่งขันระดับนี้อย่างน้อยๆต้องออกอากาศช่องวิถีชีวิตของสถานีโทรทัศน์กลางกับช่องท้องถิ่นหรือเปล่า? พวกเขากล้าหยิบยื่นเวทีมาให้หนู งั้นหนูก็จะแสดงความสามารถอย่างเต็มที่”

กำลังกลุ้มอยู่ว่าจะทำให้ตัวเองมีชื่อเสียงเพิ่มขึ้นอย่างไร นี่โอกาสมาถึงที่แล้วเสี่ยวเชี่ยนจะปล่อยไปได้อย่างไร

ไม่รอให้ศาสตราจารย์หลิวแสดงความคิดเห็น ศาสตราจารย์ชีก็หัวเราะออกมา

“เยี่ยม ทำได้เยี่ยมมาก”

ถ้าต้องเทียบกับให้นิ่งเฉยรอถูกรังแก ไม่สู้ออกไปเผชิญหน้าให้เต็มที่ ความคิดของเสี่ยวเชี่ยนเหมือนกับชีอวี่เซวียนอย่างไม่ได้ตั้งใจ ความเด็ดเดี่ยวของเสี่ยวเชี่ยนทำให้ชีอวี่เซวียนยิ่งชอบเธอมากขึ้น มองเธอก็เหมือนมองตัวเองสมัยหนุ่มๆ

เสี่ยวเชี่ยนมุมปากกระตุก เธอเกือบลืมตานี่ไปแล้วเชียว

“ส่วนเรื่องคุณ…”

ศาสตราจารย์ชีขัดจังหวะเสี่ยวเชี่ยน

“เรื่องของพวกเรารอคุณแข่งเสร็จแล้วค่อยว่ากัน เสี่ยวหลิว การแข่งขันนี้เริ่มเมื่อไร?”

“อีกสี่วัน” ศาสตราจารย์หลิวยังคงเป็นห่วงศิษย์รัก

เวลากระชั้นชิดแบบนี้เสี่ยวเชี่ยนไม่มีเวลาได้เตรียมตัวเลย

“งั้นก็ยังทัน”

ยังทันที่เสี่ยวเชี่ยนว่าก็คือการรวมกิจกรรมบนเตียงกับเสี่ยวเฉียงเข้าไปด้วยแล้ว

ไม่ได้เจอเสี่ยวเฉียงตั้งนานก็คงต้องจัดเต็มทั้งวันทั้งคืน พรุ่งนี้คงปวดร่างไปทั้งตัวรวบรวมสมาธิไม่ได้แน่ วันมะรืนนอนพักผ่อนหนึ่งวันตอนเย็นค่อยออกไปนวด เตรียมพร้อมทั้งจิตใจและร่างกายมีเวลาเหลือเฟือ

ส่วนการฝึกซ้อมก่อนแข่งนั้น…ในพจนานุกรมของเด็กเนิร์ดไม่มีคำว่าฝึกซ้อม

“เย็นนี้ไม่ต้องกลับแล้ว ไปที่บ้านฉัน เดี๋ยวฉันติวให้ ขัดปืนตอนนี้ก็พอจะเงาได้บ้าง” ถึงจะรู้ว่าศิษย์รักของตัวเองความสามารถมาก แต่อีกฝ่ายแสดงออกอย่างชัดเจนว่ามีกับดัก ศาสตราจารย์หลิวจึงอยากฝึกเสี่ยวเชี่ยนให้แข็งแกร่งยิ่งขึ้น

เวลานี้สมองเสี่ยวเชี่ยนคิดเอาไว้เรียบร้อยแล้วว่าคืนนี้จะป้อนอาหารเสี่ยวเฉียงน้อยยังไง รวมถึงท่าที่ใช้ พอได้ยินศาสตราจารย์หลิวพูดแบบนี้เธอเลยทำตาตี่ใส่

“อาจารย์มาขัดตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วค่ะ มันจะยิ่งถลอกนะคะ”

ถลอก…เสี่ยวเชี่ยนเผลอคิดเยอะไปอีกแล้ว จึ๊ๆๆ

“เด็กคนนี้นี่ เวลาแบบนี้ยังจะมาเถียงอีก” ศาสตราจารย์หลิวไม่รู้จะขำหรือร้องไห้ดี

สายตาของเสี่ยวเชี่ยนเหลือบมองระยะห่างของประตู จากนั้นก้ค่อยๆขยับเข้าไปหาอย่างเงียบๆ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน