เมื่อครู่ก่อนเสี่ยวเฉียงเดินออกมาได้ส่งสายตาไปบอกเสี่ยวเชี่ยนว่าให้จัดการไปตามสมควร เขาจะไม่มีทางเข้าข้างลูกน้องตัวเองเด็ดขาด
เพื่อตอบแทนความไว้ใจของเขา เสี่ยวเชี่ยนวางมาดนิ่งตลอด ช่วงเช้าตอนร่วมถกปัญหากับทีมเสี่ยวเชี่ยนก็ให้ความร่วมมือตลอด ไม่ได้ทำตัวเกินหน้าเกินตา เมื่อเจอกับคำถามของอาเพียวที่ยิงมาที่เธอบ้าง เธอก็แสดงความคิดเห็นของตัวเอง
แค่ตอนช่วงเช้า สองในสี่ของทีมก็ยอมสยบให้กับความสามารถของเสี่ยวเชี่ยนแล้ว อีกคนหนึ่งยังวางตัวเป็นกลาง ส่วนอาเพียวยังคงมีท่าทีไม่พอใจเสี่ยวเชี่ยนเหมือนเดิม
แต่ในเมื่อเสี่ยวเชี่ยนไม่ได้ทำตัวหาเรื่องอะไร เขาก็ไม่จ้องจับผิด ก็เหมือนกับที่อวี๋หมิงหลางพูดไว้ อาเพียวไม่ได้ไม่พอใจในตัวเสี่ยวเชี่ยน แค่ไม่พอใจที่ให้คนนอกเข้ามาร่วมทีมของเขา
เนื่องจากต้องวุ่นกับการดูประวัติของผู้ต้องหาคนนี้ คนอื่นๆในทีมจึงไม่มีใครไปโรงอาหาร กำลังเตรียมจะส่งคนไปเอาข้าวมา ยังไม่ทันจะได้ส่งใครไปก็มีทหารมาเคาะประตูส่งข้าวให้พวกเขา
“พอมีคนเพิ่มเข้ามาก็ไม่เหมือนเดิม ฉันทำงานที่นี่มาตั้งนานนี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ได้รับเกียรติแบบนี้” อาเพียวพูดขึ้น
ดูก็รู้ว่าหัวหน้าใหญ่เป็นคนให้เอามาส่ง
เสี่ยวเชี่ยนกำลังแจกข้าวให้ทุกคน พอได้ยินอาเพียวพูดแบบนั้นก็ชักมือที่กำลังจะยื่นข้าวให้อาเพียวกลับ จากนั้นก็เปิดกล่องข้าวของอาเพียวแล้วถุยน้ำลายลงบนนั้นด้วยท่าทางที่งามสง่า
ทุกคนเบิกตาโพลงตกใจสุดขีด
“เก่งนักก็อย่ากินอาหารสิทธิพิเศษแบบนี้!”
ท่าทางของเสี่ยวเชี่ยนดูผู้ดีมาก ถ้าทุกคนไม่ได้เห็นกับตาก็ยากจะเชื่อว่าจะมีคนถุยน้ำลายด้วยท่าทางแบบนั้น เธอถุยอย่างเป็นธรรมชาติ ไม่ได้ดูป่าเถื่อนหรือหยาบคายใดๆ
อาเพียวเองก็อึ้ง
บรรยากาศภายในห้องเงียบสงัดไปสักพัก จากนั้นก็เกิดเสียงหัวเราะลั่น
สองคนที่นิสัยร่าเริงซึ่งก็คือคนที่ยอมรับเสี่ยวเชี่ยนก่อน หัวเราะอย่างสนุกสนาน ส่วนคนที่วางตัวเป็นกลางหัวเราะเล็กน้อย
“คุณ คุณ คุณมันไร้มารยาท!” อาเพียวชี้หน้าเสี่ยวเชี่ยน เขาไม่รู้จะพูดอะไรดี
“คุณ คุณ คุณมันขี้อิจฉา!” เสี่ยวเชี่ยนเองก็ไม่ยอม พูดเลียนแบบน้ำเสียงของอาเพียว
คนอย่างอาเพียวถ้าจับไปไว้สมัยก่อน นิสัยแบบนี้มันพวกบัณฑิตที่ความคิดล้าหลังจิตใจคับแคบชัดๆ
หนึ่งในคนที่หัวเราะเสียงดังรีบหยิบข้าวอีกกล่องที่เสี่ยวเชี่ยนยังไม่ได้แตะเอามาวางไว้หน้าอาเพียว
“ลูกพี่ งานพวกเรามันหนัก อย่าเอาอารมณ์ส่วนตัวมาทำให้งานช้าลงเลยนะ”
ด้วยความโมโหอาเพียวจึงเบือนหน้าหนี “ฉันจะไปห้องน้ำ!”
“ไปหาอะไรกินในห้องน้ำแล้วค่อยกลับมาเหรอ?” เสี่ยวเชี่ยนแกล้งแซว
อาเพียวโกรธจนหน้าดำหน้าแดง เขาชี้หน้าเสี่ยวเชี่ยน สองคนนั้นหัวเราะลั่นขึ้นมาอีกรอบ
โอ๊ย ดูหัวหน้าปะทะฝีปากกับหมอเฉินมันช่างบันเทิงอะไรขนาดนี้
“สีหน้าของคุณบอกฉันว่า เวลานี้อะดรีนาลีนของคุณพุ่งสูงปรี๊ด ยังหนุ่มยังแน่น อารมณ์ฉุนเฉียวขนาดนี้ไม่กลัวเส้นเลือดในสมองแตกเหรอ?” เสี่ยวเชี่ยนเป็นคนประเภทที่ว่าอีกฝ่ายโกรธเธอไม่โกรธ ทำอาเพียวโมโหแบบไม่ไหวแล้ว แต่เธอกลับยังมีท่าทางใจเย็นวางมาดงามสง่าเหมือนเดิม
VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย