แรงรัก แรงสวาท 20+ นิยาย บท 29

อยู่ดีๆ พี่ดินก็ทิ้งบุหรี่ในมือแล้วหันมามองหน้าฉัน ทำเอาฉันรีบก้มหน้าหลบสายตาคมกริบของเขาแทบไม่ทัน

พี่ดินเดินมาหยุดตรงหน้าฉันแล้วย่อตัวลงมาจับเท้าฉันพลิกดูบาดแผล

"โอ้ย พี่ดินบัวเจ็บ" ฉันร้องท้วงเพราะพี่ดินทำแรงมาก

"แผลเล็กแค่นี้ ไม่ตายหรอก"

"...."

"เดี๋ยวผมให้คนมาทำแผลให้ เลิกทำตัวสำออยทีผมไม่ชอบ"

"...." ฉันไม่ได้สำออยสักหน่อย ก็มันเจ็บจริงๆ นี่

ฉันก็ได้แต่เถียงพี่ดินในใจเนี่ยแหละ กลัวว่าถ้าพูดออกไปจริงๆ พี่ดินจะได้บีบคอฉันตายเอา

"คืนนี้เตรียมตัวเอาไว้ให้ดี เพราะผมจะเอาคุณทั้งคืน" พี่ดินพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกจากห้องไป

พอเขาออกไปจากห้องแล้วค่อยรู้สึกโล่งหน่อย แต่พอก้มดูแผลที่เท้าตัวเองก็ได้แต่ถอนหายใจ ทำไมเขาถึงได้เย็นชาขนาดนี้นะ ทำตัวอย่างกับฉันไปฆ่าใครตายมาอย่างงั้น

หลังจากพี่ดินเดินออกไปสักพัก ก็มีผู้หญิงอายุราวห้าสิบกว่าๆ เดินเข้ามาพร้อมกับกล่องปฐมพยาบาลแล้วก็ไม้กวาดกับที่ตักขยะ

ป้าแกเริ่มเก็บกวาดเศษแก้วที่แหลกกระจายเต็มพื้นห้องทันทีโดยไม่พูดอะไร

"เดี๋ยวบัวทำเองก็ได้ค่ะ บัวเป็นคนทำมันแตกเอง"

"คุณผู้หญิงเป็นแผลอยู่ไม่ใช่เหรอคะ เดี๋ยวป้าทำเองค่ะ" ป้าเงยหน้ามายิ้มให้ฉันอย่างใจดีแล้วก็กวาดเศษแก้วต่อ

หลังจากกวาดเสร็จแล้วป้าแกก็นั่งลงตรงหน้าฉัน แต่ฉันรีบชักเท้าออกก่อนที่ป้าแกจะจับเท้าฉันไปดู

"เดี๋ยวบัวทำเองค่ะ^_^" ฉันยิ้มจางๆ ให้คุณป้า รู้สึกเกรงใจที่จะให้คนอื่นมาทำแผลให้

"ไม่เป็นไรค่ะ คุณหนูสั่งให้ป้ามาทำแผลให้คุณผู้หญิง มันเป็นหน้าที่ของป้าอยู่แล้วค่ะ"

เอ๊ะ ป้าเรียกพี่ดินว่าคุณหนูงั้นเหรอ ฟังดูแปลกๆ จังแหะ ไม่รู้ทำไมจู่ๆ ฉันถึงได้นึกอยากจะหัวเราะแบบนี้นะ ท่าทางดิบเถื่อนของพี่ดินมันช่างไม่เหมาะกับคำว่าคุณหนูเลยจริงๆ

"ไปทำอีท่าไหนคะเนี่ยถึงได้เหยียบเศษแก้วเข้า"

ฉันได้แต่ส่งยิ้มจางๆ ให้ป้าอีกรอบ ก็เป็นเพราะคุณหนูของป้านั่นแหละ คนใจร้ายคนนั้นไงที่ทำ

"ดูแล้วคุณผู้หญิงคงจะเป็นคนซื่อๆ นี่คุณหนูของป้าคงไม่ได้ใจร้ายกับคุณผู้หญิงใช่ไหมคะ"

"...." ไม่หรอกค่ะ ป้าพูดได้ตรงเผงอย่างกับเห็นเองเลย แต่อย่างฉันจะพูดอะไรได้ล่ะ เป็นแค่ของเล่นที่เขาซื้อมานี่นะ

"คุณผู้หญิงน่ารักจังเลยนะคะ สวยมากด้วย"

"ขะ...ขอบคุณค่ะ^_^"

"ตั้งแต่คุณหนูพาผู้หญิงมาที่นี่ ก็มีคุณผู้หญิงนี่แหละค่ะที่ป้าถูกชะตา คนอื่นๆ นะคะ จิกหัวป้าใช้อย่างกับอะไรดี"

"อะ...อ๋อค่ะๆ" ฉันพยักหน้าหงึกๆ ฟังป้าพูดต่ออย่างเพลิดเพลิน ดูป้าแกท่าทางจะพูดเก่งน่าดู เพราะตั้งแต่เจอกันก็พูดไม่ยอมหยุดเลย

ป้าพูดถึงเรื่องผู้หญิงของพี่ดินแต่ละคนว่านิสัยเป็นยังไงบ้าง ฉันก็ไม่ค่อยสนใจฟังเท่าไหร่หรอกเพราะฉันไม่ได้อยากรู้เรื่องผู้หญิงคนอื่นของพี่ดินสักนิด

หลังจากทำแผลเสร็จป้าก็เตรียมเก็บของกลับเข้ากล่องปฐมพยาบาล ฉันนั่งชั่งใจอยู่สักพักว่าจะถามป้าดีหรือเปล่า เพราะอยากรู้เกี่ยวกับเรื่องของเดเนียลกับพี่ดิน

ป้าเขาจะรู้หรือเปล่านะ แล้วถ้าฉันถามไปจะมีปัญหาอะไรไหม แต่สุดท้ายความอยากรู้มันก็มีมากกว่าความกลัวอยู่ดี

"ป้าคะ"

"คะ" ป้าเงยหน้าขึ้นมารับคำฉันแล้วก้มหน้าลงไปเก็บของต่อ

"พี่ดินกับเดเนียลเขา...เอ่อ...เขาทำไมถึง...ไม่ค่อยลงรอยกันล่ะคะ"

ฉันตัดสินใจถามคำถามที่ค้างคาใจออกไป เพราะฉันสงสัยจริงๆ ทั้งที่เขาเป็นพี่น้องกันทำไมถึงดูไม่ชอบขี้หน้ากันขนาดนั้น

"อ๋อ คุณเดเนียลเป็นลูกชายภรรยาใหม่ของคุณท่านค่ะ คุณหนูกับคุณเดเนียล..."

"ป้านม" เสียงเรียกของใครบางคนดังขึ้นหน้าประตูห้องขัดจังหวะได้พอดิบพอดี พอฉันเงยหน้าขึ้นไปดูเจ้าของน้ำเสียงที่ชวนขนลุกนี้หัวใจก็หล่นไปอยู่ตาตุ่มทันที

เฮือก! พี่ดิน

พี่ดินยืนพิงขอบประตูห้องมองหน้าฉันตาเขม็ง เขามาตั้งแต่ตอนไหน เขาได้ยินที่ฉันถามเมื่อกี้หรือเปล่า แต่สายตาที่พี่ดินมองฉันตอนนี้ทำเอาฉันไม่กล้าสบตาเขาเลย

"...." ก็ฉันไม่ใช่พวกเธอนิ...

"ทำสิ จะนั่งอยู่ทำไม" พี่ดินพูดเสียงดังขึ้นจนเกือบจะตะคอก

เขาไม่สนใจสักนิดเลยด้วยซ้ำว่าฉันกำลังเจ็บเท้าอยู่ แต่เอาเถอะฉันไม่มีสิทธิ์ขัดใจเขานี่

ฉันค่อยๆ ลุกขึ้นปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกจนหมด แต่สุดท้ายก็ยืนตัวแข็งทื่ออยู่อย่างนั้น มันไม่กล้าจริงๆ ทำไมต้องสั่งให้ฉันทำอะไรน่าอายแบบนี้ด้วยนะ เขาเป็นโรคจิตหรือไงกัน

"ผมรอดูคุณอยู่นะกอบัว" พี่ดินจ้องร่างกายเปลือยเปล่าของฉันตาไม่กระพริบ

"อย่าให้ผมต้องพูดอีกครั้ง..." น้ำเสียงของเขาเริ่มเข้มขรึมกดดันมากขึ้นเรื่อยๆ

ฉันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ค่อยๆ คลานขึ้นไปบนเตียงนอนแล้วหงายหน้าขึ้นมองเพดานห้อง จากนั้นฉันก็ค่อยๆ อ้าขาออกจากกันอย่างจำใจ

"ละ...แล้ว บะ...บัวต้องทำยังไงต่อคะ" ฉันถามพี่ดินแบบกล้าๆ กลัวๆ เขาต้องด่าฉันกลับมาแน่ๆ

พี่ดินเงียบไม่ตอบอะไร ได้ยินแต่เสียงเขาที่ลุกขึ้นแล้วเดินเข้ามาใกล้ๆ

"ใส่เสื้อผ้าซะ ผมหมดอารมณ์ ทีหลังก็หัดเปิดหนังโป๊ดู จะได้รู้ว่าเขาทำกันยังไง ไม่ใช่อะไรก็ถาม"

"...." ฉันลุกขึ้นนั่งแล้วก็เอาผ้าห่มคลุมร่างกายเปลือยเปล่าของตัวเองไว้อย่างรวดเร็ว

"อายุยี่สิบสี่หรือสิบสี่ ผมถามคุณจริงๆ เถอะ"

"ขะ...ขอโทษค่ะ..."

ฉันเม้มปากเข้าหากันแน่น น้ำตามันพานจะไหลออกมาให้ได้ ทำไมต้องมองฉันด้วยสายตาแบบนั้น ฉันไม่ชอบสายตาแบบนี้ของพี่ดินเลย

"ขอโทษ อะไรก็ขอโทษ น่าเบื่อฉิบหาย"

ปัง!

พี่ดินเดินออกจากห้องแล้วปิดประตูกระแทกเสียงดังลั่น

แล้วฉันต้องทำยังไงเขาถึงจะพอใจ ดูเขาสั่งให้ฉันทำแต่ละอย่างสิ มันมีเเต่เรื่องเซ็กซ์ทั้งนั้น ฉันมันไม่ได้เก่งเรื่องพวกนี้เหมือนผู้หญิงคนอื่นของเขานิ ไม่เข้าใจหรือไง