แรงรัก แรงสวาท 20+ นิยาย บท 31

เช้าวันใหม่

วันนี้ฉันตื่นสายกว่าปกติ เพราะเมื่อคืนกว่าจะข่มตาให้หลับลงได้ก็นานอยู่ ฉันนอนคิดทบทวนคำพูดของพี่ดินทั้งคืน ฉันอยากมีเงินสักสิบล้าน อยากหลุดพ้นจากคนใจร้ายจากคนดิบเถื่อนอย่างเขาสักที

'ขายตัวสิกอบัว...'

คำพูดของพี่ดินยังคงวนเวียนอยู่ในหัวฉัน ขายตัวงั้นเหรอ พอมาคิดๆ ดูทั้งคืนแล้ว ถึงมันจะเป็นเรื่องที่ฉันไม่อยากทำ แต่ฉันก็มีทางเลือกไม่มากนัก ถ้าฉันอยากหลุดพ้นจากพี่ดิน การที่ฉันขายตัวมันอาจจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดของฉันจริงๆ ตอนนี้ฉันคงไม่มีอะไรจะเสียมากไปกว่านี้แล้วแหละ

แต่ฉันจะไปขายตัวให้ใคร แล้วฉันจะกล้าทำเรื่องน่าอายแบบนี้ได้จริงๆ งั้นเหรอ

เฮ้อ....ปวดหัวจัง

ฉันสลัดความคิดพวกนี้ออกจากหัว ก่อนจะรู้สึกแย่ไปมากกว่านี้

หลังจากฉันอาบน้ำเสร็จทานข้าวเสร็จอะไรเรียบร้อยดี ฉันก็ออกไปรดน้ำดอกไม้ที่ฉันปลูกเอาไว้หลังบ้าน

"โตเร็วๆ นะเจ้าดอกไม้" ฉันเฝ้าดูแลมันอย่างดีทุกวันเลยล่ะ อยากให้มันโตเร็วๆ จัง

"คุณ..." เสียงเรียกดังมาจากทางด้านหลังของฉัน

จะว่าเป็นพี่ชาติหรือพี่ดินก็ไม่ใช่ อีกอย่างพวกเขาไม่ได้เรียกฉันว่าคุณแน่ๆ แต่ว่าเสียงเขาคุ้นๆ จังแหะ

พอหันหน้าไปมองอีกฝ่ายทำเอาฉันถึงกับผงะถอยห่างออกจากคนตรงหน้าแทบไม่ทัน

เดเนียล! เป็นเขาอีกแล้ว ใบหน้าของเขายังคงมีรอยแผลจากคมมีดที่พี่ดินประทับไว้ก่อนหน้านี้

"พี่ชาติ พี่ชาติคะ..." ฉันตะโกนเรียกพี่ชาติพร้อมกับมองซ้ายทีขวาที แต่ไม่มีวี่แววของพี่ชาติเลย

"มันไม่อยู่หรอก มันออกไปข้างนอก^_^" เขายิ้มหวานให้ฉันอีกแล้ว เป็นรอยยิ้มชวนขนลุกแบบนี้อีกแล้ว

"คุณเข้ามาได้ยังไง"

"ก็เดินเข้ามาปกติ^_^" เขาพูดพร้อมกับเดินเข้ามาหาฉันใกล้ขึ้นเรื่อยๆ

ฉันเองก็ถอยหนีเขาไปเรื่อยๆ เช่นกัน จนลืมไปว่าด้านหลังของฉันคือแปลงดอกไม้ที่ฉันปลูกไว้อยู่

"อร้าย...." เท้าฉันมันสะดุดเข้ากับอะไรบางอย่าง

หมับ!

เดเนียลคว้าแขนฉันไว้แล้วก็ดึงตัวฉันเข้าหาตัวเองจนใบหน้าฉันมันแนบชิดติดกับแผงอกของเขา พอได้สติฉันก็รีบดันเขาออกทันที

"ยะ...อย่าเข้ามานะ"

"ดูคุณจะเชื่อฟังไอ้ดินจังเลยนะกอบัว"

"....."

"ดอกไม้เมื่อวานสวยหรือเปล่า^_^"

"ดอกไม้ ?" ฉันเบิกตากว้างเข้าใจได้ทันทีว่าเขาหมายถึงอะไร เป็นเขาเองใช่ไหมที่ส่งดอกไม้นั่นมา ทำให้พี่ดินโกรธฉันเป็นฟืนเป็นไฟขนาดนั้น เขาคิดจะทำอะไรกันแน่

"ใช่ ผมตั้งใจเลือกให้คุณโดยเฉพาะเลยนะกอบัว^_^"

"ทำแบบนี้ทำไม เราไม่เคยรู้จักกัน ฉันไม่รู้ว่าคุณมีปัญหาอะไรกับเขา แต่อย่าใช้ฉันเป็นเครื่องมือได้ไหม คุณไม่รู้หรอกว่าฉันต้องเจอกับอะไรบ้างกับการกระทำของคุณ"

ฉันพูดไปอย่างเหลืออด ฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าเขาจะมายุ่งกับฉันทำไม เขาแค่สนุกงั้นเหรอถึงได้ตั้งใจปั่นประสาทฉันกับพี่ดินแบบนี้

แล้วไอ้การที่บอกว่าชอบฉันมันไม่จริงหรอก แววตาของเขาบอกฉันแบบนั้น

"มันทำร้ายคุณงั้นเหรอ ?" เขาถามฉันด้วยสีหน้าที่เหมือนจะตกใจนิดหน่อย

"เลิกยุ่งกับฉันเถอะ ฉันเดือดร้อนเพราะคุณมามากแล้ว แค่ชีวิตฉันตอนนี้ก็ไม่มีความสุขแล้ว คุณอย่าเอาความทุกข์มาเพิ่มให้ฉันอีกเลย เดเนียล" ฉันพูดพร้อมกับมองเขาด้วยแววตาขอร้องอ้อนวอนอย่างไม่ปิดบัง

อยากให้เขาเห็นใจแล้วเลิกยุ่งกับฉันสักที แค่พี่ดินคนเดียวฉันก็แย่มากพอแล้ว

"อ่า ทำไมคุณถึงใจร้ายกับผมจังที่รัก คุณปฏิเสธผมงั้นเหรอ ไม่เอาน่าเราลองคบกันดูก่อนไหม^_^"

"...."

"ให้ผมเลิกยุ่งกับคุณผมทำไม่ได้กอบัว ผมชอบคุณ เปิดใจให้ผมสิแล้วคุณจะรู้ว่าผมพูดจริงๆ ผมชอบคุณจริงๆ"

ฉันเม้มปากเข้าหากันแน่น เขากับพี่ดินช่างแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง แต่มีอย่างหนึ่งที่พวกเขามีเหมือนกันคือแววตาที่น่าขนลุก มันทำให้ฉันรู้สึกกลัวอย่างบอกไม่ถูก แถมรอยยิ้มของเขามันก็ชวนขนลุกซะจริงๆ

หมับ!

"...." ฉันเม้มปากเข้าหากันแน่น

คำพูดของเขาเหมือนกำลังบีบบังคับฉันให้หาเงินมาให้เขาเร็วๆ อย่างไงอย่างงั้น เขาคงจะเบื่อฉันมากจนอยากให้ฉันพ้นออกไปจากเขาเร็วๆ สินะ

"ว่ายังไงคุณเงียบทำไมกอบัว ถ้าคุณหาเงินมาให้ผมไม่ได้..."

"ขอเวลาสองเดือนได้ไหมคะบัวจะรีบหาเงินสิบล้านมาให้ บัวสัญญา" ฉันรีบพูดแทรกก่อนที่เขาจะด่าฉันอีก

พี่ดินเอี้ยวตัวมาจ้องหน้าฉันแล้วขมวดคิ้วเข้าหากันเป็นปม

"สองเดือน?"

ฉันพยักหน้าตอบพี่ดิน

"คุณจะเอาเงินมาจากไหนสิบล้านในเวลาสองเดือน ?"

ฉันสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะกลั้นหายใจพูดสิ่งที่น่าอับอายที่สุดออกไป

"บัวจะขายตัวค่ะ"

พรึ่บ!

ร่างฉันถูกพี่ดินจับเหวี่ยงลงโซฟาอย่างแรงทันทีที่พูดจบ

"ไหนคุณลองพูดใหม่อีกทีสิกอบัว" พี่ดินถามฉันเสียงแข็งเลย มันอะไรกันก็เขาเป็นคนเสนอให้ฉันขายตัวเองไม่ใช่หรือไง

"ก็พี่เป็นคนบอกให้บัวขายตัว..."

"คุณคิดว่าผมจะปล่อยให้คุณทำแบบนั้นจริงๆ หรือไง ฮะ! " พี่ดินยืนเท้าเอวมองหน้าฉันแบบไม่สบอารมณ์เอามากๆ

"กะ...ก็บัวไม่รู้..."

"คุณนี่มัน...ซื่อบื้ออะไรขนาดนี้วะแม่ง"

พี่ดินทิ้งตัวนั่งลงตรงโซฟาเหมือนเดิม เขาหายใจเข้าออกแรงๆ บ่งบอกว่าเขากำลังโกรธฉันเอามากๆ ฉันแอบถอนหายใจแล้วค่อยๆ ลุกขึ้นนั่งก้มหน้าก้มตา ไม่อยากสบตากับเขาเลย

ฉันจะไปรู้หรือไงว่าเขาไม่ได้หมายความแบบที่เขาพูดจริงๆ แล้วฉันจะไปหาเงินมากมายที่ไหนมาให้เขาล่ะถ้าไม่ขายตัว