แรงรัก แรงสวาท 20+ นิยาย บท 21
ฉันเม้มปากเข้าหากันแน่น สับสนกับความคิดในหัวที่ตีกันวุ่นวาย แต่ในตอนที่รู้สึกลังเล ทั้งใบหน้า แววตาและคำขู่ของพี่ดินมันก็ผุดเข้ามาในหัวทีละฉากๆ ทำเอาฉันขนลุกซู่ไปทั้งตัว ถ้าฉันไปกับเดเนียลพี่ดินต้องฆ่าฉันทิ้งแน่ๆ
"ว่าไงคุณอยากไปกับผมไหม?" เขาเลิกคิ้วถามฉันอีกรอบ
"มะ...ไม่ค่ะ" ฉันชักแขนออกจากมือหนาของเขาทันที
เดเนียลไม่โกรธ เขาเพียงแค่ส่งยิ้มแปลกๆ ให้ฉันก่อนจะลุกขึ้นยืน แล้วเดินตรงเข้ามาหาจนฉันรีบถอยหนีเขาแทบไม่ทัน
"คุณไม่อยากหนีจากมันงั้นเหรอกอบัว?"
"...." ฉันเม้มปากเข้าหากันแน่น อยากหนีสิ แต่ถ้าฉันหนีอะไรจะเกิดขึ้น แม่ฉันน้องฉันจะเป็นยังไง จะเป็นอันตรายไหม
และถ้าฉันคิดจะหนีจริงๆ ฉันจะไม่หนีไปกับผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉันแน่ๆ เพราะเขาดูน่ากลัวมากกว่าพี่ดินซะอีก รอยยิ้มของเขามันทำให้ฉันรู้สึกกลัวจริงๆ
"ไม่ค่ะ บะ...บัวขอตัวก่อนนะคะ" ฉันพยายามเดินหนีแต่ก็ถูกเขารั้งแขนไว้อีกครั้ง จะอะไรกับฉันนักหนา
"ผมบอกแล้วไงว่าไม่ต้องกลัวผม ผมไม่คิดที่จะทำร้ายคุณจริงๆ" เดเนียลพูดด้วยรอยยิ้ม "ผมชอบคุณ^_^" เขาย้ำอีกรอบราวกับกลัวว่าฉันจะไม่เชื่อ
"...."
"ผมจะจีบคุณและผมไม่สนว่าคุณจะคิดยังไงกับผม"
"ปล่อยบัวเถอะค่ะ เราไม่เคยรู้จักกันคุณจะมาชอบบัวได้ยังไง"
"เราเจอกันแล้วตั้งสี่ครั้ง ผมชอบคุณตั้งแต่ครั้งแรกที่เราเจอกัน^_^"
"...." ฉันหมดคำจะพูดแล้วจริงๆ
"ผมไม่แคร์ว่าคุณกับมันจะเป็นอะไรกัน เพราะผมไม่ได้จีบคุณเล่นๆ"
"บะ...บัวขอตัวก่อนนะคะ" ฉันพยายามแกะมือของเขาออก เหมือนว่าเขาจะยอมปล่อยฉันไปแล้วในครั้งนี้
ฉันรีบเดินหนีกลับมาที่รถทันที รู้สึกโล่งอกที่พี่ชาตินอนหลับอยู่ในรถ ถ้าพี่ชาติเห็นเดเนียลเข้าฉันต้องซวยของจริงแน่
ก่อนขึ้นรถฉันแอบหันกลับไปมองด้านหลังตัวเอง จึงได้เห็นเดเนียลที่กำลังยืนส่งยิ้มหวานให้ฉันอยู่ เห็นแบบนั้นฉันก็รีบเปิดประตูเข้าไปในรถแล้วปลุกให้พี่ชาติตื่นจะได้กลับสักที คนอะไรน่ากลัวชะมัด
บ้าน...
พอเดินเข้ามาในตัวบ้านสายตาก็สะดุดเข้ากับแผ่นหลังของใครสักคนที่กำลังยืนอยู่ มันทำให้ฉันหยุดยืนแข็งทื่อแทบจะเกือบลืมหายใจอยู่ตรงนั้น
"พี่ดิน..." มันรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องยังไงไม่รู้ตอนนี้ ทำไมกัน ทำไมเขาต้องมาตอนนี้
ไหนเขาบอกว่าจะออกไปอาทิตย์หนึ่งไง แล้วนี่มันแค่ห้าวันเองทำไมเขาถึงกลับมาแล้วล่ะ
"ไง ดูคุณจะตกใจมากนะที่เห็นผม" พี่ดินหันหน้ากลับมามองฉันพร้อมกับเย้ยหยัน
แววตาเขาเย็นเฉียบราวกับน้ำแข็ง แต่กลับทำให้ฉันรู้สึกร้อนวูบวาบทุกครั้งที่เขามองมาที่ฉัน พี่ดินไม่พูดอะไรอีก เพียงแค่เดินมาหาฉันช้าๆ อย่างไม่รีบร้อนอะไร
หมับ!
มือหนาของพี่ดินจับปลายคางฉันให้เงยขึ้นไปสบตากับเขา
"ไหนคุณลองบอกผมสิ ว่าคุณไปไหนมา หื้ม..." เขาถามเสียงเรียบ สายตาที่เย็นเยียบมองมาที่ใบหน้าฉันตาไม่กะพริบ
"...."
"คุณไปไหนมากอบัว!" พี่ดินพูดเสียงดังจนฉันสะดุ้งโหยงหัวใจแทบจะกระดอนออกมา
"บะ...บัวไปสวนสาธารณะมาค่ะ"
"สวนสาธารณะ?"
"ค่ะ..."
พี่ดินปล่อยมือออกจากปลายคางฉัน แล้วเดินไปนั่งตรงโซฟาตัวใหญ่ พร้อมยกขาขึ้นไขว่ห้าง
"ผมจำได้ว่าก่อนไปต่างประเทศผมสั่งห้ามไม่ให้คุณออกไปไหน"
"...." ฉันได้แต่ยืนก้มหน้าไม่กล้าพูดเถียงอะไรกลับไป
เขาสามารถทำให้ฉันกลัวได้โดยที่ไม่ต้องทำอะไรรุนแรงกับฉันเลย แค่คำพูดของเขาก็ทำฉันกลัวจนตัวสั่นแล้ว
"ไอ้ชาตินี่ก็ยังไง อุตส่าห์สั่งไว้แล้วแท้ๆ เห็นทีผมคงต้องไล่มันออกจริงๆ"
"อย่านะคะพี่ดิน บัวเป็นคนขอให้พี่ชาติพาบัวไปเอง พี่ชาติไม่ได้ผิดอะไร" ฉันเดินไปหยุดตรงหน้าพี่ดินแล้วอธิบายให้เขาฟัง เพราะไม่อยากทำให้ใครเดือดร้อน
"งั้นเหรอ"
"ค่ะ..."
พี่ดินถอนหายใจออกมาแรงๆ ใบหน้าเผยความไม่สบอารมณ์
"หวังว่าคุณจะไม่ได้นัดเจอกับมัน ใช่ไหม ?"
เช้าวันใหม่
ตื่นขึ้นมาฉันก็ไม่เจอพี่ดินแล้ว ไม่รู้ว่าเขาออกจากบ้านไปตั้งแต่เมื่อไหร่
วันนี้ฉันใช้เวลาปลูกดอกไม้ที่สวนหลังบ้านทั้งวัน พอดีฉันเห็นว่าสวนมันโล่งๆ เลยขอให้พี่ชาติไปซื้อดอกไม้มาให้ กว่าจะปลูกเสร็จก็ปาไปห้าโมงเย็นแล้ว
กริ่ง~
ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็เห็นว่าเบอร์ที่โทรมาคือเบอร์ของพี่ดิน
[ฉัน"ฮัลโหลพี่ดิน" ]
[พี่ดิน"ทำอาหารไว้เผื่อผมด้วย เย็นนี้ผมจะไปทานข้าวกับคุณ" ]
พูดจบพี่ดินก็ตัดสายไปทันที
แต่ฉันนี่สิรู้สึกแปลกใจเอามากๆ ฉันได้ยินไม่ผิดใช่ไหมว่าพี่ดินจะมาทานข้าวกับฉัน มันแปลกนะเพราะเขาไม่เคยทานข้าวกับฉันเลยสักครั้งตั้งแต่ได้เจอกัน
ฉันถอนหายใจออกมายาวๆ รู้สึกกังวลจัง หลังจากให้กำลังใจตัวเองฉันก็เดินเข้าบ้านขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงมาทำอาหารรอพี่ดินเอาไว้
ตกดึก....
นี่มันก็ห้าทุ่มครึ่งแล้วนะพี่ดินยังไม่มีท่าทีว่าจะมาเลย ฉันก็ได้แต่ชะเง้อคอคอยดูอยู่ตรงประตูหน้าบ้านอย่างอดทน
สุดท้ายฉันก็ตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์โทรออกไปหาพี่ดิน เพราะฉันรอไม่ไหวแล้วตอนนี้ทั้งหิวทั้งง่วง
พี่ดิน ["ฮัลโหล อ๊าซี๊ด" ]
เสียงที่เล็ดลอดจากปลายสายทำให้ฉันรู้ได้โดยไม่ต้องบอกว่าเพราะอะไรพี่ดินถึงไม่มาสักที
พี่ดิน ["คุณไม่มีสิทธิ์ อ๊า โทรมาหาผม ซี๊ด" ] เขาพูดกลับมาแค่นั้นแล้วก็ตัดสายไปทันที
ฉันเม้มปากเข้ามากันแน่น มันรู้สึกจุกไปทั่วทั้งอกเลย เฮ้อ...เขาจะทำอะไรมันก็สิทธิ์ของเขาสินะ ฉันไม่น่าหาเรื่องใส่ตัวเลย
ฉันถอนหายใจออกมายาวๆ อย่างปลงตก ก่อนจะลุกขึ้นตักข้าวใส่จานแล้วก็นั่งกินคลายหิว
พี่ดินคงมีความสุขอยู่เขาก็คงไม่มาแล้วแหละ บางทีเขาอาจจะลืมไปแล้วก็ได้ว่าเขาสั่งให้ฉันทำอาหารเตรียมเอาไว้ให้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แรงรัก แรงสวาท 20+
อีดอก ร้องไห้แม่ร่งทุกตอน อีฟายยยยยย...