แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 962

เสี่ยวเฉียงถูมือด้วยความเซ็ง เขาลุกเดินไปทางสนามกอล์ฟ แต่ละคนนี่มันช่างรังแกกันเหลือเกิน

เห็นๆอยู่ว่าเขามีแฟนก่อนใคร และก็เป็นเขาที่ติวเข้มเรื่องจีบสาวให้คนอื่น ทั้งเรื่องเทคนิคต่างๆ การจำแนกสีลิปสติก เป็นต้น ปรากฏว่าเจ้าพวกนี้กลับชิงนำเขาไปก่อน โฮลอินวันกันหมด เดี๋ยวกลับไปเขาต้องคุยกับเสี่ยวเชี่ยนหาวันมงคลหน่อยแล้ว ต้องโฮลอินวันกับเขาบ้าง ฆ่าพวกนี้ให้ตายเรียบ!

เสี่ยวเฉียงคิดในใจ เขาแพ้เรื่องมีลูก มีแค่เรื่องตีกอล์ฟที่เหนือกว่าใครตอนนี้ จึงเตรียมจะไปเล่นงานมือใหม่ทั้งหลาย

ปรากฏว่าอยู่ๆก็ได้ยินเสียงฉิวฉิวกับไป๋จิ่นตะโกนว่าโฟร์ไม่หยุด แม้แต่เสี่ยวเชี่ยนเองก็นั่งไม่ติดเดินมาทางเขา หลิวเหมยก็ด้วย เดิมคิดจะเข็นรถฟู่กุ้ยให้ไปดูเธอเล่น แต่พอเห็นฝีมือของไป๋จิ่นก็รีบเข็นฟู่กุ้ยกลับด้วยสีหน้าเด็ดเดี่ยวโดยไม่หันหลังกลับ

เหตุการณ์แบบนี้ทำให้เสี่ยวเชี่ยนนึกถึงประสบการณ์ตอนไปร้องคาราโอเกะกับเสี่ยวเฉียงที่เขาร้องเพลงทหาร เสี่ยวเฉียงสามารถร้องจนทำให้คนยอมออกไปตากลมข้างนอกได้ ไป๋จิ่นเล่นกอล์ฟทำคนผวาไม่กล้าเข้าใกล้ ต้องพาคนท้องออกไปอยู่ในที่ปลอดภัย

พอเสี่ยวเฉียงหันกลับมาก็เห็นเสี่ยวเชี่ยนทำท่าประนมมือเหมือนสวดมนต์อยู่ข้างหลัง เสี่ยวเฉียงทำตาตี่ใส่

“คุณทำอะไรน่ะ?”

“แต่ละบ้านส่งตัวแทนไป ฉันอ่อนแอฉันไม่ไปแล้วกัน นายไปเถอะ แพ้ชนะก็ช่าง เล่นเอาสนุกๆ ถ้าถูกตีโดนหัวขึ้นมาก็ไม่ต้องกังวล เพราะฉันมีนี่!”

เสี่ยวเชี่ยนแบมือขาวๆ ในมือเธอมียาทาหนึ่งขวดนอนอยู่ นี่เป็นยาทาแก้ฟกช้ำสูตรลับเฉพาะของแม่อวี๋ที่เอาไว้ใช้ในกรณีที่ถูกลูกขาวๆนั่นโดนหัว!

“เมียจ๋า ผมแค่รู้สึกว่าเราเป็นคู่ข้าวใหม่ปลามัน อยู่ห่างจากคุณผมเหมือนจะขาดใจตาย!”

“ไปเถอะ เรื่องในวันนี้เดี๋ยวก็กลายเป็นอดีต ผมขาวเมื่อใดเราคงจะได้พบกันอีก”

เสี่ยวเฉียงไม่พอใจที่ตัวเองถูกถีบออกไป จึงลากจูขี่บ่นที่กำลังมองอย่างสนุกสนานไปด้วย

พอเดินไปได้ไม่กี่ก้าวเสี่ยวเฉียงก็รู้สึกว่ามันแปลกๆตรงไหนชอบกล

คำพูดเมียเขาเมื่อครู่ทำไมฟังแล้วทะแม่งๆ?

“เชี่ยนเอ๋อ ทำไมคำพูดเธอเมื่อกี้ฟังดูคุ้นๆ…” สุ่ยเซียนเองก็รู้สึกว่าเสี่ยวเฉียงถูกเมียตัวเองหลอกอีกแล้ว แต่เธอก็นึกไม่ออกว่ามันแปลกตรงไหน

“นี่เป็นบทพูดในเกม ประโยคหลังต้องเป็นเกิดชาติหน้าฉันใดคงจะได้พบกันอีก” ฟู่กุ้ยที่นั่งอยู่บนรถเข็นสมองยังทำงานดีอยู่

“สุดยอดเลยพี่ฟู่กุ้ย เรื่องแบบนี้ก็รู้ด้วย” เสี่ยวเชี่ยนยอมรับหน้าตาเฉย “นึกไม่ถึงว่านักนิติจิตวิทยาอย่างพี่จะมีมุมนี้ เล่นเกมเป็นกับเขาด้วยเหรอ?”

“ก็ไม่เชิง หลิวเหมยชอบเรื่องพวกนี้ แล้วต้าหลงก็เล่นเกมนี้ด้วย พี่ก็เลยลองบ้าง…อะแฮ่ม” ฟู่กุ้ยแกล้งกระแอม เป็นอันว่าทุกคนเข้าใจ

“จะว่าไปวันมะรืนพวกเธอจะแต่งงานกันอยู่แล้ว พูดจาเศร้าๆแบบนี้มันจะดีเหรอ?” สุ่ยเซียนเตือนด้วยความหวังดี

“ไม่เป็นไร เขาเป็นของฉันแล้ว หนีไม่รอดหรอก เรื่องนี้จะโทษฉันไม่ได้ ใครใช้ให้เขาชอบเล่นแต่เกมของเมืองนอกล่ะ ฉันเป็นพวกชาตินิยมนะจะบอกให้!”

เหตุผลเพี้ยนๆนี่ล่ะสไตล์ประธานเชี่ยน

พอถึงวันมะรืนเสี่ยวเชี่ยนถึงรู้ว่าไม่ควรพูดอย่างมั่นใจเกินไป ไม่อย่างนั้นจะเหมือนถูกตบหน้ากลางสี่แยก แต่นี่ก็เป็นเรื่องในภายหลัง

เสี่ยวเชี่ยนในเวลานี้กำลังมองไปที่สนามแล้ววิจารณ์ออกมาได้ตรงมาก

“เอาลูกกอล์ฟมาตีเป็นเบสบอลได้ ไป๋จิ่นนี่ก็เทพไม่เบา”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน