แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 855

“ถ้าไม่ใช่เพราะเฉินเสี่ยวเชี่ยนหยาหย่าจะถูกลักพาตัวไหม? ก็เพราะหลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้นอาการหยาหย่าถึงได้หนักขึ้นทุกวันไง”

“แต่หยาหย่าก่อนหน้านั้นก็มีนิสัยลักเล็กขโมยน้อยไม่ใช่หรือไง? เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเฉินเสี่ยวเชี่ยนเลยนะ…ทำไมแกต้องไปเล่นงานเขาด้วย?”

“อย่าถามมากเลยน่า ครั้งนี้ผมจะสั่งสอนมันให้รู้ซะบ้าง”

คำพูดของน้องชายทำให้ผู้เป็นพี่สาวถึงกับตกใจ เธอพูดอย่างกล้าๆกลัวๆ “แกคิดจะทำอะไร?”

“ได้ยินว่ามันรักษาคนไข้ราคาแพงมาก กล้าไม่รักษาหยาหย่าของเรา งั้นผมก็จะฟ้องมันที่คิดเงินเกินราคาท้องตลาด เก็บค่ารักษาเกินจริง ถึงตอนนี้จะไม่มีหน่วยงานที่ดูแลจริงจัง แค่คนไข้ไม่ไปฟ้องร้องมันใครก็ทำอะไรไม่ได้ แต่ผมมีวิธี”

ในยุคที่สังคมเป็นสีเทาแบบนี้ ใครอยากทำอะไรก็ได้

คนไข้ของเสี่ยวเชี่ยนล้วนไม่มีใครออกมาฟ้องร้องเสี่ยวเชี่ยน เธอรู้จักแต่คนรวยที่ให้ความสำคัญเรื่องความเป็นส่วนตัว ใช้เงินมากหน่อยแต่รักษาให้หายขาดได้ก็ไม่เห็นต้องแคร์เรื่องเงิน จะมีคนรวยที่ไหนบ้างวิ่งโร่ออกมาบอกว่าตัวเองเป็นโรคจิตเวชเพียงเพราะเงินหมื่นเดียว?

“แกคิดหาวิธีช่วยหยาหย่าออกมาก็พอ ทำไมต้องไปเล่นงานนักเรียนฉันด้วย?” แม่หยาหย่าตอนนั้นถูกเสี่ยวเชี่ยนให้คัด ‘คำสอนของตระกูลจู’ตั้งหลายรอบ เธอคัดไประยะหนึ่งแล้วก็รู้สึกว่าความคิดเปลี่ยนไป

น่าเสียดายที่ต่อมาเธอทะเลาะกับสามีจนถึงขั้นจะหย่ากันเธอก็เลยไม่มีอารมณ์คัดอีก เรื่องสั่งสอนลูกเลยมีละเลยไปบ้าง ด้วยเหตุนี้จึงทำให้อาการหยาหย่าหนักขึ้นเรื่อยๆ

แต่อันที่จริงในใจของเธอไม่ได้เกลียดเสี่ยวเชี่ยน รู้สึกกลัวกับรู้สึกผิดในใจมากกว่า ไม่เข้าใจว่าทำไมน้องชายต้องเล่นงานคนที่ไม่ได้เกี่ยวข้องด้วย?

“ถึงตอนนี้จะยังหาลูกค้ามันที่จะมาช่วยเราแฉไม่ได้ แต่เราเก็บมันทางอื่นได้ เบื้องบนจะจัดการแข่งขันจิตวิทยาใช่ไหมล่ะ? ผมใช้ความเป็นสปอนเซอร์ไปสั่งให้มันมาเข้าร่วม ถ้ามันเกิดผิดพลาดในการแข่งขึ้นมาก็จะให้กรมแรงงานพักใบอนุญาตของมันซะ ถึงตอนนั้นก็หาแนวร่วมกดดันกรมแรงงานอีกทาง แล้วพวกคนที่เคยถูกมันเก็บค่ารักษาแพงๆยังจะทำเงียบแบบตอนนี้ได้เหรอ”

น้องชายพูดเล่าเป็นฉากๆ แม่หยาหย่าฟังแล้วก็หวั่นใจ

“นายคงไม่ได้…ไปรับปากอะไรใครไว้นะ?” ถ้าไม่ใช่อย่างนั้นแล้วทำไมต้องจ้องจะเล่นงานเฉินเสี่ยวเชี่ยนที่ไม่ได้เกี่ยวอะไรตั้งแต่แรกด้วย?

“เลิกถามเถอะ พี่รู้แค่ว่าถ้าเรื่องนี้สำเร็จพวกเราก็จะรวยมหาศาล ถึงตอนนั้นพวกเราก็จะส่งหยาหย่าไปเรียนเมืองนอก แล้วพี่ยังจะต้องกลุ้มเรื่องหยาหย่าไม่เชื่อฟังอีกเหรอ?”

พอวางสายแม่หยาหย่าร้อนใจ

ฟังจากที่น้องชายพูด เขาน่าจะไปรับปากอะไรใครไว้ มีคนคิดจะเล่นงานเสี่ยวเชี่ยน จากนั้นก็ให้ผลประโยชน์บางอย่างกับน้องชายเธอ

เธอนั่งบนโซฟามองกรอบรูปบนกำแพงที่แตกที่ไม่ได้รับการซ่อมมาตลอด เสี่ยวเชี่ยนเป็นคนทำ

คุณธรรมค้ำจุนโลก ตรงคำว่าคุณธรรมถูกฟาดจนแตก เสี่ยวเชี่ยนไม่ให้เธอซ่อม เธอก็ไม่ได้ซ่อมปล่อยมันไว้แบบนั้น

ช่วงหลายปีมานี้เธอไม่ได้รับเงินจากบรรดาผู้ปกครองของนักเรียนอีก เวลาว่างๆก็นั่งจ้องคำว่าคุณธรรมที่แตกนั่น

ครั้งก่อนที่เสี่ยวเชี่ยนช่วยหยาหย่าเอาไว้ เดิมทีเธอคิดจะไปขอบคุณ แต่ก็ยังรู้สึกผิดต่อเสี่ยวเชี่ยน ไม่มีหน้าไปพบเธอ

ตอนนี้น้องชายเธอจ้องจะเล่นงานเสี่ยวเชี่ยน แล้วเธอ…ควรทำไงดี?

แม่หยาหย่านึกถึงเรื่องที่น้องชายอยากส่งลูกสาวเธอไปเรียนเมืองนอก รวมถึงเรื่องที่ตอนนั้นเสี่ยวเชี่ยนมาหาเธอที่บ้านเพื่อถามเรื่องทำไมเอาหนังสือตอบรับการเข้ามหาวิทยาลัยไปซ่อน สองเรื่องนี้กำลังรบกวนจิตใจเธออยู่ จิตใจส่วนดีกับผลประโยชน์เริ่มส่งผลต่อความคิด เธอลังเลไม่รู้ควรไปทางไหนดี

ทางด้านน้องชายหลังจากวางสายแล้วก็กดโทรไปเบอร์หนึ่ง ท่าทางอวดดีมาก

“ใช่ครับทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ผมทำตามที่คุณต้องการไปเป็นสปอนเซอร์ให้การแข่งขันนี้ ต่อให้ครั้งนี้พวกเราเล่นงานเฉินเสี่ยวเชี่ยนไม่สำเร็จ แต่อย่างน้อยๆก็น่าจะจับผิดอะไรได้บ้างในระหว่างการแข่งขัน ทำให้มันสอบใบอนุญาตนักจิตวิทยาบำบัดระดับสองไม่ได้ ถึงตอนั้น หึหึ…”

“ทำได้ไม่เลว ถ้าเรื่องนี้สำเร็จนายได้รางวัลอย่างงามแน่ เพียงแต่ปากนายต้องปิดให้สนิทเข้าใจไหม?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน