แรงรัก แรงสวาท 20+ นิยาย บท 20

พี่ดินยืนจ้องหน้าฉันครู่หนึ่งก่อนจะเดินขึ้นไปนอนบนเตียง

"เดี๋ยวผมสั่งให้ไอ้ชาติซื้อมาให้"

"ค่ะ"

"ขึ้นมานอนสิ จะยืนทื่ออยู่ทำไม"

"นอน?"

"อื้ม"

ฮะ? เขาจะให้ฉันนอนตอนนี้เนี่ยนะ นี่มันเพิ่งจะบ่ายสองเองนะ

"บัวยังไม่ง่วงค่ะ"

"แต่ผมง่วง แล้วคุณก็ต้องมานอนกับผม"

อ๊า เขาจะเอาแต่ใจเกินไปแล้วนะ ขนาดฉันไม่ง่วงก็ยังจะบังคับให้ฉันไปนอนด้วยอีก

"ขึ้นมาบนเตียง" พี่ดินสั่งเสียงแข็ง ฟังจากน้ำเสียงคงจะเริ่มหงุดหงิด ฉันจึงได้แต่ขึ้นไปนอนบนเตียงข้างๆ เขาอย่างจำใจ

หมับ!

มือหนาของพี่ดินยกขึ้นมาคว้าเอวฉันไปกอดทันทีที่ฉันล้มตัวนอนลงบนเตียง ฉันสะดุ้งตกใจนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้พูดขัดอะไร

"หันหน้ามาหาผมสิ จะหันหลังให้ผมทำไม" น้ำเสียงพี่ดินดูจะหงุดหงิดกว่าเดิม ทำเอาฉันรีบพลิกตัวหันไปหาพี่ดินแทบไม่ทัน

ตอนนี้ใบหน้าเราอยู่ในระดับเดียวกัน แถมแววตาของพี่ดินที่มองมา มันกำลังทำให้ใจฉันเต้นระรัว

"หลับตาสิ"

ฉันรีบหลับตาลงตามคำสั่งของเขาทันที เป็นแบบนี้ก็ดี อย่างน้อยๆ การได้หลับตาลงก็ช่วยลดความตื่นเต้นของฉันลงไปบ้าง

ในตอนที่กำลังคิดฟุ้งซ่าน ก็สัมผัสได้ถึงมือหนาของพี่ดินที่จับปลายคางฉันเอาไว้ ก่อนที่ริมฝีปากหนาของเขาจะแตะบนริมฝีปากของฉันอย่างแผ่วเบา จูบของเขามันแตกต่างจากทุกครั้ง มันรู้สึกอบอุ่นจนฉันสัมผัสได้

พี่ดินจูบฉันเนิ่นนาน พอจูบเสร็จก็ยังใช้นิ้วลูบไล้ไปมาบนริมฝีปากของฉันเบาๆ ราวกับจะหยอกล้อ

"ลืมตาได้แล้ว"

ฉันลืมตาขึ้นมาอย่างไม่เต็มใจ เพราะตอนนี้มันรู้สึกเขินอายจนไม่กล้าสู้หน้าเขาเลย ใจฉันเต้นตึกตักอยู่อย่างนั้น ใบหน้าเองก็รู้สึกร้อนผ่าวจนลามไปถึงใบหู ทำไมผู้ชายตรงหน้าถึงมีอิทธิพลต่อความรู้สึกของฉันมากขนาดนี้นะ

"บัวขอไปหาแม่ได้ไหมคะ" คงเพราะเขากำลังแสดงความอ่อนโยน มันจึงทำให้ฉันกล้าที่จะลองขอเขาดู

นี่มันก็นานแล้ว ฉันไม่ได้กลับไปหาแม่กับน้องเลย ได้ไปแค่ไม่กี่ครั้งเอง หวังว่าเขาจะเข้าใจฉันนะ...

"ไม่ได้!" พี่ดินตอบกลับแบบไม่เสียเวลาคิดเลยสักนิด

"....."

"อยากจะแอบไปหามันใช่ไหม" เขาจ้องหน้าฉันตาขวางเลย นี่ในหัวเขาคิดแต่อะไรแบบนี้เหรอ แล้วทำไมอารมณ์เขาถึงได้แปรปรวนยิ่งกว่าผู้หญิงแบบนี้นะ

"ไม่ใช่บัว...."

"ผมไม่ให้คุณไปไหนทั้งนั้น จนกว่าผมจะกลับมาไทย"

เฮ้อ...ฉันได้แต่ถอนหายใจระบายความอัดอั้นที่สุมเต็มอก เขาเอาแต่ใจตัวเองมากจริงๆ ขนาดกลับไปหาแม่แป๊บเดียวยังทำไม่ได้เลย

วันต่อมา....

พี่ดินออกจากบ้านไปตั้งแต่ตีห้าเพราะต้องรีบไปขึ้นเครื่องบิน

จะว่าไปวันนี้ท้องฟ้าสดใสดีจัง ฉันยืนเท้ากรอบหน้าต่างเหม่อมองท้องฟ้าอย่างสบายใจ

หลังจากที่ดูท้องฟ้าจนเบื่อ ฉันก็เดินลงมาชั้นล่างของบ้าน เข้าไปในห้องครัวเตรียมทำอาหารง่ายๆ กิน

"คุณบัวครับ"