แรงรัก แรงสวาท 20+ นิยาย บท 30

นี่ก็ตอนเย็นแล้วแต่ฉันยังเอาแต่คลุกตัวอยู่แต่ในห้องไม่กล้าออกไปไหน เพราะกลัวว่าถ้าออกไปแล้วจะเจอพี่ดินดุอีก ถึงตอนนี้พี่ดินจะหายไปไหนก็ไม่รู้แล้วก็เถอะ ท่าทางฉันคงจะทำให้เขาไม่พอใจมากจริงๆ

เฮ้อ...ฉันอยากกลับบ้านจัง อยากไปหาแม่กับน้องบ้าง ไม่รู้ว่าพี่ดินจะพาฉันกลับวันไหน บทจะถามเขาตรงๆ ก็ไม่กล้าจริงๆ

ก๊อกๆ

เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นเบาๆ

"คุณผู้หญิงคะ ลงไปทานข้าวค่ะ" เป็นป้านมนี่เองที่เป็นคนขึ้นมาตามฉัน เห็นพี่ดินเขาเรียกแบบนั้น

"ค่ะ บัวจะไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ"

ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ พร้อมกับลุกขึ้นเดินขากะเผลกๆ ออกจากห้องแล้วตามป้านมไปที่ห้องอาหาร ขืนชักช้าพี่ดินคงได้บ่นฉันอีกแน่

ภายในห้องอาหาร

ฉันนั่งลงตรงหน้าโต๊ะอาหารขนาดใหญ่ อาหารถูกจัดวางเอาไว้เยอะมาก แถมมีแต่ของน่ากินทั้งนั้นเลย

"แล้วพี่ดินล่ะคะ?" ฉันเงยหน้าขึ้นไปถามป้านมเมื่อเพิ่งรู้ตัวว่าขาดใครบางคนไป

"คุณหนูบอกให้ทานก่อนเลยค่ะ^_^"

"อ๋อ...ค่ะ"

แบบนี้ก็ดีแล้วสินะ ฉันนั่งก้มหน้าเอาช้อนเขี่ยข้าวในจานไปมา พร้อมกับถอนหายใจออกมานับครั้งไม่ถ้วน

หลังจากทานอาหารเสร็จฉันก็เดินกะเผลกๆ ขึ้นห้องตัวเองเหมือนเดิม แต่ยังไม่ทันเข้าห้องตัวเองก็ดันได้ยินเสียงผู้หญิงร้องครางออกมาจากห้องข้างๆ

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร คนด้านในเขาคงกำลังมีความสุขกันอยู่สินะ

ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะเดินเข้าห้องไป ฉันทิ้งตัวลงนอนราบกับที่นอนแล้วถอนหายใจออกมายาวๆ

เมื่อไหร่ฉันจะหลุดพ้นจากเขาสักที หรือว่ามันจะไม่มีวันนั้นแบบที่เขาเคยบอกกับฉันจริงๆ นะ

ฉันยกมือขึ้นมากุมหัวใจตัวเองไว้ เพราะตอนนี้มันรู้สึกเจ็บแปลบไปทั้งใจ เฮ้อ...ความรู้สึกแบบนี้ฉันไม่ชอบเลยจริงๆ

เช้าวันใหม่...

ฉันนอนคิดเรื่องพี่ดินจนเผลอหลับไปเลย ไม่รู้ว่าเมื่อคืนฉันเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่

แต่ถ้าฉันจำไม่ผิดฉันว่าตัวเองนอนตรงปลายเตียงนะ ผ้าเผ้ออะไรก็ไม่ได้ห่ม แล้วทำไมพอตื่นขึ้นมาถึงได้มานอนอยู่กลางเตียงแล้วห่มผ้าเรียบร้อยกันเนี่ย หรือว่าฉันละเมอตอนดึกๆ แปลกจัง!

แกร่ก! เสียงประตูห้องเปิดออก