แรงรัก แรงสวาท 20+ นิยาย บท 28

เขาคือผู้ชายที่เห็นแก่ตัวที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมาเลยจริงๆ รู้แบบนี้แล้วฉันยังจะหวั่นไหวกับเขาอีกหรือไงกัน เฮ้อ...หัวใจฉันมันเป็นบ้าอะไรไม่รักดีเอาเสียเลย

"อย่ามองผมด้วยสายตาแบบนั้นกอบัว อย่าลืมว่าคุณไม่มีสิทธิ์เลือก"

"ค่ะ บัวรู้" ฉันรีบก้มหน้าหลบสายตาคมที่จ้องกดดันกันอยู่ ใช่! มันจริงอย่างที่เขาพูดนั่นแหละ ฉันไม่มีทางเลือกอื่นอยู่แล้ว ไม่มีสิทธิ์เลือกอะไรเลย

"คุณรู้ไหมในบรรดาของผู้หญิงของผมทั้งหมด คุณคือคนทำให้ผมหงุดหงิดได้ตลอดเวลาที่อยู่กับคุณเลยจริงๆ กอบัว"

"...." ฉันเม้มปากเข้าหากันแน่น รู้ดีอยู่แล้วล่ะ ไม่ว่าฉันทำอะไรยังไงก็ไม่ถูกใจเขาอยู่แล้ว

"หัดเอาอกเอาใจผมให้สมกับเงินที่ผมเสียให้แม่คุณ"

"ค่ะ บัวจะพยายาม"

"พยายาม?" พี่ดินขมวดคิ้วมองหน้าฉันทันที พอเห็นแบบนี้ฉันก็รู้เลยว่าเขากำลังไม่พอใจ อีกแล้วสินะ นี่ฉันพูดอะไรไม่เข้าหูเขาอีกแล้วใช่ไหม

หมับ!

พี่ดินเข้ามาคว้าแขนฉันแล้วดึงเข้าหาตัวเอง ใบหน้าของเราทั้งคู่แนบชิดติดกันจนฉันสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ของเขา

"ไม่ใช่พยายามกอบัว คุณต้องทำทุกอย่างให้ผมพอใจ"

"...."

"ทำไมคุณถึงได้ซื่อบื้อแบบนี้วะ!" พี่ดินผลักฉันจนฉันล้มลงนอนราบบนเตียงแล้วเขาก็ขึ้นมาคร่อมบนตัวฉัน ก่อนจะรวบข้อแขนของฉันทั้งสองข้างขึ้นมาตรึงไว้

สายตาคมกริบจ้องมองมาที่ใบหน้าฉันอย่างไม่สบอารมณ์ บรรยากาศเริ่มตึงเครียดเพราะเขาเอาแต่จ้องหน้าฉันโดยไม่พูดอะไรสักคำ

มันเงียบจนได้ยินแม้แต่เสียงขบกรามของเขา นี่พี่ดินโกรธฉันมากขนาดนั้นเลยเหรอ

"ไปทำอีท่าไหนมันถึงได้หลงคุณขนาดนั้น"

"บัวไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น บัวบอกพี่แล้วไงพี่ดินว่าบัวไม่รู้จักเขา"

"หึ...!"

"มันหลงคุณถึงขนาดอยากจะซื้อคุณต่อจากผม จะให้ผมเชื่อคุณได้ยังไงว่าคุณกับมันไม่ได้แอบมีอะไรกัน"

"ถ้าพี่ไม่เชื่อบัวก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้วพี่ดิน"

"ทำให้ผมเชื่อสิกอบัว ทำให้ผมมั่นใจว่าคุณจะไม่ยุ่งกับมันอีก"

"แล้วบัวต้องทำยังไงพี่ถึงจะเชื่อบัว"

พี่ดินปล่อยมือฉันให้เป็นอิสระ เขาดันตัวลุกขึ้นนั่ง แล้วดึงให้ฉันลุกขึ้นตาม พี่ดินอุ้มฉันขึ้นไปนั่งตักของเขาโดยจับฉันให้หันหน้าเข้าหาเขา

พี่ดินเริ่มพรมจูบไปทั่วทั้งใบหน้าฉัน ปลายลิ้นร้อนๆ ลากไล้ไปตามขอบริมฝีปากของฉัน

"อ้าปากสิ"

ฉันอ้าปากตามที่เขาสั่ง เรียวลิ้นร้อนๆ ของพี่ดินก็รุกหนักเข้ามาในช่องปากของฉันทันที สมองฉันมันเหมือนจะโล่งไปเลยจากการกระทำของพี่ดิน

ฉันเผลอจูบตอบเขาไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ รู้ตัวอีกทีตอนนี้ลิ้นเราทั้งคู่มันกำลังพันเกี่ยวกันไปมา ฉันครางในลำคออึกอักเมื่อรสจูบของเขาหนักหน่วงยิ่งกว่าเดิม

พี่ดินถอนจูบออกแล้วจ้องมองริมฝีปากของฉันอย่างอ้อยอิ่ง ก่อนจะเลียที่ริมฝีปากฉันหนึ่งทีราวกับหยอกเย้า

หลังจากนั้นพี่ดินก็เปลี่ยนเป้าหมายมาที่ซอกคอและเนินอกของฉันแทน เขาเล่นพรมจูบไปทั่วทั้งเนินอกของฉันแถมยังทำรอยเพิ่มอีก จนฉันรู้สึกถึงความสยิวที่พุ่งพล่านขึ้นมาเป็นระยะ

"อื้อ พี่ดิน อย่า..." ฉันร้องห้ามพี่ดินเพราะแค่นี้ทั้งตัวฉันมันก็เต็มไปด้วยรอยจูบของเขาแล้ว

แต่พี่ดินไม่สนใจฉันเลย แถมเขายังขบเม้มทำรอยจุดแดงๆ ไว้ทั่วเนินหน้าอกเพิ่มอีกต่างหาก

"รอยพวกนี้ มันจะคอยย้ำเตือนว่าคุณเป็นของผม ผมจะทำรอยแบบนี้ทุกวันเลย" พี่ดินเงยหน้าขึ้นมาพูดก่อนจะที่ก้มหน้าลงไปทำรอยต่อ

ทำไมฉันถึงได้รู้สึกแบบนี้ พี่ดินเหมือนจะดูแปลกไปจากเมื่อกี้นี้เลย คำพูดและแววตาที่เขามองฉันมาเมื่อครู่ มันทำให้ใจฉันเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ

สักพักพี่ดินก็หันหน้ามามองฉัน แววตาเปลี่ยนเป็นกรุ่นโกรธ เขาจ้องหน้าฉันตาเขม็ง แล้วก็เดินตรงมาทางฉันอย่างไม่ละสายตา

หมับ!

มือหนาของพี่ดินจับแขนฉันแล้วก็กระชากให้ลุกขึ้นมาประจันหน้ากับเขา อะไรกัน นี่เขาเป็นบ้าอะไรอีก เขาโมโหฉันทำไมในเมื่อฉันยังไม่ได้ทำอะไรให้เขาโกรธเลยแท้ๆ

"มันบอกว่ามันเคยจูบกับคุณ" แววตาเกรี้ยวกราดของเขามันพร้อมที่จะอาละวาดใส่ฉันได้ทุกเมื่อจริงๆ

"มะ...ไม่จริง เขาโกหก" พูดจบฉันก็เม้มปากเข้าหากันแน่น

วันนั้นริมฝีปากของฉันกับเดเนียลแค่แตะกันเท่านั้น ไม่ใช่จูบแบบที่เขาบอกสักหน่อย

พี่ดินพ่นควันบุหรี่ใส่หน้าฉันแรงๆ ก่อนจะบีบข้อมือฉันแรงขึ้นกว่าเดิม จนฉันต้องนิ่วหน้าเพราะความเจ็บปวด

"พี่ดิน ปล่อยบัวเจ็บ" ฉันร้องท้วงคนใจร้ายอย่างเขา พี่ดินทำฉันเจ็บอีกแล้วนะ

"ถ้ามันไม่เคยจูบกับคุณมันจะพูดแบบนั้นทำไม ฮะ!"

พี่ดินผลักฉันจนเซแถมยังเสียหลักจนมือฉันปัดไปโดนขวดเหล้าที่ตั้งอยู่บนโต๊ะตกแตกกระจายเต็มพื้น

"อะ...โอ๊ย..." ฉันฟุบลงไปกองที่พื้นทันทีเพราะดันไปเหยียบเศษแก้วจากขวดเหล้าที่ตกแตกเมื่อกี้เข้า

"ซุ่มซ่าม" พี่ดินพูดเสียงเรียบ ภายในดวงตายังคงฉายแววความโกรธอยู่

เขาหันหลังให้ฉันแล้วเดินกลับไปสูบบุหรี่ตรงหน้าต่างต่ออย่างไม่ใยดี

ฉันก้มดึงเศษเเก้วออกจากเท้าของตัวเอง โชคดีที่มันเป็นเศษแก้วชิ้นเล็ก แผลไม่ได้ใหญ่มาก แต่แผลแค่นี้มันก็เจ็บใช่เล่นเหมือนกัน

ฉันค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองแผ่นหลังของคนตัวโตที่กำลังยืนสูบบุหรี่อยู่

ไอ้คนใจร้าย ไอ้คนเย็นชา ไอ้คนดิบเถื่อน เขาทำให้ฉันใจเต้นแรง แล้วเขาก็ทำให้ฉันหวาดกลัวได้ในเวลาเดียวกัน เขาทำได้ยังไงกันนะ