แรงรัก แรงสวาท 20+ นิยาย บท 24

ฉันพยายามดิ้นจนสุดแรง พยายามแกะมือของเขาที่ปิดปากฉันไว้ออกสุดชีวิตแต่ก็ไม่เป็นผลเพราะแรงเขาเยอะมากๆ

"อื้อ อื้อ..." ฉันได้แต่ร้องท้วงในลำคอ รู้สึกกลัวขึ้นมาจับใจ

"จุ๊ๆ เงียบๆ สิ ได้ยินเสียงอะไรหรือเปล่า"

เขาพูดแล้วก้มหน้ามาหอมแก้มฉันทีหนึ่ง ก่อนจะยอมปล่อยมือที่ปิดปากฉันออกเป็นอิสระ

"หัวใจคุณเต้นแรงจัง"

ยังจะมาพูดอีก ที่หัวใจฉันเต้นแรงแบบนี้ก็เพราะว่ากำลังกลัวเขาไง

"คุณ! ออกไปนะ!" ทั้งที่ฉันตะคอกใส่หน้าเขาแท้ๆ แต่ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจอะไรเลยแถมยังส่งยิ้มให้ฉันอีก เขานี่มันโรคจิตชัดๆ

"ดุจัง^_^" แค่พูดไม่พอเขายังรวบมือทั้งสองข้างของฉันตรึงขึ้นไว้เหนือหัว

ปลายนิ้วของเขากำลังไต่ไปมาข้างแก้มฉัน ใบหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มของเขามันดูน่ากลัวจนตัวฉันเริ่มกระตุกสั่น

"อะ...ออกไปนะ"

"คุณน่ารักจัง ผมชอบคุณมากเลยนะรู้ตัวหรือเปล่า"

เขาเอาแต่ตีหน้ามึนทำเหมือนว่าไม่ได้ยินที่ฉันพูด โดยที่ความรู้สึกของฉันตอนนี้มันก็กำลังร้องเตือนว่าผู้ชายคนนี้อันตรายมากแค่ไหน

ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเขากับพี่ดินจะมีปัญหาอะไรกัน แต่เขาจะมาใช้ฉันเป็นเครื่องมือแบบนี้มันก็ไม่ได้หรือเปล่า

ปลายนิ้วของเขาเริ่มไต่ลงผ่านต้นคอของฉันจนมาหยุดตรงเนินหน้าอกของฉัน เขาลากนิ้วไปมาตรงเนินหน้าอกฉันอย่างเกียจคร้าน

"ถ้าไอ้ดินมันเห็นคุณอยู่กับผม คุณคิดว่ามันจะเป็นยังไงกอบัว"

"....."

"ไอ้นี่มันหวงของยิ่งกว่างูจงอางหวงไข่ซะอีก"

ฉันเม้มปากเข้าหากันเเน่นขณะที่หัวใจเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ อยากจะตะโกนด่าเขาจริงๆ แต่ก็กลัวว่าตัวเองจะถูกทำอะไรมากไปกว่านี้

เขาเผยรอยยิ้มหวานปลอมๆ นั่นมาให้ฉันอีกครั้ง ก่อนจะโน้มใบหน้าลงมาซุกไซ้ตรงซอกคอ ฉันพยายามดิ้นสู้สุดชีวิตแต่เขาก็มีแรงเยอะเกินไป

จนกระทั่งฉันรู้สึกเจ็บจี๊ดๆ ที่คอ ทำเอาฉันหน้าซีดเผือดทันทีเมื่อรู้ว่าเขาคิดจะทำอะไร

"ปล่อยบัว อย่าทำอะไรบัวเลยนะบัวขอร้อง"

ฉันกลัว น้ำตามันเอ่อล้นขึ้นมาเต็มสองตา แต่เขาไม่มีท่าทีว่าจะหยุดตามคำขอร้องของฉันเลย

ปัง ปัง!

ราวกับเสียงจากสวรรค์ ใครบางคนกำลังเคาะประตูห้องรัวๆ ไม่สิ จะเป็นใครไปได้ล่ะนอกจากพี่ดิน ใจฉันมันเต้นรัวไม่เป็นจังหวะทันที เมื่อเห็นว่าเขายังเอาแต่ทุบประตูห้องอยู่

"กอบัว นั้นเสียงคุณอยู่กับใคร เปิดประตู!"

เฮือก! พี่ดิน

พอหันไปมองเดเนียลก็เห็นเขาที่กำลังส่งยิ้มให้ฉันอยู่ เขาดูสบายใจเฉิบไม่หวาดกลัวเลยสักนิด

"ว้า หมดเวลาสนุกแล้วสิ" เขาคลี่ยิ้มให้ฉันอีกครั้ง บอกตามตรงว่าฉันเกลียดรอยยิ้มของผู้ชายคนนี้ที่สุด

จู่ๆ เสียงทุบประตูห้องก็สงบลงกลายเป็นเสียงไขกุญแจห้องเข้ามาแทน ทำเอาฉันอยากจะร้องไห้ออกมา ได้แต่มองประตูสลับกับมองหน้าของเดเนียลที่กำลังคร่อมร่างของฉันอยู่อย่างทำอะไรไม่ถูก

"ไว้เจอกันใหม่นะครับ^_^"

ไม่พูดเปล่าเขายังก้มหน้าลงมาจูบฉันอีกครั้ง ก่อนจะผละออกไปทางหน้าต่าง จากนั้นเขาก็ปีนหน้าต่างอย่างคล่องเเคล่วหนีออกไปด้วยความเร็ว

ฉันลุกขึ้นนั่งพยายามเช็ดถูริมฝีปากของตัวเองออกแรงๆ เป็นจังหวะเดียวกับที่พี่ดินเปิดประตูเข้ามาได้พอดี

แป๊ก! ไฟในห้องเปิดสว่าง พี่ดินเดินเข้ามาในห้องด้วยใบหน้าเรียบตึง เขาไม่พูดและแสดงอาการใดๆ ออกมาให้เห็น แต่กลับเดินสำรวจดูไปทั่วห้องเหมือนกำลังค้นหาอะไรสักอย่างอยู่

ใจฉันเต้นรัวไม่เป็นจังหวะอีกครั้ง ทำไมถึงมาได้จังหวะแบบนี้กันนะพี่ดิน

"คุณคุยกับใครกันแน่" พี่ดินจ้องหน้าฉันอย่างคาดโทษ ทำเอาฉันรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องจริงๆ กับสายตาของเขาในตอนนี้

"ปะ...เปล่าค่ะ บัวไม่ได้คุยกับใคร"

"แต่ผมได้ยิน"

"มันใช่ไหม"

ฉันร้องไห้สะอื้นออกมาจนได้ มันกลัวจนร่างกายสั่นเกร็งไปทั้งตัวแล้ว ทำไมเขาถึงโหดร้ายได้มากขนาดนี้

"ผมถาม!" พี่ดินตะคอกใส่หน้าฉันเสียงดัง ยิ่งเขาทำแบบนี้ฉันก็ยิ่งพูดอะไรไม่ออก ได้แต่นั่งร้องไห้อยู่อย่างนั้น

"...."

"ไอ้เดเนียลคือคนที่ทำรอยนั่นใช่ไหม คุณเอากับมันแล้วใช่ไหมกอบัว" เขาถามฉันด้วยน้ำเสียงลอดไรฟัน ใบหน้าเย็นชาเพิ่มความเกรี้ยวกราดขึ้นมาอีกหลายระดับ

"บัวไม่ได้มีอะไรกับเขา" ฉันรีบพูดปฏิเสธทันที เขาชักจะเข้าใจผิดไปกันใหญ่แล้ว

"หึ! ยอมรับแล้วสินะว่านัดกับมัน"

"บัวไม่เคยนัดกับเขาแบบที่พี่คิดเลยนะพี่ดิน พี่กำลังเข้าใจบัวผิด"

"ผมไม่เชื่อคุณหรอกนะกอบัว...คุณมันเชื่อไม่ได้"

"...." ฉันเม้มปากเข้าหากันแน่น บอกความจริงเขาก็ไม่เชื่อแล้วจะให้ฉันทำยังไงล่ะ

"ผมว่าผมเตือนคุณหลายครั้งแล้วนะกอบัว ว่าอย่าไปยุ่งกับมัน"

"ถ้าคุณไม่คิดจะฟังผม คุณก็เอาเงินสิบล้านที่แม่คุณเอาไปคืนมาให้ผม แล้วผมจะปล่อยคุณไป แต่ถ้าคุณไม่มีปัญญา ก็อย่าร่านไปมั่วกับมัน"

"บัวกับเขาไม่ได้เป็นแบบที่พี่คิด ฮึก...."

"อย่าคิดว่าผมหวงคุณเพราะผมรู้สึกดีกับคุณ คุณไม่ได้พิเศษกว่าผู้หญิงคนอื่นของผมเลย ผมแค่ไม่ชอบใช้ของเล่นร่วมกับใครก็เท่านั้น"

พูดจบพี่ดินก็ปล่อยมือออกจากปลายคางฉัน เขามองมาที่คอของฉันอีกครั้ง ก่อนจะขบกรามแน่นราวกับพยายามระงับอารมณ์เดือดดาลของตนเองอยู่

หมับ!

พี่ดินลุกพรวดแล้วจับร่างฉันเหวี่ยงขึ้นไปบนเตียงอย่างแรง ก่อนที่เขาจะขึ้นตามมาคร่อมตัวฉันเอาไว้ พร้อมกับรวบแขนฉันทั้งสองข้างขึ้นไปไว้บนหัว

สายตาเย็นชาจ้องสบตาฉันอย่างขุ่นเคือง "คุณมันก็ร่านเหมือนกับผู้หญิงคนอื่นนั่นแหละ"