แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 864

“นายไร้เยื่อใยขนาดนี้ เขาคิดถึงนายมาตั้งนาน เฝ้ารอนายมาตั้งนาน ได้เจอนายอีกครั้งก็ยังติดตาตรึงใจ~”

เสี่ยวเฉียงทำสีหน้าไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้พลางเหล่มองเธอ “ฮัมเป็นเพลงเลยเหรอ?”

คล้องจองอะไรเบอร์นั้น

“ฉันก็แค่แสดงความคิดเห็น”

“ล้มเลิกความคิดเถอะ ถ้าคุณไม่คิดอะไรคงไม่พูดแบบนี้ ตอนผมทำงานผมก็พยายามช่วยตัวประกันเต็มที่ นอกเหนือจากนั้นผมไม่จำเป็นต้องเอาความรู้สึกส่วนตัวเข้าไปเกี่ยว โดยเฉพาะกับผู้หญิงยิ่งไม่มีทางใหญ่ เสร็จภารกิจพวกเราก็เป็นแค่คนแปลกหน้าเท่านั้น”

เขาไม่เหมือนกับพี่รอง พี่รองเป็นคนที่ดูภายนอกเย็นชาแต่ข้างในหวั่นไหวได้ พี่รองคิดถึงเด็กผู้หญิงที่เขาเคยช่วยไว้มาตลอด แต่อวี๋หมิงหลางไม่เคยเกิดความรู้สึกใดๆกับคนที่ตัวเองเคยช่วยไว้เลย

ตอนที่ช่วยคนย่อมต้องพยายามอย่างสุดความสามารถ พอผ่านไปแล้วก็ไม่มีทางที่เขาจะเอาคนพวกนี้มาข้องเกี่ยวกับชีวิตตัวเอง ผ่านแล้วก็ผ่านเลย

“เรื่องนี้นายทำได้ดีมาก มันควรเป็นแบบนี้ หากมองในมุมของอาชีพ มีไม่กี่อาชีพที่คนทำงานต้องมีอารมณ์ร่วมกับอีกฝ่ายด้วย แต่อารมณ์ร่วมนี้ห้ามมีมากเกินไป”

เพราะไม่อย่างนั้นความซวยจะกลับมาอยู่ที่ตัวเองได้ง่าย

อย่างเช่นโรคซึมเศร้าของจิตแพทย์ บาดแผลในสงครามของทหารหน่วยรบพิเศษปลดประจำการ ล้วนมีแต่คนที่ออกมาไม่ได้

เห็นได้ชัดว่าอวี๋หมิงหลางเป็นคนที่เดินออกมาได้

“หึ ผู้หญิงแบบคุณนี่นะ ผมไม่อยากจะพูด” อวี๋หมิงหลางทำเสียง หึ เขารู้อยู่แล้วว่าเธอคิดแบบนี้ แต่เมื่อกี้กลับลองใจเขา ถ้าเขาแสดงออกกับผู้หญิงอวบคนนั้นเหมือนที่พี่รองเคยทำกับต้าอีในตอนนั้นล่ะก็ เมียเขาได้คิดหาร้อยแปดวิธีมาเล่นงานเขาแน่

เป็นแผนทั้งนั้น

“ฉันก็แค่วิเคราะห์ปัญหาให้ฟัง เห็นแบบนี้แล้ว พี่รองกับต้าอีมีจุดที่เหมือนกัน คนเราถ้าไม่มีอะไรเหมือนกันอยู่กันไม่ได้หรอก พี่รองเกิดความรู้สึก ต้าอีเองก็เหมือนกัน ตอนนี้ฉันต้องการปลูกฝังต้าอีให้เขาแยกเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวออก เขาทำได้ดีทีเดียว”

ความรู้สึกร่วมที่มีต่อผู้ป่วย ถ้าถลำลึกในห้วงความรู้สึกมากเกินไป งานเสร็จแล้วแต่เดินออกมาไม่ได้ แต่ละเคสสะสมมากขึ้นเรื่อยๆ สุดท้ายแล้วจิตแพทย์ก็จะเป็นโรคจิตเวชที่รักษาได้ยาก

“พูดถึงต้าอีผมก็แอบสงสัยว่าคุณมีหลักการอะไรในการคบเพื่อน? คุณดูดีกับต้าอีแล้วก็สืออวี้มาก”

อวี๋หมิงหลางรู้สึกว่าเกณฑ์ในการคบเพื่อนของเมียเขาเป็นปริศนามาก

นิสัยของเพื่อนแต่ละคนที่เธอคบล้วนไม่เหมือนกัน อย่างต้าอีที่เป็นคนเงียบๆ สืออวี้สาวน้อยช่างฝัน ไหนจะสุ่ยเซียนสาวแกร่ง ยิ่งไปกว่านั้นยังมีฉิวฉิวที่มีความผิดปกติในกระบวนการรับรู้เรื่องเพศ

ดูจากสถานภาพกับนิสัยเหมือนไม่เกี่ยวข้องกัน แต่เธอกลับสนิทกับคนเหล่านี้มาก

แต่กับบางคนที่พยายามเข้าหาเธอ เสี่ยวเชี่ยนกลับทำตัวนิ่งๆใส่

“คงจะมีวาสนาต่อกันแหละมั้ง นายอาจจะเข้าใจว่าเป็นเซ้นส์ของจิตแพทย์ก็ได้ เวลาที่ฉันรู้สึกได้ว่าคนๆนี้ไม่มีทางทรยศฉัน ฉันก็จะเอาเขามาอยู่ภายในใจของฉัน แต่ถ้าฉันรู้สึกได้ว่าคนๆนี้ต่อให้ฉันทุ่มเทเท่าไรก็ไม่มีทางได้อะไรกลับมา ฉันก็จะอยู่ให้ห่างเข้าไว้”

“หืม?”

“บนโลกนี้มีคนอยู่ประเภทหนึ่ง ความเป็นตัวของตัวเองในโลกของพวกเขาสูงกว่าทุกสิ่ง รักตัวเองมากกว่าใครทั้งนั้น ความรู้สึกดีๆที่เขามีให้คนอื่นล้วนตั้งอยู่บนการช่วยเหลือที่เขาเคยได้รับจากคนๆนั้น อย่างเช่นผู้หญิงอวบคนเมื่อกี้ อาจารย์ที่ปรึกษาตอนมอปลายของฉัน เขาช่วยเฉินหลินเอาใบตอบรับเข้ามหาลัยของฉันไปซ่อน”

“ผมจำได้ ตอนนี้คนในครอบครัวของเขาจ้องจะล้างแค้นคุณอยู่” อวี๋หมิงหลางจำเรื่องนี้ได้แม่น

มีลูกที่เป็นโรคลักเล็กขโมยน้อยที่ต่อมาเคยถูกจับเป็นตัวประกัน เสี่ยวเชี่ยนกับอวี๋หมิงหลางได้ช่วยไว้ แต่เด็กคนนั้นพูดขอบคุณสักคำก็ไม่มี กลับต่อว่าเสี่ยวเชี่ยน แถมตอนนี้ครอบครัวนั้นยังจะมาก่อกวนการแข่งขันอีก

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน