แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 893

พี่รองดับไฟที่ร้อนรุ่มในกายเรียบร้อย เห็นต้าอีจ้องมองมาทางเขาจึงคิดว่าเธอกระหายน้ำ เดิมคิดจะหยิบน้ำในตู้เย็นให้ แต่แล้วก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ว่าเธออาจท้องอยู่ กินของเย็นๆไม่ได้ ครั้นแล้วจึงหยิบลูกท้อกับแตงหวานออกมาพร้อมมีดเดินกลับไปนั่งข้างเธอ

ต้าอีพอเห็นมีดในมือพี่รองก็หดตัวขยับชิดโซฟาเงียบๆ

“กลัวผมขนาดนั้นเลยเหรอ?” เขาขำท่าทางของเธอ

รอยยิ้มของเขาทำเอาแฟนคลับนัมเบอร์วันคนนี้ถึงกับหน้าแดง ไม่ใช่เพราะเธอหลงเขา แต่ภูเขาน้ำแข็งพอยิ้มขึ้นมาเหมือนมีมนต์สะกด ยิ่งเป็นคนที่ยิ้มยาก พอยิ้มทีก็ดูดีมาก

“นิดหน่อยค่ะ…วันนี้ฉันพาลูกหนีออกจากบ้าน…ฉันผิดเองค่ะ”

อาจเพราะเห็นเขายิ้มแล้วต้าอีจึงเริ่มผ่อนคลาย

เธอเป็นคนที่ช่างสังเกตอารมณ์ของอวี๋หมิงอี้ แค่อากัปกิริยาของเขาเพียงเล็กน้อยอารมณ์ของเธอก็อ่อนไหวไปด้วย

เขามีความสุขเธอก็ยิ้ม เขาโกรธเธอก็กลัว

บางครั้งเธอเองก็พยายามเลียนแบบเสี่ยวเชี่ยนกับเสี่ยวเฉียงเวลาสองคนนั้นอยู่ด้วยกัน แต่ดูเหมือนเธอกับพี่รองจะทำตัวมีสถานะเท่าเทียมกันได้แค่ตอนอยู่บนเตียง ส่วนเวลาอื่นๆนั้นพอเห็นเขาเธอก็ทำตัวไม่ถูก สำหรับเธอแล้วเขาเป็นสามี ยิ่งกว่านั้นคือเทพบุตร

“รู้ว่าไม่ดีทำไมยังไปกับผู้หญิงใจร้ายคนนั้น?”

“นั่นไม่ใช่ผู้หญิงใจร้ายนะ เขาเป็นอาจารย์ฉัน”

“อาจารย์อะไร? พาเมียคนอื่นเสียคน อีกอย่าง คุณเป็นพี่สะใภ้เขา ถ้าดูตามสถานะแล้วเขาต้องเรียกคุณโตกว่า”

“แต่ว่าเขาเป็นคนชี้แนะฉันเรื่องเรียน…ถ้าไม่มีเขาฉันคงไม่รู้จักพี่รอง…ไม่มีเขาป่านนี้ฉันคงยังนอนละเมอ…ไม่มีเขา…”

“พอแล้ว เลิกพูดถึงเขา พูดเรื่องของเรา” พี่รองฟังแล้วก็ปวดขมับ

หึง แถมตัวการยังเป็นผู้หญิง มันเป็นความรู้สึกที่แย่มากจริงๆ อยากถามจริงๆว่าระหว่างผู้หญิงใจร้ายคนนั้นกับเขาใครสำคัญกว่า?

แต่พอนึกว่าถ้าถามไปแบบนั้นเมียเขาอาจศรัทธาในตัวเขาน้อยลง ครั้นแล้วอวี๋หมิงอี้จึงอดทนไว้

“ต้าอี เรื่องในวันนี้ไม่โทษคุณหรอก ผมผิดเอง”

พี่รองพูดพลางก้มหน้าปอกผลไม้ ปอกเปลือกลูกท้อเสร็จก็ปอกแตงหวานต่อ ความยาวของเปลือกเท่ากัน ความหนาก็เช่นกัน

“ฉันไม่ดีเองค่ะ พี่รองไม่ได้ผิด…อันที่จริงการที่ฉันไปกับประธานเชี่ยนมันเป็นความโลภที่เกินตัวของฉัน…ขอโทษค่ะ ฉันผิดไปแล้ว”

ในใจของต้าอีรู้สึกผิดต่อคำสอนของประธานเชี่ยนมาก ประธานเชี่ยนสอนเธอปากเปียกปากแฉะว่าควรวางตัวยังไง แต่เธอชอบเผลอลืมหมด พอเห็นพี่รองตั้งใจปอกผลไม้ให้ ดวงตาของเธอก็เหมือนต้องมนต์สะกด

“คุณโลภ? ยังไง?” มือพี่รองหยุดปอก

“ฉันไม่อยากหย่ากับพี่รอง”

“หย่า?” พี่รองเกือบทำมีดร่วง นี่กล้ามีความคิดร้ายกาจเพียงนี้เลยเหรอ?

“แล้วฉันก็ไม่อยากทำแท้งด้วย…”

“ทำแท้ง?”

“ฉันอยากอยู่กับพี่รอง แล้วก็อยากมีลูกให้พี่รองด้วย”

มีแค่ประโยคนี้ที่โดนใจ

“งั้นคุณก็อยู่ที่นี่สิ จะหนีไปทำไม?”

“ก็พี่รองบอกว่าไม่ชอบเด็ก แถมยังทำหน้าบึ้งด้วย สีหน้าแบบนั้นของพี่รองเหมือนบอสหน้าโหดในนิยายเลย ต่อมาก็จะโยนเงินให้ฉันแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า ไปเอาเด็กออกซะ ไม่งั้นก็หย่า”

อวี๋หมิงอี้มุมปากกระตุก “ต่อไปคุณอยู่ให้ห่างๆสืออวี้เลยนะ”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน