สองคนที่อยู่ข้างหน้ากอดกันกลม ใครเห็นก็ต้องนึกถึงคู่สร้างคู่สมยอดเพชรในตำนาน วีรบุรุษก็ต้องคู่กับสาวงามไม่ใช่เหรอ?
“พาดหัวแบบนั้นคนเขาจะคิดว่าพวกเราถูกการ์ตูนของประเทศหมู่เกาะล้างสมองให้แล้ว ชื่อเมนูอาหารเชยๆในเรื่องพ่อบ้านน้อยแบบนั้นไม่ต้องเอาออกมาใช้หรอก ตั้งใจถ่าย ไว้ค่อยหาชื่อที่เข้ากับประเทศของเรา ฉันไปดูที่ครัวก่อนว่าเตรียมกันไปถึงไหนแล้ว”
ทุกคนในหน่วยต่างรู้ว่าวันนี้เป็นวันมงคลของหัวหน้าใหญ่ ต่างร่วมกันลงขันทำเมนูพิเศษเพิ่มเข้ามา เปลี่ยนวันที่แสนธรรมดาให้เป็นวันพิเศษ
“อ่อ สมกับเป็นพลาธิการ แนวคิดเรื่องรักชาติล้ำหน้ากว่าคนอื่นเสมอ น่านับถือๆ” นายทหารหนุ่มยกกล้องขึ้นมากดถ่ายอีกภาพ
รูปร่างหน้าตาของเสี่ยวเชี่ยนกับอวี๋หมิงหลางได้เปรียบสุดๆ ผู้ชายสูงยาวเข่าดีมาดเท่ห์ ใส่ชุดทหารยิ่งทำให้ดูหล่อขึ้นเป็นกอง ส่วนเสี่ยวเชี่ยนก็สวยอย่างเป็นธรรมชาติ ทั้งสองคนกอดกัน ดวงตาประสาน ได้ภาพที่ออกมาสวยอย่างเป็นธรรมชาติ ไม่ต้องจัดวางท่าให้แต่อย่างใด
พอกดถ่ายไปรูปนึงเสร็จนายทหารช่างกล้องก็รู้สึกเหมือนมันแปลกๆตรงไหนชอบกล
“เดี๋ยวนะ ทำไมพลาธิการถึงได้รู้ว่าคู่สร้างคู่สมยอดเพชรในตำนานเป็นชื่อเมนูอาหารในเรื่องพ่อบ้านน้อยล่ะ?”
คิดๆแล้วก็น่าผวา ไม่อยากจะคิดเลยว่าพลาธิการมาดเข้มของเราจะแอบอ่านการ์ตูนกับเขาด้วย
พอเงยหน้า ตากล้องก็แอบเซ็ง
“หัวหน้าใหญ่! รอผมสั่งก่อนค่อยจูบได้ไหม? นี่! อย่าเพิ่งจูบสิ เลอะลิปสติกแล้วเดี๋ยวจะถ่ายยังไง!”
จึ๊ๆ คนเราดูแค่ภายนอกไม่ได้เลยจริงๆ หัวหน้าใหญ่กล้าจูบต่อหน้าคนอื่น พลาธิการแอบอ่านการ์ตูน ดูเหมือนไม่ใช่เรื่องแปลกเลยใช่ไหม!
เสี่ยวเชี่ยนรู้สึกพอใจมาก ภาพพรีเวดดิ้งถ่ายตามที่เธอต้องการ ทุกรูปถ่ายออกมาได้อย่างเป็นธรรมชาติ เลือกสถานที่เป็นที่ทำงานของเขา แบบนี้พอตอนแก่หยิบออกมาดูก็จะชวนให้นึกถึงวันเวลาดีๆที่แสนโรแมนติคไม่แพ้คนอื่น
สำหรับเสี่ยวเฉียงแล้ว รูปถ่ายเซตนี้มีความหมายที่แตกต่างออกไป มันเป็นเครื่องเตือนใจเขาว่าเขาติดค้างน้ำใจเธอเท่าไร ติดค้างความรักเธอมากแค่ไหน ในวันที่แสนพิเศษนี้เธอได้แสดงการปกป้องความรักของเขากับเธออย่างไร เธอได้เสียสละและยอมถอยให้กับหน้าที่การงานของเขา
ความประทับใจนี้เพียงพอที่จะตราตรึงในหัวใจของเสี่ยวเฉียง เขาจึงขอสาบานในใจว่า จะดูแลเธอให้ดีไปตลอดชีวิต
หากมีชาติหน้า ก็อยากขอทำสัญญาจองเธอไว้
ผู้หญิงดีๆแบบนี้ อยากจับมือเธอไว้ไม่ปล่อยไปไหน
จัดงานเลี้ยงฉลองแต่งงานสองครั้งในหนึ่งวัน แต่ถ้าให้เสี่ยวเชี่ยนเลือกล่ะก็ เธอชอบงานเลี้ยงที่จัดตอนเย็นในหน่วยของอวี๋หมิงหลางมากกว่า
ไม่มีการจัดงานที่ฟุ่มเฟือย แขกทุกคนก็เป็นทหารของเสี่ยวเฉียง จัดที่โรงอาหารของหน่วย สถานที่ที่แสนธรรมดาแต่กลับมีแต่คำอวยพรที่จริงใจ
เหล่าทหารไม่มีคำอวยพรที่ซับซ้อนสวยหรู มีแต่คำอวยพรที่เรียบง่ายจริงใจ วันนี้อวี๋หมิงหลางมีความสุขมาก เขารู้สึกเหมือนตัวเองได้ครอบครองโลกทั้งใบ
วินาทีที่เห็นเธอใส่ชุดแต่งงานยืนอยู่ที่สนามฝึกนั้น เขารู้สึกประทับใจและพอใจสุดๆแล้ว
ขากลับเขาจูงมือเธอตลอด แสงจันทร์สาดส่องไปที่ทั้งสองคนทำให้ดูเป็นภาพที่อบอุ่น เขาจูงมือเธออยู่อย่างนั้น ค่อยๆเดินกลับบ้านอย่างช้าๆ ไม่อยากรีบเดิน อยากดื่มด่ำช่วงเวลาดีๆไปเรื่อยๆ
เรื่องราวในวันนี้ก็เหมือนกับรถขึ้นเขา เมื่อเช้าที่เขาไม่ได้อยู่ในงานเลี้ยงฉลองด้วยรู้สึกเหมือนหัวใจมันว่างเปล่า แต่พอเธอมา ก็ได้มาเติมเต็มหัวใจเขาอีกครั้ง
งานแต่งในวันนี้เพียงพอที่จะทำให้พวกเขาจดจำไปชั่วชีวิต แต่อวี๋หมิงหลางก็ยังรู้สึกว่ามันยังไม่พอ เขายังติดค้างเธออยู่
ใบหน้าของเสี่ยวเชี่ยนแดงระเรื่อ อาจเพราะบรรยากาศที่ครึกครื้นจากในงานเมื่อครู่
และก็อาจเป็นเพราะทุกคนต่างยุให้เสี่ยวเฉียงจูบเธอ เธอถูกเขาจูบจนอายหน้าแดงไปหมด
หรืออาจเป็นเพราะความสวยงามในวันนี้ทำให้หัวใจเธออบอุ่น ถึงในสายตาคนอื่นงานแต่งในวันนี้จะดูไม่สมบูรณ์ แต่มันกลับทำให้เธอมีความสุขมาก
เธอเองก็นึกไม่ถึงว่างานเลี้ยงฉลองแต่งงานของเธอที่แท้จริงจะถูกจัดในค่ายทหาร ชีวิตคนเรามักมีแต่สิ่งที่ไม่รู้เสมอ
“วันนี้คุณคงลำบากแย่” อวี๋หมิงหลางพูดขึ้นตอนที่ใกล้ถึงปากทางเข้าหมู่บ้าน
“ฉันไม่คิดแบบนั้น”
งานฉลองก็แค่จัดให้คนอื่นดู ขอแค่ได้อยู่กับคนที่ใช่ เรื่องพวกนี้มันไม่สำคัญ


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย