แรงรัก แรงสวาท 20+ นิยาย บท 25

พี่ดินซุกไซ้ใบหน้าลงมาที่ซอกคอฉัน ฉันพยายามดิ้นหนีเขาเพราะตอนนี้ฉันกลัวเขามากจริงๆ

เขาทั้งดูดเม้มซอกคอฉันจนทำให้เป็นรอยหลายต่อหลายจุด ทำอย่างกับว่าต้องการประกาศความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของในตัวฉันอย่างงั้นแหละ

นั่นสินะ เขาเป็นเจ้าของของเล่นชิ้นนี้ ของเล่นที่ชื่อว่ากอบัวอยู่แล้วนี่

แคว่ก!

ชุดของฉันถูกเขาฉีกขาดออกจากกันอย่างง่ายดาย รวมถึงส่วนอื่นๆ ก็ถูกเขาถอดออกหมดจนร่างกายเปลือยเปล่า ฉันพยายามถอยหนีแต่ก็ถูกพี่ดินดึงกลับมาที่เดิมอยู่ดี

พี่ดินลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าตัวเองออกอย่างเร่งรีบ สายตาเกรี้ยวกราดของเขายังคงจับจ้องมาที่ฉันตลอดเวลา

ไม่ทันไรเขาก็ก้มหน้าลงมาจูบปากฉัน แถมเขายังบดขยี้กระแทกจูบฉันแรงมากจนฉันรู้สึกถึงกลิ่นคาวเลือดจางๆ ในปาก

แม้ว่าฉันจะทั้งดิ้นทั้งทุบตีที่แผ่นหลังของเขา แต่ดูเหมือนพี่ดินจะไม่รู้สึกเจ็บปวดอะไรเลยสักนิด ซ้ำร้ายเขายังบดขยี้จูบปากฉันอย่างหนักหน่วงมากยิ่งขึ้นไปอีก

หลังจากเขาตักตวงรสจูบจนพอใจแล้วพี่ดินก็ถอนจูบออก เขามองหน้าฉันแล้วเลียริมฝีปากตัวเองราวกับคนกระหายเลือด ฉันรู้สึกว่าตอนนี้ริมฝีปากของฉันมันบวมจนรู้สึกได้เลย

เขาจับขาฉันแยกออกจากกันแล้วกระแทกท่อนเอ็นเข้ามาโดยไม่พูดอะไรสักคำ ความรู้สึกตอนนี้มันเหมือนกับว่าน้องสาวของฉันกำลังฉีกขาด มันเจ็บจนฉันเกร็งไปทั้งตัว เสียงจะพูดร้องห้ามเขายังแทบจะไม่มี

"อ๊า ซี๊ด~"

เขาร้องกระเส่าต่างจากฉันที่ร้องออกมาเพราะความทุกข์ พี่ดินกระแทกสะโพกถาโถมท่อนเอ็นเข้ามาในรูเสียวของฉันอย่างหนักหน่วงไม่พักเลย

ฉันได้แต่นอนกำผ้าปูที่นอนแน่น การกระทำของเขาเหมือนกำลังลงโทษฉันอยู่เลย ทั้งที่ฉันไม่ได้ผิดอะไรเลยสักนิด

"คุณเอากับมันท่าไหนบ้างบัว อ๊า~" พี่ดินก้มมากระซิบถามฉันด้วยถ้อยคำหยาบโลน มาทำแบบนี้ทำเอาฉันเดาอารมณ์เขาไม่ออกเลย เขาจะถามทำไมกัน

"บะ...บัวไม่เคยมีอะไรกับเขาจริงๆ"

พอจบคำพูดของฉันพี่ดินก็ยิ่งกระแทกท่อนเอ็นเข้ามาหนักหน่วงมากกว่าเดิมเป็นเท่าตัว ฉันเจ็บเจียนตายแล้วตอนนี้ ไม่มีอารมณ์ร่วมกับเขาเลยสักนิด การกระทำของเขามันป่าเถื่อนเกินไป

"ถ้าไม่เคยเอากับมันแล้วมันจะมาหาคุณทำไม แล้วคอคุณจะแดงได้ยังไง อ๊า~"

สะโพกหนายังคงออกแรงกระทั้น พร้อมกับมือหนาของพี่ดินที่เลื่อนขึ้นมาบีบที่คอฉันจนฉันหายใจไม่ออก นี่เขากำลังจะฆ่าฉันใช่ไหม

"อึก พี่ดิน บะ...บัวหายใจไม่ออก" ฉันพยายามแกะมือเขาออกสุดชีวิต

ยังดีพี่ดินยอมปล่อยมือออกจากคอฉัน แล้วเปลี่ยนเป็นมาบีบเคล้นหน้าอกฉันแทน แต่เขาออกแรงบีบหน้าอกฉันแรงมากๆ แถมยังกระแทกสะโพกเข้ามาอย่างหนักหน่วงมากขึ้นกว่าเดิมอีก

"อ๊า ครางสิบัว ผมอยากได้ยินเสียงคุณซี๊ด~"

"ฮึก...อะ บะ...บัวเจ็บ"

น้ำตาฉันไหลลงมาอาบแก้มทั้งสองข้างอย่างห้ามไม่ได้ เขารุนแรงกับฉันมากจริงๆ ครั้งนี้มันเจ็บมากกว่าครั้งที่ฉันโดนเขาทำจนป่วยซะอีก

พี่ดินไม่สนใจเลยสักนิดว่าฉันกำลังร้องไห้อยู่ เหมือนยิ่งฉันร้องเขาก็ยิ่งทำมันแรงขึ้นอีกเรื่อยๆ ด้วยซ้ำ

"จำเอาไว้ ว่าผมมีสิทธิ์เอาคุณได้แค่คนเดียวบัว ซี๊ด~

เช้า....

ฉันพยายามพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นจากเตียง ขามันสั่นไปหมดจากการกระทำบ้าคลั่งของคนที่กำลังนอนหลับอยู่ข้างกายฉัน

"จะไปไหน" มือหนาของพี่ดินคว้ามาจับแขนฉันไว้ ทำไมเขาต้องมาตื่นตอนนี้กัน

"บะ...บัวจะไปเข้าห้องน้ำ" ฉันตอบโดยที่ไม่หันหน้าไปมองพี่ดิน

"อื้ม" พี่ดินปล่อยแขนฉันให้เป็นอิสระ เห็นแบบนั้นฉันก็แอบถอนหายใจเบาๆ หวั่นว่าเขาจะทำอะไรรุนแรงอีก

ฉันค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ ข้อเท้ามันยังรู้สึกเจ็บอยู่แต่ก็พอเดินได้บ้างแล้ว

แต่พอถ่ายเบาแล้วก็รู้สึกเจ็บปวดทรมาน มันแสบตรงน้องสาวมากๆ แถมน้องสาวของฉันตอนนี้มันบวมเป่งเลย

ตามร่างกายและแขนขาของฉันก็มีแต่รอยเขียวช้ำเต็มไปหมด เขามันเป็นคนโรคจิตชัดๆ

ไอ้คนใจร้าย ไม่เคยฟังเหตุผลเลย!

ฉันไม่ได้ฝันไป มันคือความจริง ยิ่งฉันมองการกระทำของพี่ดินตอนนี้มันก็ยิ่งทำให้ฉันแปลกใจแกมสับสน ทั้งที่เมื่อคืนเขาใจร้ายกับฉันมาก แต่ทำไมตอนนี้ถึงมาทำดีกับฉันราวกับว่าเป็นคนละคนกันอย่างงั้นแหละ

"คุณรักมันหรือเปล่า ไอ้เดเนียลน่ะ" จู่ๆ พี่ดินก็ถามฉันเสียงเรียบ

"ไม่ค่ะ บัวไม่ได้รักเขา บัวไม่รู้จักเขาเป็นการส่วนตัว บัวพูดจริงๆ นะคะ"

"งั้นคุณก็คงเอากับมันแค่สนุกๆ สินะ หึ!"

"พี่ดิน บัวกับเดเนียลเราไม่เคยมีอะไรกัน"

"รอยจูบที่คอคุณมันคือหลักฐานกอบัว"

"บัวพูดความจริงพี่ก็ไม่เชื่อ แล้วพี่จะให้บัวทำยังไงพี่ถึงจะเชื่อบัว"

พี่ดินเงียบไม่ตอบคำถามฉัน เขายกเท้าฉันออกจากตักตัวเองแล้วยืนขึ้นก่อนจะมองหน้าฉันด้วยสายตาคมกริบ

"เลิกยุ่งกับมันก่อนที่ผมจะหมดความอดทนกับคุณ"

"...."

"ถ้าไม่อยากให้แม่กับน้องคุณต้องลำบากเพราะคุณ ก็ทำตามที่ผมสั่ง"

"บัวบอกพี่ไปแล้วไง..."

"ผมไม่อยากฟังคำแก้ตัวและผมก็ไม่ชอบคนโกหก" ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบพี่ดินก็พูดสวนขึ้นมาซะก่อน

เขาเอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่มากกว่าความเป็นจริงจากปากของฉันเอง แล้วจะให้ฉันทำอะไรได้อีก

พี่ดินยกมือขึ้นมาลูบหัวฉันเบาๆ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นดึงผมฉันให้เงยขึ้นมองหน้าเขา

"โอ้ย....พี่ดินบัวเจ็บ" ฉันร้องท้วงเขา เขาใจร้ายใส่ฉันอีกแล้ว นี่เขาเป็นบ้าอะไรกันแน่เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย

"หวังว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมจะรับรู้เรื่องของคุณกับมันนะกอบัว"