แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 945

เสี่ยวเชี่ยนเข้าไปในห้องครัว ศาสตราจารย์หลิวเดินเข้าไปในห้องหนังสือก็เห็นอวี๋หมิงหลางกำลังเดินหมากอยู่กับสามีเธอ

“แฟนผมล่ะครับ?” เสี่ยวเฉียงเห็นศาสตราจารย์หลิวเข้ามาจึงถามขึ้น

“ไปชงกาแฟ จริงสิ ฉันลืมบอกเสี่ยวปืนเหล็กไปเลยว่าเพิ่งซื้อเครื่องชงกาแฟมาใหม่ ไม่ค่อยเหมือนเครื่องเก่า—”

ศาสตรจารย์หลิวยังพูดไม่ทันจบก็เห็นเสี่ยวเฉียงนั่งตัวแข็งเหมือนถูกไฟช็อต จากนั้นก็รีบวิ่งออกไปพลางบ่นพึมพำ

“เมียจ๋า อย่าเพิ่งทำลายอนาคต!”

“จึ๊ๆ เด็กสมัยนี้นี่รักกันปานจะกลืนกิน จะต้องตัวติดกันเกือบตลอดเวลา เหลือเกินจริงๆ” สามีศาสตราจารย์หลิวส่ายหน้าพลางขโมยตัวหมากที่เสี่ยวเฉียงเพิ่งกินไปกลับมาวางที่เดิม

ขากลับเสี่ยวเชี่ยนได้หนังสือมามากมาย ศาสตราจารย์หลิวให้เธอยืมตำราเกี่ยวกับการสะกดจิต

“เรื่องสืออวี้ต้องบอกเฉียวเจิ้นไหม?” เสี่ยวเฉียงถามเสี่ยวเชี่ยนตอนรถติดไฟแดง

เสี่ยวเชี่ยนเปิดหนังสือเล่นแล้วเงยหน้ามองสัญญาณไฟแดง “ไม่ต้องหรอก ให้สืออวี้ตัดสินใจเอาเอง”

เสี่ยวเฉียงรู้ว่าเธอยังคาใจกับเรื่องสะกดจิตในครั้งนี้อยู่ ไม่เพียงแต่จะไม่ยอมแพ้ให้คนที่มาท้าทายตัวเอง และยังรู้สึกโกรธแทนเพื่อน ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่มาหาศาสตราจารย์หลิวเพื่อถามข้อมูลดึกขนาดนี้

เห็นเธอดูสนใจหนังสือในมือมากเสี่ยวเฉียงก็สังหรณ์ใจว่าคืนนี้เธอต้องอยู่อ่านจนดึกดื่นแน่นอน ซึ่งมันไม่ใช่ภาพที่เขาอยากเห็น มันไม่ดีต่อสุขภาพ

ครั้นแล้วเขาจึงเปลี่ยนเรื่องคุย

“คุณกับสืออวี้ก็กล้ามากเลยนะ สมุดโน้ตประจำตัวยังกล้าเอาให้คนอื่นดู เมียจ๋า ผมว่าจะบอกนานละ ของสำคัญแบบนั้นทำไมคุณถึงได้พกไปทุกที่เลยล่ะ? ถ้าไม่งั้นก็ซื้อเครื่องPDAมาใช้เขียนแทนแล้วก็ใส่รหัสล็อคซะ ดีกว่าเขียนในสมุดอีก”

ยุคสมัยนี้ไม่มีแท็บเล็ต เทคโนโลยีต่างๆก็ยังไม่ก้าวหน้ามาก เครื่องPDAจึงเป็นตัวเลือกต้นๆของบรรดานักธุรกิจ ถือว่าเป็นอุปกรณ์ที่ทันสมัยมากแล้ว

“ฉันไม่ชอบอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ มันทำให้ฉันรู้สึกตายด้าน ไม่มีแรงบันดาลใจ”

เสี่ยวเชี่ยนชอบขีดๆเขียนๆบนกระดาษมากกว่า อักษรที่เขียนจากความคิดของตัวเองที่เปลี่ยนไปเรื่อยมันทำให้สมองเธอแล่น

“งั้นถ้าอีกหน่อยมีคนอยากขโมยสมุดโน้ตคุณอีกล่ะจะทำไง?”

เสี่ยวเชี่ยนทำเสียง หึหึ “แสดงว่านายยังไม่เคยอ่านเนื้อหาในสมุดของฉันใช่มะ?”

“ของส่วนตัวแบบนั้นผมจะไปแอบอ่านได้ไง?”

ถึงทั้งสองคนจะเป็นสามีภรรยากัน แต่เสี่ยวเฉียงก็รู้ว่าของสิ่งไหนแตะต้องได้ สิ่งไหนไม่ควรยุ่ง คู่รักต่อให้รักกันมากกว่านี้ก็ต้องให้ความสำคัญกับพื้นที่ส่วนตัว

“นายอ่านดูก็จะรู้เอง”

เสี่ยวเชี่ยนหยิบสมุดโน้ตออกมาจากกระเป๋าแล้วเปิดหน้าช่องทางการติดต่อด้านหลัง พอเสี่ยวเฉียงอ่านก็ขำออกมา

“เมียจ๋า นี่คุณให้ค่าลิขสิทธิ์ผมยัง?”

ด้านหลังที่ไว้เขียนช่องทางการติดต่อมีตัวเลขที่ไม่เกี่ยวข้อง มีเรื่องงานที่ออกแนวประหลาดถูกเขียนไว้ หรือแม้กระทั่งบางข้อความก็เป็นแค่สัญลักษณ์

มิน่าล่ะเธอถึงไม่แคร์เรื่องสมุดโน้ตถูกขโมย เพราะในนั้นมีโค้ดลับที่เธอรู้อยู่คนเดียว ต่อให้มีคนได้สมุดเล่มนี้ไปก็อ่านไม่เข้าใจ นอกจากวิธีติดต่อของสุ่ยเซียนที่ถูกเขียนไว้อย่างเปิดเผย ของคนอื่นถูกปิดเป็นความลับหมด

สาเหตุที่เมื่อกี้เสี่ยวเฉียงถามว่าให้ค่าลิขสิทธิ์เขาหรือยัง เพราะวิธีนี้เขาเคยใช้กับเธอเวลาเขียนจดหมายให้ในช่วงแรกๆ ตอนนั้นทั้งสองคนยังไม่ได้ตกลงเป็นแฟนกัน เสี่ยวเฉียงกลัวคนในครอบครัวเสี่ยวเชี่ยนรู้ว่าเขามาจีบเธอจึงใช้วิธีใช้โค้ดลับแบบนี้

แบบนี้ก็ไม่ต้องกลัวข้อมูลจะรั่วไหล และเธอก็จะได้ไม่ลืมเขาด้วย คนที่ทำตัวได้เป็นเอกลักษณ์ยากจะลืมแบบนี้ก็มีแค่อวี๋เสี่ยวเฉียงมนุษย์พิสดารนี่แหละ เสี่ยวเชี่ยนเห็นแล้วก็เลยขอเอาวิธีนี้มาใช้บ้าง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน