แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย นิยาย บท 963
หลังจากที่ไป๋จิ่นตีมั่วอยู่สักพักในที่สุดก็จับทางได้ ได้ความมั่นใจเพิ่มจากสีหน้าของฉิวฉิวที่คอยมองเธออยู่
“ฉิวฉิว ครั้งนี้ฉันตีได้—ว้าย!”
ไป๋จิ่นคิดเอาเองว่าตีได้เพอร์เฟค ถึงมันจะเบี้ยวตามเคย แต่ก็ดีกว่าครั้งก่อนๆมาก
ฉิวฉิวเองก็รู้สึกว่าตัวเองไม่ต้องแหกปากตะโกนว่าโฟร์แล้ว ปรากฏว่าอยู่ๆก็มีใครไม่รู้โผล่มา ทางนี้กำลังตีกอล์ฟ แต่คนๆนั้นกลับวิ่งเข้ามาในรัศมี ไป๋จิ่นตีเบี้ยว แต่แม่นโดนคนเต็มๆ
เห็นไม่ชัดว่าเรื่องราวเป็นยังไง แต่ที่แน่ๆฉิวฉิวเห็นไป๋จิ่นตีถูกคนจนล้มลง
เรื่องเกิดขึ้นเร็วมาก เมื่อกี้สายตาเขามัวแต่มองไป๋จิ่น ทั้งสองคนยังแอบส่งสายตาหวานๆหากันบ่อยๆ ทำเหมือนกับพร้อมจะฝ่ากำแพงข้ามไปหากันได้ทุกเมื่อ
อวี๋หมิงหลางกำลังคุยกับจูขี้บ่นไม่ได้มองทางนี้ อย่างไรเสียไป๋จิ่นก็ตีกอล์ฟได้แย่ชนิดที่หาได้ยาก คนโง่ที่โผล่เข้ามาในรัศมีคนตีกอล์ฟก็มีไม่มาก ใครจะไปคิดว่าโอกาสที่พบเจอได้ยากแบบนี้มันจะเกิดขึ้นพร้อมกัน
กว่าทุกคนจะรู้สึกตัว คนๆนั้นก็โดนลูกกอล์ฟจนล้มลงไปแล้ว
“ว้าย!” ไป๋จิ่นตกใจรีบโยนไม้กอล์ฟทิ้งแล้ววิ่งไปหาคนๆนั้น หลิวเหมยที่เห็นเหตุการณ์ตั้งแต่ต้นตกใจเอามือปิดปาก
สามคนที่อยู่ในโซนพักผ่อนพากันยืนขึ้น ยกเว้นฟู่กุ้ย
“ตีโดนตรงไหนเห็นหรือเปล่า?” เสี่ยวเฉียงวิ่งไปทางนั้นพลางถามหลิวเหมย
“ที่น่อง จากประสบการณ์การฝึกศิลปะป้องกันตัวมาหลายปีของฉัน เลี่ยงจุดสำคัญได้ หรือนี่จะเป็นเหมือนคำพูดที่เขาว่า ทีเดียวจอด?” หลิวเหมยเองก็ไม่รู้เส้นประสาทในสมองเส้นไหนพลิกถึงอยู่ๆก็พูดแบบนี้ออกมา
อวี๋หมิงหลางกับจูขี้บ่นชะงักไปพร้อมกัน ขณะวิ่งจูขี้บ่นได้หันไปมองเสี่ยวเฉียง ความหมายคือ ความคิดน้องแกนี่ประหลาดดีเนอะ
“ไม่เป็นไร ขายออกแล้ว คนซวยคือคนที่นั่งอยู่บนรถเข็นนู่น” สมองอันชาญฉลาดของเสี่ยวเฉียงได้ประมวลผลอย่างรวดเร็วภายในระยะเวลาอันสั้น วิเคราะห์จากตำแหน่งที่ถูกลูกกอล์ฟและความเร็วของลูกกอล์ฟแล้ว คนดวงซวยแห่งปีคนนี้ไม่น่าเป็นอะไรมาก
ด้วยระยะห่างและความเร็วของลูกกอล์ฟอาจจะต้องมีปูดบวมบ้างหลายวัน ซึ่งก็เป็นเรื่องปกติ แต่ไม่ถึงกับกระดูกหักแน่นอน
อวี๋หมิงหลางกับจูขี้บ่นวิ่งไปถึงก่อน จึงถามคนที่ล้มลงไปกองกับพื้นด้วยความเป็นห่วง “เป็นอะไรไหมครับ? พวกเราจะรีบตามหมอให้”
“เอ๊ะคุณ?”
ตอนอวี๋หมิงหลางหันมาเห็น คนๆนี้ก็ล้มลงไปแล้ว พอวิ่งมาถึงเขาถึงได้พบว่า นี่มันพ่อฉิวฉิวไม่ใช่เหรอ?
เมื่อวานพ่อฉิวฉิวยังหิ้วของพะรุงพะรังไปขอร้องให้เสี่ยวเชี่ยนช่วยอยู่เลย แต่เสี่ยวเชี่ยนกลับหนีไป วันนี้เขามาถึงสนามกอล์ฟได้เป็นเรื่องบังเอิญหรืออยู่ในแผน?
“เขาเป็นไงบ้าง ฉันจะไปตามหมอ ขอโทษนะคะเมื่อกี้ฉัน—เอ๊ะ? คุณเองเหรอ?” ไป๋จิ่นวิ่งมาถึงแล้ว พอเห็นว่าคนที่ล้มลงคือพ่อฉิวฉิวเธอก็อึ้ง
ฉิวฉิวเองก็วิ่งมา พอเห็นว่าเป็นพ่อตัวเองสีหน้าก็เปลี่ยนไป เห็นพ่อทำหน้าเจ็บปวดเขาก็รีบนั่งลงเช็คอาการ “โดนตรงไหน?”
“น่อง…เมื่อกี้ฉันกำลังจะวิ่งไปหาแก แต่เหมือนได้ยินเสียงปืน แล้วฉันก็ล้มลง…” พ่อฉิวฉิวเจ็บจนต้องกัดฟันทน เสียงปืนที่เขาบอกอันที่จริงคือเสียงลูกกอล์ฟที่พุ่งมาอย่างรวดเร็วกระแทกเข้าที่ขาของเขา พอเสียงนั้นสะท้อนเข้าหูเลยฟังดูเหมือนเป็นเสียงปืน
ชาวต่างชาติที่มากับพ่อฉิวฉิวเริ่มพากันซุบซิบ
พวกเสี่ยวเชี่ยนเดินเข้ามาดู พ่อฉิวฉิวทนเจ็บพยายามจะลุก แต่ถูกฉิวฉิวกดให้นั่งลงไป
“นั่งดีๆ ขอผมเช็คดูหน่อยว่าอาการหนักหรือเปล่า”
ไป๋จิ่นที่ยืนอยู่ข้างๆทำตัวไม่ถูก ได้แต่มองฉิวฉิวอย่างเป็นกังวล
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย