แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 882

ผู้ชายคนนั้นบอกตัวเองในใจ ขอแค่เขาทำภารกิจให้สำเร็จก็จะได้ผลประโยชน์

แต่ทำไมกลับรู้สึกขัดแย้งในจิตใจ พอเห็นเสี่ยวเชี่ยนเขาถึงได้พบว่า จิตใจส่วนดีที่เขาเคยคิดว่ามันหายไปแล้วที่แท้ยังอยู่

“เมื่อคืนไม่ได้นอนเหรอคะ?” คำถามของเสี่ยวเชี่ยนดูเหมือนจะเน้นไปที่อาการนอนไม่หลับที่ได้จากแบบทดสอบ แต่ก็เหมือนเป็นการถามจากเรื่องเมื่อวาน

น้ำเสียงของเธอนุ่มนวล ไม่ทำให้คนรู้สึกว่าเหมือนเธอกำลังคุยอย่างคนเป็นหมอ คล้ายเพื่อนคุยกันมากกว่า

“ครับ ไม่ได้นอน…” ผู้ชายคนนั้นได้สติกลับมา แต่กลับตกอยู่ในห้วงความคิดจากคำถามของเสี่ยวเชี่ยน เขาเอามือขย้ำผมอย่างทรมาน คล้ายกับว่าอยากระบายความอัดอั้นตันใจที่ลูกสาวเขาต้องเคราะห์ร้ายออกมา

“การนอนไม่หลับจะส่งผลต่อสภาพอารมณ์ และจะทำให้คุณยิ่งวิตกกังวลมากขึ้นนะคะ”

เสี่ยวเชี่ยนมองออกตั้งแต่ดูแบบทดสอบแล้วว่าคนไข้สมมติคนนี้มีอาการวิตกกังวล

ไม่เพียงแค่นั้น คนไข้สมมติคนนี้ยังเป็นพ่อของเหยื่อเคราะห์ร้ายคนเมื่อวานด้วย ผู้ชายที่เจอเรื่องสะเทือนใจมาแบบนั้นย่อมมีอาการวิตกกังวลเป็นธรรมดา

การรักษาของเสี่ยวเชี่ยนดูผิวเผินเหมือนเพื่อการแข่งขัน แต่ในความเป็นจริงทุกคำพูดของเธอล้วนทิ่มแทงเข้าไปในส่วนลึกของจิตใจเขา

ผู้ชายคนนั้นพอได้ฟังเสี่ยวเชี่ยนพูดก็เริ่มสะเทือนใจ

เขานึกถึงลูกสาวที่อยู่ในวัยสดใส แต่กลับต้องมาเคราะห์ร้ายโดยไม่รู้ตัว

นึกถึงใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาแห่งความเสียใจ

ภรรยาของเขาร้องไห้เป็นอย่างเดียว แต่การร้องไห้ของภรรยามีแต่จะทำให้เขาที่เป็นห่วงลูกสาววิตกกังวลมากขึ้น เขาไม่กล้าเข้าไปในห้องคนไข้ กลัวจะเห็นลูกสาวที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้กับภรรยาที่เสียใจจนทำอะไรไม่ถูกนอกจากร้องไห้

เพื่อเลี้ยงชีวิต เพื่อเลี้ยงครอบครัว เขาทำเรื่องไม่ดีมากมาย ตอนนี้เขาก็ทำเพื่อเงินอีก นั่งอยู่ตรงนี้เตรียมกลั่นแกล้งผู้มีพระคุณ สภาวะจิตใจในตอนนี้ทำให้เขาสับสนเป็นกังวลมากกว่าเดิม เขาพูดอะไรไม่ออก ทำได้อย่างเดียวคือเอามือทึ้งผมตัวเอง เขาทำอะไรไม่ถูกแล้ว

เหล่าคณะกรรมการไม่รู้เรื่องราวเบื้องหลัง พวกเขาคิดว่าคนไข้สมมติคนนี้แสดงได้ดีมาก ยังแอบชมกันอยู่ด้วยซ้ำ

“ค่าตัวนักแสดงคนนี้ต้องขึ้นให้หน่อยนะ แสดงได้ดีจริงๆ เกือบเชื่อแล้วเนี่ย”

ภายในห้องรักษา เสี่ยวเชี่ยนกับผู้ชายคนนั้นกำลังตกอยู่ในห้วงความเงียบ เขากำลังวิตกกังวลจนแทบเสียสติ ส่วนเสี่ยวเชี่ยนเองก็ไม่พูดอะไร บรรยากาศตึงเครียดอย่างนั้นอยู่หนึ่งนาที

ผู้ชมด้านนอกเองก็งง ส่วนแม่อวี๋ที่นั่งเป็นผู้ชมอยู่ก็เอามือตีหัวตัวเอง

“นั่นมันคนเมื่อวานไม่ใช่เหรอ?”

แม่อวี๋จำได้แล้ว นี่เป็นพ่อของตัวประกันที่เสี่ยวเชี่ยนช่วยไว้เมื่อวาน ทำไมเป็นเขาได้ล่ะ?

ต้าอีเครียดแทนเสี่ยวเชี่ยนจนกำหมัดแน่นสองมือ พี่รองจับมือเธอไว้ แล้วก็พบว่ามือเธอมีแต่เหงื่อ

ทำไมประธานเชี่ยนไม่พูดล่ะ หรือประธานเชี่ยนที่เก่งทุกอย่างจะมาสะดุดเอาตรงนี้?

เสี่ยวเชี่ยนให้เวลาผู้ชายคนนี้หนึ่งนาทีเต็ม จากนั้นจึงถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“รู้สึกสับสนในจิตใจใช่ไหมคะ? ไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ถูกไหมคะ?”

“ผมไม่ยอม ทำไม ทำไมต้องเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นกับเขา”

“พอจะเล่าให้ฉันฟังได้ไหมคะ?”

“เขาเป็นเด็กผู้หญิงที่จิตใจดี ว่านอนสอนง่าย พูดกันว่าเด็กที่บ้านยากจนจะต้องออกไปเผชิญสังคมไวกว่าคนอื่น เขาหัดทำงานพิเศษตั้งแต่อายุยังน้อย แม่ของเขาสุขภาพไม่ดีต้องใช้เงินจำนวนมากในการรักษา ล้วนต้องพึ่งเราสองคนพ่อลูกช่วยกันหาเงิน”

“เป็นเด็กดีจริงๆค่ะ”

“ผมไม่เข้าใจ ทำไมสวรรค์ต้องทำแบบนี้กับเขา”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน