แรงรัก แรงสวาท 20+ นิยาย บท 23

[ Talk แผ่นดิน ]

ผมรีบลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกอย่างเร่งรีบ เธอไม่ไหวผมเองก็ไม่ต่างกัน บอกตามตรงว่าตอนนี้ผมโคตรต้องการเธอเลย

"อ๊า พี่ดิน เร็วๆ สิคะ ซี๊ด~"

ผมจ้องมองเรือนร่างของเธออย่างไม่อาจละสายตา เธอสวยและมีเสน่ห์ไปหมดทั้งตัว ถ้าเธอรู้จักเอาอกเอาใจผมให้มากกว่านี้ผมคงจะหลงเธอจนโงหัวไม่ขึ้นไปแล้ว

เพราะขนาดเธอซื่อบื้อขนาดนี้แท้ๆ แต่ก็ยังทำให้ผมหลงเธอได้มากขนาดนี้เลย

ผมยกขาทั้งสองข้างของเธอให้แยกออกจากกัน แล้วค่อยๆ สอดท่อนเอ็นของผมเข้าไปจนมิดก่อนจะกดแช่มันค้างเอาไว้ในรูร่อง

"อ๊า แน่นชะมัด ซี๊ด~"

ผมรู้สึกว่าตรงนั้นของเธอมันตอดของผมถี่เกินไปแล้ว ทำไมถึงฟิตขนาดนี้วะ ดูเหมือนเธอจะทนไม่ไหวที่ผมไม่ยอมขยับสักที จึงเป็นฝ่ายร่อนเอวไปมาก่อนแทน

"อ๊า ผมชอบที่คุณเป็นแบบนี้จังกอบัว"

ผมเอื้อมมือไปบีบเคล้นหน้าอกเธอแรงๆ พร้อมกับกระแทกท่อนเอ็นเข้าไปในรูเสียวของเธออย่างหนักหน่วง เธอไม่บ่นผมสักคำแถมดูจะชอบที่ผมรุนแรงขนาดนี้ซะด้วยซ้ำไป

"อ๊า อ๊าง ระ...แรงกว่านี้ได้ไหมคะ ซี๊ด~"

"ซี๊ด ได้สิที่รัก อ๊า"

ในเมื่อเธอขอมามีเหรอที่คนแบบผมจะปฏิเสธ ผมกระแทกท่อนเอ็นเข้าไปในรูเสียวของเธอรัวๆ จนน้ำรักของเธอไหลเยิ้มเคลือบท่อนเอ็นตั้งแต่โคนจนสุดปลาย เร่าร้อนขนาดนี้ คืนนี้ดูแล้วเธอคงทำให้ผมไม่ได้นอนแน่ๆ

[Talk กอบัว]

กริ่ง ~

ฉันตื่นขึ้นมาเพราะเสียงโทรศัพท์ที่ดังรบกวนเวลานอนอยู่ เลยต้องรีบควานหาโทรศัพท์ที่ส่งเสียงดังออกมาอย่างต่อเนื่องทั้งที่ตัวเองยังลืมตาไม่ขึ้นด้วยซ้ำ

ใครเขาโทรมาตั้งแต่เช้าแบบนี้กันนะ!

["ฮัลโหลค่ะ"] ฉันกรอกเสียงงัวเงียพูดหลังจากรับสายน่ารำคาญนี้

["เสี่ยดินล่ะ ฉันจะคุยกับเสี่ย" ] ปลายสายตอบกลับมาทันควัน แถมยังดูวีนเหวี่ยงเมื่อฉันเป็นคนรับสาย

ถ้าอย่างนั้นเธอจะโทรหาฉันทำไมกันล่ะ ทำไมไม่โทรไปหาพี่ดินแทน งงนะเนี่ย

หมับ!

จู่ๆ โทรศัพท์ก็ถูกแย่งไปคามือฉันทั้งที่ยังไม่ทันตอบอะไรกลับไปเลย

"ใครใช้ให้คุณมายุ่งกับโทรศัพท์ผม" น้ำเสียงแข็งกร้าวดังขึ้นพร้อมกับแววตาตำหนิติเตียนที่สาดใส่เข้ามาจากพี่ดิน

"ผมเคยบอกคุณไปแล้วนะกอบัว ว่าอย่ามาวุ่นวายเรื่องส่วนตัวของผม ผมไม่ชอบ"

ไม่นานฉันก็รู้สึกว่าเตียงมันยวบลง ได้แต่ภาวนาในใจขออย่าให้พี่ดินทำอะไรฉันเลย เพราะมันยังรู้สึกเจ็บแสบตรงน้องสาวไม่หาย

หมับ!

มือหนาของพี่ดินคว้ามากอดที่เอวของฉัน เขาจับร่างฉันพลิกให้นอนหงายแล้วขึ้นมาคร่อมตัวฉันเอาไว้

"อื้อ พี่ดินบัวง่วง..."

พี่ดินนิ่งเงียบ เขาไม่พูดอะไรกลับมาสักคำแต่ก็ไม่ได้ทำอะไรฉันต่อนอกเสียจากขึ้นคร่อมตัวฉันไว้อย่างนั้น

พอสายตาฉันมันค่อยๆ ปรับโฟกัสกับความมืดจนชิน ประกอบกับเเสงไฟสลัวๆ จากด้านนอกที่ส่องลอดเข้ามาทางหน้าต่าง ทำให้ฉันเริ่มมองเห็นคนตรงหน้าชัดเจนขึ้น

"คะ...คุณ เป็นใคร"

ฉันเบิกตากว้างทันทีเมื่อรู้ว่าคนๆ นี้ไม่ใช่พี่ดิน ฉันรีบควานมือไปกดเปิดสวิตช์โคมไฟบนหัวเตียงอย่างตกใจ

"ดะ...เดเนียล คุณเข้ามาได้ยังงะ...(อุ๊บ)"

มือหนาของเขายกขึ้นมาปิดปากฉันเอาไว้ เขาทำท่าบอกให้ฉันเงียบๆ อย่าส่งเสียงดัง

ฉันพยายามดิ้นสู้ แต่ก็ถูกเขากดตัวไว้ไม่ให้ขยับ นี่เขาเข้ามาได้ยังไง เขารู้ได้ยังไงว่าฉันอยู่ที่บ้านหลังนี้ เขาคิดจะทำบ้าอะไรกันแน่ ทำไมต้องคอยตามฉันมาตลอดด้วย ไม่เข้าใจเลยจริงๆ