หลังจากนั้นอวี๋หมิงหลางได้ถามเสี่ยวเชี่ยนว่าทำให้ทีมจิตวิทยาที่เขาคัดสรรมาอย่างดียอมสยบได้อย่างไร เสี่ยวเชี่ยนตอบอย่างภาคภูมิใจว่า เคยดูสารคดีโลกของสัตว์เลี้ยงไหม?
เมื่อสิ่งมีชีวิตประเภทเดียวกันเกิดการขัดแย้งเรื่องแย่งทรัพยากรแล้วจะทำไง?
ใครเก่งกว่าก็ได้เป็นพี่ใหญ่
การรับมือกับพวกปัญญาชนน่ะไม่ต้องใช้เหตุผลหรอก ไม่มีประโยชน์
ปากเก่งแค่ไหนก็ไม่สู้แสดงความสามารถออกมาให้ประจักษ์ พอประธานเชี่ยนลงมือก็รู้ว่าอะไรเป็นอะไร เป็นมังกรมาเจอเธอก็ต้องยอมสยบ เป็นเสือก็กลายเป็นแมวเชื่อง มีความรู้ความสามารถอยู่ที่ไหนก็รอด
พี่หลางอึ้งกับความเก่งของเมียตัวเอง จากนั้นก็จับเธอกดลงบนเตียง แถมยังพูดจาประจบ เรื่องความรู้เฉพาะทางเมียเขาเก่งสุด ถ้าอย่างนั้นพี่หลางก็คิดว่าเรื่องอื่นก็ใช้หลักการนี้เหมือนกัน ใครเก่งกว่าก็ได้เป็นใหญ่
เสี่ยวเชี่ยนรู้สึกเหมือนยกหินทับใส่เท้าตัวเอง ได้แต่ยอมรับว่าอวี๋หมิงหลางคือหมาป่าเจ้าเล่ห์ แต่นี่ก็เป็นเรื่องในภายหลัง
ตอนนี้ทั้งทีมจิตวิทยาต่างทึ่งในความรู้ความสามารถของเสี่ยวเชี่ยน ถึงเธอจะเพิ่งได้รู้ทำงานร่วมกับอาเพียวแค่ตอนช่วงเช้า แต่กลับวิเคราะห์นิสัยของอาเพียวออกมาได้อย่างแม่นยำ แถมยังรู้ว่าคนอย่างอาเพียวต้องรับมืออย่างไรถึงจะอยู่ด้วยกันได้ ถึงจะปะทะฝีปากกันไปหลายครั้ง แต่เธอก็ยังคงวิจารณ์อย่างเป็นกลาง ไม่ทำลายผลงานของเขา ไม่ได้เฉพาะเจาะจงเล่นงานจุดด้อยของเขาที่ทำตัวเข้ากับคนอื่นได้ยาก
ลำพังแค่เรื่องนี้คนในทีมอีกสามคนก็มองเสี่ยวเชี่ยนเปลี่ยนไปทันที
“งั้นหมอเฉินครับ เมื่อกี้ที่หมอเฉินถุยน้ำลายใส่ข้าว เพราะรู้นิสัยของลูกพี่ผมใช่ไหมครับ?” มีคนถามด้วยความเลื่อมใส
เสี่ยวเชี่ยนส่ายหน้า
“ไม่เกี่ยวค่ะ นั่นฉันทำไปเพราะหมั่นไส้ล้วนๆ สามีฉันเก่งขนาดนี้ฉันย่อมภูมิใจ แต่ฉันไม่ใช่พระเจ้า เจอคนทำตัวน่าหมั่นไส้ก็อยากจะ ‘เอาคืน’บ้าง พวกคุณคงไม่รังเกียจที่ฉันทำแบบนี้ใช่ไหมคะ?”
คำพูดตรงๆของเสี่ยวเชี่ยนสร้างรอยยิ้มให้คนในห้อง
และก็ถือการบอกขอบเขตความอดทนของตัวเองโดยใช้วิธีพูดอีกแบบ ตัดความกังวลของทุกคน
พวกเขากลัวหัวหน้าทีมที่แสนงี่เง่าพูดจาล่วงเกินเธอ กลัวจะถูกอวี๋หมิงหลางล้างแค้น เสี่ยวเชี่ยนจึงพูดให้เคลียร์ตรงนี้ไปเลย ซึ่งนี่ก็เป็นอีกวิธีที่ช่วยสร้างความเข้าใจให้คนของสามีเธอ วิธีนี้ใช้ออกมาได้เหมาะสมมาก
ด้วยเหตุนี้หลังจากอาเพียวกลับมาจากห้องน้ำพอเห็นทุกคนในห้องต่างคุยกันอย่างสนุกสนานเขาก็ถึงกับอึ้ง
ในใจเหมือนมีลมหนาวพัดผ่าน
เขาออกไปแค่ครู่เดียว ทำไมคนของเขาถูกเฉินเสี่ยวเชี่ยนซื้อไปได้?
“หมอเฉินครับผลไม้นี่ของหมอ ผู้หญิงกินผลไม้เยอะๆผิวสวยนะครับ” หมอตี๋เอาผลไม้ของตัวเองให้เสี่ยวเชี่ยน
เปรี้ยง อาเพียวสะเทือนใจ
ไอ้สองคนนั้นดีกับเฉินเสี่ยวเชี่ยนยังไม่เท่าไร แต่หมอนั่นทำไมเอากับเขาด้วย นายเป็นคนของฉันนะโว้ย! ทำไม ‘ทรยศ’ ฉัน?
อาหารของหน่วยรสชาติใช้ได้ แถมแต่ละมื้อยังมีผลไม้ให้ เดิมหมอตี๋ไม่ชอบกินผลไม้อยู่แล้วปกติจะยกให้อาเพียว วันนี้พออาเพียวเห็นผลไม้ที่ควรจะเป็นของตัวเองถูกเอาไปให้เสี่ยวเชี่ยน เขาก็สะเทือนใจมาก
ปกติเสี่ยวเชี่ยนกินไม่เยอะอยู่แล้ว กินนิดหน่อยก็อิ่ม แต่พอเห็นสีหน้าของอาเพียวเธอก็ไม่ถือสาที่จะกินเยอะหน่อย กินอย่างเอร็ดอร่อยต่อหน้าต่อตาอาเพียว จากนั้นก็หันไปยิ้มแย้มกับหมอตี๋
“หวานมากเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ”
เปรี้ยง!
อาเพียวรู้สึกเหมือนมีฟ้าผ่ากลางหัวอีกรอบ นี่เขาถูกทีมเขี่ยทิ้งเหรอ!
“ยืนทำอะไรน่ะรีบมากินข้าวสิ กินเสร็จยังต้องรีบทำงานต่อ เหลือแค่นายแล้วนะ” หมอตี๋พูดกับอาเพียวพร้อมพูดเสียดแทงใจอาเพียวไปหนึ่งที


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย