แรงรัก แรงสวาท 20+ นิยาย บท 27

พี่ดินกำชับเอวฉันไปกอดแน่นพร้อมกับจ้องหน้าเดเนียลแบบไม่ละสายตา แต่เดเนียลเขาแทบจะไม่มองหน้าพี่ดินเลย เพราะเขาเอามองหน้าฉันตลอดเวลา แถมยังยิ้มหวานให้ฉันอีก เขาไม่รู้ตัวเลยหรือไงว่ารอยยิ้มของเขามันน่ากลัวมากแค่ไหน

จากมือที่กอดเอวฉันอยู่ของพี่ดินก็เปลี่ยนมาเป็นจับแขนฉันแล้วกระชากแทน แถมยังแรงจนร่างฉันเซถลาไปตามแรงดึงกระชากของเขา คนที่อยู่ในงานเริ่มหันมาจ้องมองเราทั้งคู่เป็นตาเดียว

พี่ดินเขาลากฉันมาที่ด้านหลังของโรงแรมที่จัดงาน แล้วก็เหวี่ยงแขนฉันเเรงๆ จนฉันเซเกือบจะล้ม ยังไม่ทันที่ฉันจะได้พูดท้วงอะไรเขา พี่ดินก็ดันร่างฉันให้ไปติดกับกำแพงแล้วบีบปลายคางฉันอย่างแรง

"อื้อ พี่ดินบัวเจ็บ" ฉันพยายามแกะมือเขาออกจากปลายคาง แต่อย่างฉันจะไปสู้แรงเขาได้ที่ไหนกันล่ะ ทำไมเขาชอบทำอะไรรุนแรงกับฉันตลอดเลยเนี่ย

"คุณนัดกับมัน?" พี่ดินมองฉันอย่างคาดโทษ อะไรที่ทำให้เขาคิดว่าฉันนัดกับเดเนียลได้เนี่ย ฉันเริ่มจะไม่ไหวแล้วนะ

"คุณนัดมันมาใช่ไหม ฮะ!" เขาตะคอกใส่หน้าฉัน ทำไมถึงอารมณ์ร้ายได้ขนาดนี้

"ไม่ บัวไม่ได้นัดกับเขา"

"แล้วมันจะมาโผล่ที่นี่ได้ไง ทุกทีมันไม่เคยมา" พี่ดินออกแรงบีบที่มือเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว

"พี่ดิน บัวเจ็บนะ ปล่อยมือแล้วคุยกันดีๆ ได้ไหม" ฉันพยายามแกะมือพี่ดินออก ฉันจะร้องไห้แล้วนะ ทำไมเขาต้องเอามาลงที่ฉันด้วย

"shit!" พี่ดินสบถอย่างหงุดหงิด ถึงอย่างนั้นก็ยอมปล่อยมือออกจากปลายคางฉัน

"พี่ดินบัวไม่รู้ว่า...."

"อย่าให้ผมต้องร้ายกับคุณไปมากกว่านี้กอบัว" ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบพี่ดินพูดสวนขึ้นมาซะก่อน สรุปเรื่องนี้ฉันก็ผิดอีกใช่ไหม?

พี่ดินกระชากแขนฉันให้เดินตามแผ่นหลังของเขาเข้าไปในงาน อยากรู้จริงๆ กับผู้หญิงคนอื่นเขาจะรุนแรงขนาดนี้ไหมนะ

ตลอดเวลาที่อยู่ในงานพี่ดินไม่ยอมปล่อยให้ฉันไปเข้าห้องน้ำหรือทำอะไรคนเดียวเลย แล้วฉันก็สังเกตเห็นว่าเดเนียลมองมาทางฉันตลอดเวลาจนกระทั่งงานเลี้ยงได้จบลง

ตอนนี้ฉันกำลังเดินตามหลังพี่ดินมาที่ลานจอดรถ ฉันรีบเร่งฝีเท้าให้เดินตามคนตรงหน้าให้ทันเพราะเขาเดินเร็วมาก แถมยังเดินแบบไม่คิดจะรอฉันเลย

หมับ!

ในขณะที่ฉันกำลังเดินอยู่ จู่ๆ ก็มีมือของใครไม่รู้มารั้งแขนฉันไว้จนเสียหลัก ทำเอาฉันเซไปชนเข้ากับแผงอกของอีกฝ่าย พอฉันเงยหน้าขึ้นไปดูคนที่จับมือฉันอยู่ตอนนี้ก็ต้องเบิกตากว้าง

เฮือก! เดเนียล…

ฉันกลืนน้ำลายแทบไม่ลงคอเลยพอรู้ว่าเป็นเขา ถ้าพี่ดินเห็นเข้าฉันต้องตายแน่ๆ

"ปล่อย...!" ฉันรีบดันตัวออกจากแผงอกของเขาแล้วก็พยายามแกะมือของเขาออกจากมือฉัน รู้สึกเสียวสันหลังยังไงก็ไม่รู้ พี่ดินต้องฆ่าฉันแน่ๆ

หมับ!

ยังไม่ทันไรมืออีกข้างของฉันก็ถูกพี่ดินคว้าไว้แล้วดึงฉันจนเซไปติดกับแผงอกเขาแทน แต่มืออีกข้างของฉันก็ยังถูกเดเนียลรั้งไว้อยู่

"ปล่อยมือเธอซะ!" พี่ดินพูดเสียงแข็งด้วยใบหน้าที่ดูเกรี้ยวกราดจนน่ากลัว

"เรายังไม่ได้คุยกันสักคำเลยนะกอบัว คุณใจร้ายจัง" ดูเขาจะไม่สนใจคำพูดของพี่ดินเลยสักนิด แถมยังหันมาคุยกับฉันแทนอีก

"ไอ้เดเนียล!" พี่ดินตะคอกออกมา แววตาเขาดูน่ากลัวขึ้นเรื่อยๆ

"วันนี้คุณสวยจัง ^_^" เขายังคงพูดกับฉันแบบสบายใจ ทำเหมือนว่าพี่ดินไม่ได้ยืนอยู่ตรงนี้ด้วยซ้ำ

"Damn!" พี่ดินกัดฟันพูด ฟังจากน้ำเสียงแล้วก็รู้เลยว่าอารมณ์ของเขาตอนนี้กำลังเดือดดาลมากแค่ไหน

พรึ่บ!

มือของฉันทั้งสองข้างถูกปล่อยให้เป็นอิสระ ร่างของเดเนียลถูกพี่ดินผลักแล้วดันให้นอนราบไปกับกระโปรงรถ

พี่ดินล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงก่อนจะหยิบบางอย่างขึ้นมา มันคือมีดพับ ฉันเบิกตากว้างขึ้นทันที นี่เขาถึงขั้นจะลงไม้ลงมือเลยงั้นเหรอ

"อย่ายุ่งกับเธอ" พี่ดินพูดขณะลากไล้ปลายมีดคมกริบไปมาตรงแก้มเนียนๆ ของเดเนียล

"ทำไมวะ! มึงไม่รักเธองั้นกูขอดูแลเธอเอง กูชอบเธอ กูขอผู้หญิงคนนี้ได้ไหมวะ"

พี่ดินขบกรามแน่นไม่ตอบอะไรเดเนียลอีก เขาเปิดประตูรถแล้วยัดฉันเข้าไปในรถก่อนจะขับรถออกไปด้วยความเร็วสูง ระหว่างนี้พี่ดินไม่พูดอะไรเลยสักคำ

ส่วนฉันยังคงอึ้งกับสิ่งที่ฉันได้ยินเมื่อครู่อยู่ เขาเป็นพี่น้องกันแล้วทำไมเขาถึงดูเป็นศัตรูกันแบบนี้ พี่น้องที่แทบจะฆ่ากันตายเนี่ยนะ ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ

ณ บ้านของพี่ดิน ที่ประเทศฮ่องกง...

"เอาเหล้าขึ้นไปให้กูบนห้อง" พี่ดินหันไปสั่งลูกน้อง ก่อนจะลากฉันขึ้นไปชั้นบน พอมาถึงก็เหวี่ยงฉันลงบนเตียงนอนแรงๆ

"พี่ดิน บัวเจ็บนะ"

ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองค้อนเขา ทำไมถึงได้ดิบเถื่อนขนาดนี้ก็ไม่รู้ ทั้งเนื้อทั้งตัวฉันมันมีแต่รอยช้ำที่เขากระทำไว้เต็มไปหมด ไม่คิดจะสงสารฉันเลยหรือไงกัน ฉันก็เป็นคนเหมือนกันกับเขานะ

"ไง ดีใจไหมที่เดเนียลมันเสนอซื้อคุณต่อจากผม" ฉันไม่ตอบอะไรพี่ดิน ถึงฉันพูดอะไรไปฉันก็ผิดอยู่ดี

หมับ!

มือหนาของพี่ดินจับปลายคางฉันให้เงยขึ้นไปมองหน้าเขา พี่ดินก้มหน้าลงมากดจูบบนริมฝีปากฉัน แถมยังบดขยี้กระแทกริมฝีปากฉันอย่างรุนแรง

ฉันเริ่มรู้สึกเจ็บจนต้องรวบรวบเรี่ยวแรงที่มีทั้งหมดผลักเขาออกไป

"อย่าหวังว่าผมจะปล่อยให้คุณไปมีความสุขกับมัน กอบัว!"

"....."

"คุณต้องอยู่กับผม"