แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 928

“เธอเป็นเบบี๋ของพวกเราไง ไปเถอะเบบี๋ ไปถามหมอกันว่าต้องนอนรอดูอาการต่อไหม ถ้าเธอไม่อยากนอนโรงพยาบาลก็ไปบ้านฉัน”

ต้าอีไม่สังเกตเห็นความผิดปกติของสืออวี้ คิดว่าเพื่อนสนิทก็แค่พูดเล่น เสี่ยวเชี่ยนหน้านิ่วเล็กน้อย เธอรู้สึกว่าสืออวี้ดูแปลกไป

ถ้าไม่ได้หน้าตาเหมือนกัน เสี่ยวเชี่ยนคงคิดว่าผู้หญิงที่ยืนตรงหน้านี้ไม่ใช่สืออวี้ สไตล์การพูดไม่เหมือนเดิม

ต้าอีกับเสี่ยวเชี่ยนเดินคล้องแขนสืออวี้พากันไปที่ห้องทำงานของหมอ

พอทั้งสามคนเดินไปไกลแล้ว ฮวาหลีที่อยู่ในห้องถึงได้เอาสร้อยข้อมือลูกประคำออกมาหมุนเล่นในมือ

เขาหมุนลูกประคำเล่นไปเรื่อยๆจนกระทั่งเห็นผู้หญิงสามคนเดินพยุงกันออกไปท่ามกลางสายฝนผ่านทางหน้าต่าง เขาหมุนลูกประคำในมือจนครบรอบแล้ว มุมปากเผยอขึ้นเล็กน้อย

ต้าอี้กับเสี่ยวเชี่ยนขนาบข้างสืออวี้ที่ร่างกายอ่อนแอ

ฝนหยุดลง แต่ท้องฟ้ายังคงอึมครึม มีฟ้าแลบบ้าง ดูท่าทางเดี๋ยวฝนคงได้ตกหนักอีกรอบ

ภายใต้ท้องฟ้าที่มืดครึ้มนี้ มองจากที่สูงลงไปพวกเสี่ยวเชี่ยนตัวเล็กนิดเดียว

“หมอมู่คะ มีโทรศัพท์ของหมอค่ะ” พยาบาลสาวน้อยคนหนึ่งยื่นโทรศัพท์ให้พลางมองฮวาหลีด้วยอาการเคลิบเคลิ้ม หมอมู่หล่อจัง

“ขอบคุณครับ” ฮวาหลีรับโทรศัพท์มาแล้วยิ้มให้พยาบาลคนนั้น เล่นเอาพยาบาลสาวหน้าแดงก่ำ

แต่เธอกลับไม่เห็นวินาทีที่เธอหันหลังไปไม่มีรอยยิ้มเหลืออยู่บนใบหน้าฮวาหลีเลยแม้แต่นิดเดียว เขาหยิบผ้าเช็ดหน้าสีขาวออกมาเช็ดโทรศัพท์ตรงที่พยาบาลคนนั้นจับ คล้ายกับว่ามีเชื้อโรคอะไรติดอยู่

“มู่ฮวาหลีพูดครับ”

“คุณรับโทรศัพท์ช้าไปหน่อย ผมยังคิดว่าคุณเกิดเรื่องแล้วเสียอีก” ปลายสายพูดด้วยความระมัดระวัง

“ผมไม่ชอบพกอุปกรณ์สื่อสารที่น่ารังเกียจพวกนี้ไว้กับตัว สนามแม่เหล็กพวกนี้มันทำให้ความคิดของผมแปรปรวน และผมก็ไม่ชอบให้ใครมาแตะต้องของๆผมด้วย”

ดูเหมือนปลายสายจะรู้นิสัยประหลาดของมู่ฮวาหลีอยู่แล้วจึงไม่ได้อะไรกับเรื่องนี้

“เรื่องที่ผมวานคุณเรียบร้อยหรือยังครับ?”

“เรียบร้อยแล้วครับ”

“เรื่องค่าตอบแทนของคุณบอสของเราจะคิดรวบยอดให้ทีเดียวหลังเสร็จงานนะครับ”

“ฝากบอกบอสคุณด้วย ว่าถ้าไม่อยากตายในครึ่งชั่วโมงก็รีบโอนเงินเข้าบัญชีผม” น้ำเสียงของฮวาหลียังคงนุ่มนวลเหมือนเดิม แต่กลับให้ความรู้สึกชวนขนลุก

“แต่พวกเรายังไม่เห็นผลลัพธ์ ก่อนหน้านี้เราหาคนไปกำจัดเสี่ยวเชี่ยน ปรากฏว่าให้เงินไปแล้วแต่ไม่สำเร็จ ดังนั้นครั้งนี้—”

“หน้าที่ของผมจบแล้ว ที่เหลือจะเป็นยังไงก็ไม่เกี่ยวกับผม ช่วยโอนเงินเข้าบัญชีผมห้ามขาดสักแดงเดียว ผมก็เป็นผู้ชายแบบนี้แหละครับ อย่ามาหลงรักผมก็แล้วกัน”

…

เสี่ยวเชี่ยนขับรถพาต้าอีกับสืออวี้ไปที่บ้านใหม่ของตัวเอง เธอหยิบชุดนอนให้สืออวี้ “เธอเข้าไปอาบน้ำก่อน ตัวเปียกหมดแล้ว”

สืออวี้เข้าไปอาบในห้องน้ำสำหรับแขก ซึ่งก็คือห้องที่ถูกอวี๋หมิงหลางตกแต่งด้วยสีชมพูจ๋า ต้าอีผูกผ้ากันเปื้อนเข้าครัวทำก๋วยเตี๋ยว

ตอนสืออวี้อาบน้ำได้ยินเสียงน้ำไหลซู่ สมองเธอเหมือนว่างเปล่าไปชั่วขณะ เธอพบว่าหลังฟื้นจากสลบรู้สึกเหมือนสมองว่างเปล่าเป็นช่วงๆ

จนกระทั่งเสี่ยวเชี่ยนอาบน้ำเสร็จแล้วมาเคาะประตู

“เสร็จหรือยัง? ออกมากินข้าวได้แล้ว!”

“อ้อ ใกล้แล้ว!” สืออวี้รีบแต่งตัว

ตอนออกมาเธอก็ได้กลิ่นหอมของอาหาร ฝีมือการทำอาหารของต้าอีใช้ได้ทีเดียว แค่ชั่วเวลาแปปเดียวเธอก็ทำก๋วยเตี๋ยวทะเลพร้อมกับแกล้มสองอย่างได้

“เดี๋ยวฉันช่วยยกนะ” สืออวี้อยากช่วย

แต่เสี่ยวเชี่ยนกดเธอให้นั่งลงบนเก้าอี้

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน