แรงรัก แรงสวาท 20+ นิยาย บท 13

เขาเดินมาบีบปลายคางของฉันให้หันหน้าไปหาเขาอย่างแรง โดยไม่สนใจเลยว่ามันทำให้ฉันเจ็บมากแค่ไหน นี่เขาไม่คิดจะอ่อนโยนกับฉันบ้างเลยใช่ไหม

"ได้ยินที่ผมพูดไหม" น้ำเสียงที่เปล่งออกมาจากปากเขาตอนนี้มันเย็นชากว่าเดิมเป็นเท่าตัว

"ดะ...ได้ยินค่ะ" ฉันเบือนหน้าหลบสายตาของเขาที่กำลังจ้องมาอย่างคาดโทษ

เขาจ้องเขม็งอยู่อย่างนั้นสักพักก่อนจะคลายแรงมือที่บีบอยู่ตรงปลายคางของฉันอย่างไม่สบอารมณ์

"ไปเอาเหล้ามารินให้ผมกิน"

"ค่ะๆ"

ฉันรีบลุกขึ้นเดินไปหยิบขวดเหล้าราคาแพงพร้อมกับเเก้วหนึ่งใบมารินให้เขากิน

"ทีหลังถ้าผมมาหาไม่ต้องให้ผมบอกว่าต้องทำอะไร คุณควรจะรู้หน้าที่ตัวเองนะบัว"

"ค่ะ" ฉันทำได้แต่ก้มหน้าตอบรับเขา

"ไปหาผมที่บ่อนทำไม แบบคุณคงไม่ได้ไปเพราะว่าคิดถึงผมหรอก ใช่ไหม"

"อะ พะ...พี่ดิน" ฉันร้องอุทานออกมาเบาๆ เพราะพี่ดินคว้าตัวฉันให้มานั่งลงบนตักเขา

ป๊อก!

พี่ดินวางแก้วลงบนโต๊ะก่อนจะปัดเส้นผมฉันออกจากต้นคออย่างรำคาญใจ จากนั้นเขาก็กดจูบลงมาที่ต้นคอของฉัน ตอนนี้ทั้งตัวฉันก็มีแต่รอยจูบของเขาเต็มไปหมดแล้วยังจะมาเพิ่มให้ฉันอีก

ฉันมองหน้าเขาอยู่สักพัก ก่อนจะตัดสินใจพูดออกไปอย่างหวั่นๆ

"พี่ดิน บะ...บัวขอเงินหน่อยได้ไหมห้าหมื่น"

พี่ดินเหมือนไม่ได้ฟังที่ฉันพูดเลย เขายังคงเอาแต่ซุกไซ้ต้นคอของฉันอย่างซุกซน

"พี่ดิน..." เรียกเสร็จฉันก็เม้มปากแน่น กลัวเขาจะตวาดด่ากลับมาเหลือเกิน...

"เอาไปทำไม ?" พี่ดินยอมผละหน้าออกมาถามกลับเสียงเรียบๆ

"บัวจะเอาไปใช้หนี้ให้แม่"

"อื้ม..." เขาครางอืมในลำคอเหมือนว่ากำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่

พรึบ!

จู่ๆ พี่ดินก็ดันตัวฉันให้นอนราบไปกับโซฟาตัวใหญ่ แล้วปีนขึ้นมาคร่อมตัวฉันไว้ ก่อนที่มือหนาจะค่อยๆ ลูบไล้ไปที่ขาอ่อนของฉันอย่างกระหายอยาก ทำเอาฉันขนลุกซู่ไปทั้งตัว

"แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน คงไม่ต้องให้ผมบอกนะว่าข้อแลกเปลี่ยนคืออะไร" พี่ดินยกยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย

ฉันเม้มปากเข้าหากันแน่น รู้ดีว่าตัวเองกำลังจะเจอกับอะไร แต่เขาเพิ่งจะมีอะไรกับใครมาก็ไม่รู้ก็ยังจะมาทำกับฉันต่ออีกงั้นเหรอ ในหัวเขาคงมีแต่เรื่องพวกนี้จริงๆ สินะ

วันต่อมา....

ฉันยืนมองดูตัวเองในกระจก เนื้อตัวมีแต่รอยแดงแล้วก็รอยช้ำที่พี่ดินทิ้งเอาไว้เต็มไปหมด ดิบเถื่อน นี่คือฉายาที่ฉันตั้งให้เขา

เห็นพี่ดินบอกว่าจะให้ลูกน้องมาจัดการเรื่องเงินให้วันนี้ ฉันค่อยโล่งอกหน่อย อย่างน้อยเขาก็รักษาสัญญา

แกร่ก!

"คุณบัวจะไปไหนครับ" เพิ่งจะเปิดประตูออกมา พี่ผู้ชายที่เฝ้าอยู่หน้าห้องฉันก็เอ่ยท้วงขึ้นมาทันที

"จะไปห้างค่ะ พาบัวไปหน่อย ^_^"

"ครับ"

ภายในรถ...

"พี่ชื่ออะไรคะ บัวจะได้เรียกถูก" ฉันถามพี่คนขับรถ

หลังจากที่เขาเดินมานั่งข้างๆ ฉันเสร็จเขาก็เอ่ยทักทายฉัน แถมเสียงที่เปล่งออกมามันยังใกล้หน้าฉันมากๆ จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนๆ ของเขาที่กำลังรดอยู่ตรงใบหู

ฉันรีบหันกลับไปมองคนที่ทักฉันเมื่อกี้ จนทำให้ใบหน้าของฉันกับเขาแนบชิดกันโดยบังเอิญ ไม่สิ เขายื่นหน้ามาใกล้ฉันเองต่างหาก

หลังจากหายตกใจฉันก็รีบผละใบหน้าออกห่างจากเขา ก่อนจะเพ่งมองหน้าของผู้ชายที่ทักฉันชัดๆ อีกครั้ง

อะ เขาคนนั้นนิ! คนที่ฉันเดินชนวันนั้น เขาน่าจะชื่อเดเนียลสินะถ้าจำไม่ผิด รู้สึกพี่ชาติจะเรียกเขาอย่างนั้น พอมานึกดูดีๆ พี่ดินก็เคยพูดถึงชื่อนี้เหมือนกันนิ

ฉันไม่ตอบอะไรแค่ยิ้มจางๆ ให้เขาแล้วก็หันกลับไปสนใจจอภาพขนาดใหญ่ที่กำลังฉายหนังอยู่

"มาคนเดียวเหรอ" เขาถามฉันเบาๆ

"อะ ค่ะๆ" ฉันพยักหน้าตอบเขาตามมารยาท จากนั้นเขาก็ไม่ได้ถามอะไรฉันอีก

เวลาผ่านไปกว่าสองชั่วโมง กว่าหนังจะฉายจบ ฉันลุกขึ้นเตรียมจะออกจากโรงหนัง

"เดี๋ยว เดี๋ยวครับคุณ!"

หมับ!

จู่ๆ ชายคนนั้นก็เข้ามาคว้าแขนฉันไว้

"คะ ?" ฉันหันไปมองเขาอย่างแปลกใจ ดูเขาพยายามจะคุยกับฉันจังแหะ

"ไปกินข้าวกันไหมครับ" เขาพูดบอกฉันเบาๆ ด้วยท่าทีเขินอาย

"กอบัว!"

ฉันสะดุ้งตัวโหยง เสียงนี้มันช่างคุ้นหูเหลือเกิน มันเหมือนกับเสียงของ...

"พี่ดิน..." ฉันยืนตัวแข็งทื่อเมื่อได้ปะทะสายตาดุดันของเขาที่ราวกับต้องการจะกินเลือดกินเนื้อฉันเสียให้ได้