ถึงอาข่าจะมีนิสัยพิเรนทร์ชอบดักฟังคนอื่น แต่ก็ไม่หน้าหนาพอที่จะอยู่ทำเสียบรรยากาศในตอนนี้
“ฉันไม่เข้าไปหรอก ฉันเอาของขวัญมาให้ รู้ว่าวันนี้พวกเธอแต่งงานเลยเอาเหล้ามาให้ ขอให้พวกเธอมีความสุขไปนานๆ รักกันยืนยาวนะ”
เสี่ยวเฉียงมองไหเหล้าที่อาข่าอุ้มอยู่ ไหนี้ดูแล้วน่าจะจุเหล้าได้ต่ำๆก็โลครึ่ง
“ขอบใจนะ ไม่เข้าไปนั่งในบ้านหน่อยเหรอ?” เสี่ยวเชี่ยนถูกอุ้มไว้ไม่ยอมปล่อย เธอทำได้แค่หันหน้าไปเชิญเข้าบ้านแบบขอไปที
ไม่ใช่เธอไม่รู้จักมารยาทในการรับแขก แต่เธอรู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงทางร่างกายของเขา นี่ถ้าเชิญแขกเข้าบ้านจริงๆเสี่ยวเฉียงน้อยของเธอน่าสงสารแย่…
“ไม่ดีกว่า ฉันไปละ” อาข่าเสร็จภารกิจก็อยากรีบออกไปทันที ถึงเธอจะหน้าหนา แต่ก็ไม่กล้าอยู่ในคืนแต่งงานของคนอื่นหรอก มันบาดตาบาดใจเกินไป
อวี๋หมิงหลางมือหนึ่งอุ้มเสี่ยวเชี่ยน ส่วนอีกมือก็หิ้วไหเหล้า เสี่ยวเชี่ยนกลัวเขาทำไหเหล้าตกแตกจึงรับเอามากอดไว้
บ้านของพวกเขาอยู่ชั้นสาม แต่ละชั้นที่เดินขึ้นไปเขาไม่เหนื่อยเลยสักนิด พอไปถึงหน้าบ้านก็เห็นมีกล่องวางอยู่ เล็กใหญ่อย่างละใบ
“เอ๊ะ? นี่มันอะไรกัน?” เสี่ยวเชี่ยนมองด้วยความสงสัย
กล่องใบใหญ่มีกระดาษแปะอยู่
ขอแสดงความยินดีกับแม่มดสาวเฉินเสี่ยวเชี่ยน ขอให้มีความสุขในวันแต่งงาน
ใครส่งมากัน?
อวี๋หมิงหลางใช้มือข้างหนึ่งเปิดประตูแล้วอุ้มเธอไปที่เตียง จากนั้นก็ออกมาลากกล่องเข้าไปในบ้าน หนักพอควร
“พรุ่งนี้ผมจะเรียกประชุมเรื่องการรักษาความปลอดภัยของที่นี่ นี่อย่างกับตลาดสดที่ใครจะเข้ามาก็ได้แล้ว”
เสี่ยวเฉียงลากกล่องทั้งสองใบเข้าบ้าน
ปากก็บ่นไม่หยุด
ถึงจะไม่รู้ว่าใครเป็นคนส่งมา แต่สามารถผ่านยามหน้าประตูเข้ามาวางได้ถึงหน้าประตูบ้านของเขา ไม่ว่าจะเป็นใครก็ถือว่าท้าทายน่าดู เห็นทีการรักษาความปลอดภัยของที่นี่จะไม่เข้มงวดพอ
เสี่ยวเชี่ยนหยิบกล่องใบเล็กขึ้นมาก่อน พอเห็นลายมือบนนั้นเธอก็รู้แล้ว
“ของสืออวี้”
“อ่อ เขาเองเหรอ งั้นก็ไม่แปลก” พออวี๋หมิงหลางได้ยินว่าเป็นของสืออวี้ก็ไม่แปลกใจอะไร เพราะยังไงถ้าเฉียวเจิ้นจะเข้ามาในนี้ได้ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก
“ยัยคนนี้นี่ทำไมต้องลำบากขนาดนี้ ไปงานแต่งของพวกเราที่เมืองQแล้วแท้ๆ ของขวัญก็ให้ฉันล่วงหน้าแล้ว แล้วนี่ทำไมไม่ให้ฉันตรงๆ กลับเอามาวางไว้หน้าบ้าน? ไหนดูซิว่าข้างในเป็นอะไร ดูเบาๆ…”
สืออวี้ให้ของขวัญจัดหนักกับเสี่ยวเชี่ยนไปก่อนหน้านี้แล้ว ครั้งก่อนเสี่ยวเชี่ยนช่วยสืออวี้แก้ปัญหาใหญ่ สืออวี้จดจำน้ำใจในครั้งนั้นเอาไว้ บวกกับที่ทั้งสองคนก็สนิทกันมากอยู่แล้ว ดังนั้นของขวัญแต่งงานจึงต้องจัดให้หนักเป็นพิเศษ
แต่พอเห็นกล่องใบเล็กนี่เสี่ยวเชี่ยนก็เพิ่งนึกขึ้นได้ ตอนสืออวี้เอาของขวัญมาให้ได้บอกว่านั่นเป็นของขวัญจากพ่อของเธอ ส่วนเธอยังมีของให้เองต่างหากอีก
เสี่ยวเชี่ยนพูดพลางแกะกล่อง ข้างในเป็นของสีแดง ดูเหมือนจะเป็นเสื้อผ้า
เป็นเสื้อผ้าที่บางเฉียบ ผ้าน้อยชิ้น…ไม่อาจบรรยาย
“ฉันว่าอย่าดูเลยดีกว่า” เสี่ยวเชี่ยนหน้าแดงอยากจะยัดเก็บกลับไป
สมกับเป็นเป็นของตามนิสัยสืออวี้ ส่งเสื้อผ้าบ้าบออะไรมาเนี่ย!
เสี่ยวเฉียงที่รู้สึกได้ถึงความผิดปกติได้ยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา มือก็หยิบฉวยฉับไว คว้าของในมือเสี่ยวเชี่ยนไปอย่างรวดเร็ว และจับมือนุ่มๆของเธอไว้ด้วย
“เราจะทำเสียน้ำใจเพื่อนได้ยังไง มาๆๆ ไหนขอดูซิ เพื่อนสนิทคุณให้ของขวัญอะไรพวกเรา”
เสี่ยวเชี่ยนแอบด่าเขาในใจ นายนี่มันหมาป่าชัดๆ
ตานี่จะต้องแอบเห็นแล้วแน่ๆว่าของในนั้นคืออะไร ยังแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง!
สืออวี้เพื่อนตัวแสบ…

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย