แรงรัก แรงสวาท 20+ นิยาย บท 26

พี่ดินปล่อยมือออกจากเส้นผมฉันแล้วเดินไปหยุดอยู่ตรงประตูห้อง

"จริงๆ สิบล้านที่ผมเสียไป ผมจะให้คุณอยู่กับผมทั้งชีวิตเลยก็ยังได้นะกอบัว เพราะผมซื้อคุณมาแล้ว คุณก็เป็นเหมือนของชิ้นหนึ่งของผม" พูดจบพี่ดินก็เปิดประตูห้องเดินออกไปทันที

"...."

ทะ...ทั้งชีวิตงั้นเหรอ เขาจะให้ฉันอยู่เป็นนางบำเรอของเขาไปตลอดชีวิตเลยงั้นเหรอ เขาใจร้ายเกินไปหรือเปล่า

โอเค สิบล้านใช่ไหม ฉันรู้ว่าเงินที่เขาใช้ซื้อฉันมามันเยอะมาก แต่เขาก็น่าจะมีทางเลือกอะไรเหลือให้ฉันเลือกบ้าง ไม่ใช่อะไรๆ ก็มาบังคับกันหมดแบบนี้

พอคิดย้อนกลับไปแล้วฉันก็รู้สึกจุกไปทั่วทั้งอก ทั้งชีวิตเกิดมาฉันไม่เคยรู้เลยว่าแม่เคยรักฉันบ้างหรือเปล่า ที่แม่ขายฉันแบบนี้มันเป็นเพราะแม่ติดหนี้พนันจนจ่ายคืนไม่ไหว หรือว่าท่านแค่อยากให้ฉันมาอยู่ไกลๆ จะได้ไม่ต้องอยู่ให้รกหูรกตาแม่กันแน่นะ...

ฉันเศร้านะสำหรับฉันที่ทั้งชีวิตเกิดมาอายุยี่สิบสี่ปีก็แล้ว แต่ฉันยังไม่เคยได้ยินแม่กับน้องพูดว่ารักฉันเลยสักคำ มีแค่พ่อเท่านั้น พ่อมักจะบอกฉันเสมอว่าพ่อรักฉันมากแค่ไหน เฮ้อ...คิดถึงพ่อทีไรน้ำตามันก็ไหลออกมาทุกที

พ่อจ๋า บัวคิดถึงพ่อจัง อยู่ที่นี่มีแต่คนใจร้าย บัวอยากไปอยู่กับพ่อจัง...

บางทีฉันก็แอบคิดนะว่าอยากนอนหลับไปแล้วไม่ต้องตื่นขึ้นมาอีกเลย บางทีมันอาจจะดีกว่าที่ฉันต้องตื่นขึ้นมาแล้วเจอคนใจร้ายแบบพี่ดินก็ได้

แต่ถ้าเป็นแบบนั้นแม่กับน้องของฉันก็ต้องมาลำบากเพราะฉันอีก เฮ้อ...ทำไมฉันถึงต้องมาเจอเรื่องแย่ๆ แบบนี้ด้วย โลกนี้มันช่างไม่มีความยุติธรรมจริงๆ

เช้าวันใหม่....

"คุณกอบัวครับ นายสั่งไว้ว่าให้คุณกอบัวเตรียมเสื้อผ้าใส่กระเป๋าไว้รอครับ ช่วงสายๆ นายจะเข้ามารับ" พี่ชาติเดินมาบอกฉันที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่ชั้นล่างของบ้าน

"ไปไหนคะ?" นี่ไม่ใช่ว่าฉันจะต้องย้ายไปอยู่ที่อื่นอีกแล้วนะ เฮ้อ...

"ไปฮ่องกงครับ"

"ฮ่องกง ไปทำไมคะ?" ฉันขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างแปลกใจ เขาจะพาฉันไปฮ่องกงทำไม อย่างเขาคงไม่ได้พาฉันไปเที่ยวเล่นเฉยๆ แน่

"ไม่ทราบครับ"

ฉันพยักหน้าตอบพี่ชาติก่อนจะถอนหายใจอย่างอดไม่ได้ สุดท้ายก็ได้แต่จำใจขึ้นไปเก็บเสื้อผ้ารอเขามารับ

ช่วงสายๆ พี่ดินก็มารับฉันไปที่สนามบิน เราไม่คุยกันเลยสักคำ ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากถามนะว่าเขาจะพาฉันไปฮ่องกงทำไม แต่ฉันกลัวว่าถ้าถามไปแล้วเขาจะรำคาญแล้วมาดุใส่อีก เพราะไม่ว่าฉันจะทำอะไรมันก็ไม่เคยถูกใจเขาอยู่แล้วนี่ เลือกที่จะเงียบแล้วทำตามคำสั่งของเขาทุกอย่างมันคงจะดีกว่า

ณ ประเทศฮ่องกง...

เรามาถึงตอนประมาณสี่ทุ่มได้ หลังจากมาถึงพี่ดินก็พาฉันขึ้นรถต่อไปที่ไหนสักที่นี่แหละ ฉันก็ไม่รู้ว่าเขาเรียกกันว่าอะไร แต่มันก็ดูคล้ายๆ กับไนท์คลับที่ไทย ก็คงเป็นไนท์คลับนั่นแหละฉันว่านะ

"ห้ามออกห่างจากผม" นี่คือคำแรกที่พี่ดินพูดกับฉันตั้งแต่เราเดินทางมาด้วยกันเลย

พอเห็นฉันพยักหน้าตอบเขา พี่ดินก็พาฉันเดินเข้าไปด้านใน ด้านหลังฉันมีลูกน้องของพี่ดินเดินตามสองคน ในมือก็ถือกระเป๋าสีดำใบใหญ่มาด้วย

ทางเดินมันค่อนข้างที่จะมืดแต่ก็พอที่จะมองเห็นสิ่งรอบตัวได้บ้าง ตอนแรกฉันคิดว่ามันคือไนท์คลับ แต่พอเข้ามาด้านในแล้วมันไม่ใช่เลย พี่ดินพาฉันมาหยุดที่หน้าห้องๆ นึง ก่อนจะผลักประตูเปิดเข้าไปด้านใน

ด้านในห้องมีชายวัยกลางคนนั่งรออยู่ เขามองมาที่ฉันกับพี่ดิน จากนั้นสายตาของเขาก็จ้องมองมาที่ฉันคนเดียวจนฉันรู้สึกเกร็งไปทั้งตัว

พี่ดินดึงฉันไปนั่งข้างๆ เขาแล้วโอบเอวกอดฉันไว้

"คุณนี่เปลี่ยนผู้หญิงบ่อยจริงๆ" นั่นเป็นคำแรกที่ชายวัยกลางคนพูดขึ้นมา ตอนแรกฉันก็คิดว่าเขาจะไม่ใช่คนไทยซะอีก แต่ดันพูดภาษาไทยชัดเฉยเลย

"มันก็เรื่องของผม มาคุยเรื่องธุระวันนี้จะดีกว่า"

จากนั้นพวกเขาก็ไม่พูดภาษาไทยกันอีกเลย แต่คุยกันเป็นภาษาฮ่องกงแทน ซึ่งแน่นอนว่าฉันฟังไม่รู้เรื่องเลยสักนิด