“หรือเขาอยากจะบอกคุณว่า มู่ฮวาหลีใกล้จะซวยแล้ว หรือไม่ก็มู่ฮวาหลีกำลังซวยอยู่?” อวี๋หมิงหลางพยายามวิเคราะห์ เขารู้ว่าแมวหลีฮวาตัวนี้ทำให้เมียเขาหงุดหงิดใจมากขนาดไหน มีครั้งหนึ่งเสี่ยวเชี่ยนนอนละเมออยากจะฉีกเนื้อมู่ฮวาหลีให้เป็นชิ้นๆ
ไม่เพียงเท่านั้น เสี่ยวเชี่ยนเองก็ไม่รู้ตัวว่า ตอนนี้ตัวเองพาลไปถึงแมวในชีวิตจริง เวลาที่เธอเลี้ยงแมวจรจัด พอเธอเห็นแมวหลีฮวาก็แทบจะไม่แยแส เอาเนื้อปลาโยนให้แมวตัวอื่น ส่วนหัวก็โยนให้แมวหลีฮวากิน
เสี่ยวเฉียงมองเห็นทุกอย่างอยู่ในสายตา รายละเอียดต่างๆสามารถสะท้อนอารมณ์ภายในใจของคนๆหนึ่งออกมาได้ดีที่สุด
ทันใดนั้นดวงตาของเสี่ยวเชี่ยนก็เป็นประกาย เธอเข้าใจแล้ว
“เสี่ยวเฉียง เมื่อกี้นายว่าอะไรนะ…?!”
“มู่ฮวาหลีซวย?”
“ไม่ใช่ประโยคนี้! มู่ฮวาหลีกลัวหมาต่างหาก! ฮ่าๆๆ! ทางที่ดีหมอนี่อย่าเข้ามาในอาณาเขตของฉันจะดีกว่า ถ้าเข้ามาฉันจะปล่อยหมาไปกัด!”
ใช่ ภาพวาดที่แสนไร้เดียงสาภาพนี้มันหมายความแบบนี้นี่แหละ! ถึงแม้เสี่ยวเชี่ยนเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองเข้าใจได้ยังไง แต่พอมองภาพนี้ก็รู้สึกคุ้นเคย รู้สึกว่าภาพนี้เป็นเรื่องของมู่ฮวาหลีกลัวหมา!
พออวี๋หมิงหลางได้ยินเธอพูดเรื่องหมา ก็เริ่มตื่นเต้นขึ้นมาทันที “เมียจ๋า ชอบหมาไหม? เลี้ยงหมาปลดประจำการสักตัวไหม?”
“ไม่เอา! บ้านเรานอกจากฉัน นาย รวมถึงลูกเราในอนาคต ห้ามมีสัตว์ที่มีขนชนิดใดๆอีกทั้งสิ้น!” ถึงเสี่ยวเชี่ยนจะกำลังดีใจก็ยังไม่ลืมหลักการของตัวเอง
“อ่อ…” อวี๋หมิงหลางไม่พูดอะไรอีก
“มู่ฮวาหลีตัวดี ฉันได้รู้จุดอ่อนของนายแล้ว วะฮะฮ่า~” เสี่ยวเชี่ยนหัวเราะอย่างสะใจ
“ก็แค่ได้รู้ว่าเขากลัวหมาไม่ใช่เหรอ ต้องดีใจขนาดนี้เลย?” เสี่ยวเฉียงไม่เข้าใจว่าทำไมเสี่ยวเชี่ยนถึงได้สะใจขนาดนี้
“นายจะไปเข้าใจอะไร! ในวงการของฉันห้ามให้คนอื่นรู้จุดอ่อนของตัวเองเป็นอันขาด อย่างเช่น ฉันห้ามให้คนอื่นรู้ว่าตัวเองเป็นโรคย้ำคิดย้ำทำติดการล้างมือ ไม่อย่างนั้นผู้ป่วยอาจใช้เรื่องนี้ทำฉันเสียสมาธิได้ในระหว่างการรักษา แบบนั้นไม่เท่ากับฉันทำลายชื่อเสียงตัวเองเหรอ? หลักการเดียวกัน!”
เสี่ยวเชี่ยนเหมือนได้เห็นภาพแมวหลีฮวาถูกหมาที่เธอปล่อยไปเห่าใส่ สะใจจริงๆ!
“เอาล่ะเมียจ๋า เรายังไม่รู้เลยว่าจะไปตามหาเขาได้ที่ไหน ตอนนี้ต้องไปกินข้าวแล้ว พี่ใหญ่รอพวกเราอยู่นะ”
“ใช่ กินข้าว รีบกินข้าว กินเสร็จฉันจะได้ทำงาน! ที่รักจ๊ะ จองตั๋วไปเมืองxอีกห้าวันหลังจากนี้ให้หนึ่งใบหน่อยสิ!”
“ไปที่นั่นทำไม?”
“แก้แค้น! แค้นนี้ต้องชำระ ในเมื่อฉันรู้เทคนิคการสะกดจิตแบบแทรกซึมแล้ว งั้นก็ต้องไปตามหาตาแก่หวางไห่ฉวินที่สั่งให้แมวหลีฮวามาหลอกสืออวี้ แล้วก็ตามหาเจ้าหมอนั่นด้วย ทางที่ดีหนีให้ตลอดรอดฝั่ง ไม่อย่างนั้นถ้าฉันเจอฉันจะส่งนายไปกัดไม่ปล่อยแน่!”
เพอร์เฟค!
อวี๋หมิงหลางยิ้มตาหยีพลางฟังเธอ เมียของเขานี่ยังคงสวยเสมอเวลาจ้องเล่นงานคนอื่น ช่วงหลายวันนี้ที่เธอร้อนใจเขาก็ร้อนใจตาม ดูท่าหนังสือหนังแกะเล่มนี้จะสร้างแรงบันดาลใจให้เธอได้ไม่น้อย เมียของเขาคงได้ความรู้ใหม่ขึ้นมาอีกแล้ว
ไม่สิ เดี๋ยวนะ!
อวี๋หมิงหลางรู้สึกเหมือนมีบางอย่างแปลกๆ เขาลองนึกย้อนคำพูดของเสี่ยวเชี่ยน—-
“เมียจ๋า! พูดให้ชัดเจนนะ! ทำไมแมวหลีฮวามาแล้วต้องให้ผมไปกัดเขาด้วยล่ะ? นี่ อย่าเพิ่งไปนะ กลับมาก่อน มาพูดให้รู้เรื่อง!”


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย