แรงรัก แรงสวาท 20+ นิยาย บท 37

[Talk กอบัว]

เช้าวันใหม่....

ฉันตื่นขึ้นมาเพราะรู้สึกไม่ค่อยสบายตัว รู้สึกหนักแปลกๆ ตรงช่วงเอวของตัวเอง พอลืมตาขึ้นมามองถึงได้รู้ว่าแขนของพี่ดินมันพาดทับลงมาที่เอวของฉันอยู่

ฉันค่อยๆ จับแขนของเขายกออกจากเอวตัวเองอย่างเบามือ ก่อนจะค่อยๆ ลุกขึ้นช้าๆ เพราะไม่อยากปลุกให้เขาตื่นขึ้นมา

หมับ!

"อะ พี่ดิน..." สิ่งที่ทำไปไม่เป็นผลเลย ยังไม่ทันที่จะลุกขึ้นพ้นเตียงนอน มือหนาของพี่ดินก็คว้าร่างฉันให้ลงไปนอนกับเขาเหมือนเดิม

เขากำชับกอดฉันแน่นแถมยังใช้ปลายจมูกโด่งลากไล้ไปมาตรงกลางแผ่นหลังของฉันเบาๆ ทำเอาขนฉันลุกซู่ไปทั้งตัว

"พี่ดิน มันจั๊กกะจี้ อื๊อ"

ฉันร้องท้วงเขาเพราะสัมผัสได้ว่ามันไม่ใช่แค่ปลายจมูกแล้ว พี่ดินกำลังลากไล้เรียวลิ้นร้อนๆ อยู่ตรงแผ่นหลังของฉันแทน

พรึ่บ!

อยู่ๆ พี่ดินก็พลิกตัวขึ้นมาคร่อมตัวฉัน "ทำไมชอบขัดนัก ฮะ?" เขามองฉันแบบไม่สบอารมณ์สักเท่าไหร่นัก

พูดเสร็จเขาก็ก้มหน้าลงมาซุกกับซอกคอของฉัน ฉันหลับตารู้สึกเกร็งไปทั้งตัว พี่ดินยังลากไล้ริมฝีปากร้อนๆ ไปตามซอกคอของฉันเรื่อยๆ ก่อนจะวนมาที่แก้มที หน้าผากที จนครบทุกส่วนบนใบหน้าของฉัน

จากนั้นเขาก็ลากเรียวลิ้นลงไปที่เนินอกของฉัน ก่อนจะขบเม้มทำรอยไว้ มันเจ็บแปลบจนต้องนิ่วหน้าหลายต่อหลายครั้ง และดูเหมือนพี่ดินจะไม่หยุดแค่นี้ด้วย

"อื้อ พี่ดินหยุดค่ะ บัวเป็นประจำเดือนนะ พี่ลืมไปแล้วหรือไง" ฉันพูดพลางดันหน้าของพี่ดินออกเบาๆ

พี่ดินพ่นลมหายใจรดหน้าฉันแรงๆ ก่อนจะทิ้งตัวลงไปนอนข้างๆ ฉันแทน ฉันได้แต่ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ยังดีที่เขายอมถอยไม่ทำต่อ

"อีกกี่วันถึงจะหาย" พี่ดินเอ่ยถามฉันเสียงเรียบเลย ดูท่าจะอารมณ์เสียน่าดู

"อีกประมาณเจ็ดวันค่ะ"

"ทำไมเป็นนานขนาดนั้น" พี่ดินผงกหัวขึ้นมาจ้องหน้าฉันตาเขม็งทันทีที่ได้ยิน

"มะ...ไม่นานนะคะ ก็ปกติ" พูดจบฉันก็เบือนหน้าหนีสายตาของพี่ดินไปทางอื่น กลัวเขาจับพิรุธได้

จริงๆ แล้วฉันไม่ได้เป็นประจำเดือนหรอก ประจำเดือนฉันมันต้องมาสิ้นเดือนนู้น แต่นี่มันเพิ่งต้นเดือนอยู่เลย

ฉันโกหกพี่ดินนั่นแหละ ก็ฉันไม่อยากมีอะไรกับเขานี่ ภาพที่ฉันเห็นเมื่อวาน บวกกับสิ่งที่เขาสั่งให้ฉันทำ มันทำให้ฉันมีอะไรกับเขาไม่ลงเลยจริงๆ

พรึ่บ!

พี่ดินลุกขึ้นจากเตียงนอนแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำโดยไม่พูดอะไร หลังจากที่เขาเดินหายเข้าไปในห้องน้ำสักพัก ฉันก็ฉุดคิดถึงเรื่องที่พี่ดินพูดเมื่อวานนี้ขึ้นมา

ฉันกลัว กลัวว่าพี่ดินจะทำกับใบหนาดแบบที่ทำกับฉัน ฉันไม่อยากให้น้องต้องมาทุกข์ทรมานแบบฉันเลย

"กอบัวหยิบผ้าขนหนูมาให้ผมหน่อย" เสียงพี่ดินตะโกนดังจากในห้องน้ำ ทำให้ฉันหลุดออกจากภวังค์ความคิดของตัวเอง

ฉันรีบลุกขึ้นหยิบผ้าขนหนูไปให้พี่ดิน แต่พอเดินมาถึงหน้าห้องน้ำฉันก็ต้องรีบเอามือปิดตาตัวเองไว้แล้วเบือนหน้าหนีไปทางอื่น

ก็พี่ดินน่ะสิ ตอนนี้ร่างกายของเขาเปลือยเปล่าไม่มีเสื้อผ้าติดตัวอยู่เลยสักชิ้น นี่เขาไม่รู้สึกอายฉันบ้างเลยหรือไง

"ทำอย่างกับไม่เคยเห็นไปได้" พี่ดินหยิบผ้าขนหนูออกไปจากมือฉัน แล้วปิดประตูห้องน้ำทันที

ฉันยืนถอนหายใจทิ้งเป็นว่าเล่น ไม่คิดเลยว่าจะมีคนแบบเขาอยู่บนโลกใบนี้

หลังจากพี่ดินออกมาจากห้องน้ำฉันก็หยิบผ้าขนหนูเข้าไปอาบน้ำต่อ พอทำอะไรเสร็จเรียบร้อยดีแล้ว ฉันก็ต้องถามพี่ดินอย่างแปลกใจเมื่อเห็นเขายังอยู่ในห้อง

"ไม่ออกไปไหนเหรอคะ" ตอนนี้เขากำลังนั่งดูทีวีอยู่อย่างสบายใจเฉิบ ทุกทีพี่ดินต้องออกไปข้างนอกสิ ทำไมวันนี้ไม่ไปนะ

"ไม่ไป ขี้เกียจ" พี่ดินตอบโดยที่สายตายังคงจับจ้องไปที่ทีวี ตอนนี้กำลังฉายการแข่งขันกีฬาฟุตบอลอยู่

"อ๋อ ค่ะๆ" ฉันพยักหน้าตอบพี่ดินแล้วเดินไปนั่งอีกมุมหนึ่งของห้อง

"ทำไมไม่มานั่งข้างๆ ผม" พี่ดินจ้องฉันตาเขม็งเลย คนอะไรดุอย่างกับหมา

ฉันรีบลุกขึ้นแล้วเดินไปนั่งข้างๆ พี่ดินทันที เพราะสายตาที่เขามองฉันเมื่อกี้มันน่ากลัวมาก ขืนฉันไม่รีบไปนั่งข้างเขาพี่ดินได้หักคอฉันแน่ๆ

"ไหนคุณบอกผมว่าจะทำตัวน่ารักๆ กับผมไงก็บัว ทำไมคุณถึงเอาแต่นั่งตัวแข็งทื่อแบบนี้" น้ำเสียงเย็นชาเอ่ยถามฉัน มันไม่ใช่แค่คำถาม แต่เป็นการบังคับฉันต่างหาก

ฉันเม้มปากเข้าหากันแน่น ฉันต้องทำยังไงล่ะ ต้องขึ้นไปนั่งบนตักเขา หอมแก้มเขา จูบเขา แบบที่ฉันเคยทำตอนนั้นน่ะเหรอ

ฉันลุกขึ้นไปนั่งคร่อมตักพี่ดินแล้วหันหน้าเข้าหาอีกฝ่าย กำลังจะโน้มตัวลงไปหอมแก้มเขา แต่ก็ถูกพี่ดินดันตัวออกซะก่อน

"ไม่ต้องทำแล้ว นั่งอยู่เฉยๆ ก็พอ" นี่ฉันทำให้เขาไม่พอใจอีกแล้วใช่ไหมเนี่ย เฮ้อ...

วันนี้ทั้งวันฉันขลุกอยู่แต่ในห้องกับพี่ดิน เขาไม่ออกไปไหนเลยจริงๆ เป็นอะไรของเขากัน

สามวันผ่านไป

พี่ดินทำให้ฉันรู้สึกแปลกใจมากถึงมากถึงที่สุด เพราะสามวันที่ผ่านมาพี่ดินไม่ออกไปไหนเลย เขาอยู่ในห้องกับฉันตลอด พอฉันถามเขาก็จะตอบว่าขี้เกียจซึ่งมันไม่ใช่พี่ดินตามปกติเลยสักนิด

แล้วตั้งแต่วันนั้นที่พี่ดินพาฉันมาอยู่ที่คอนโด พี่ดินก็ทำตัวแปลกไป ไม่ใจร้ายกับฉันเหมือนก่อนหน้านี้ด้วย เขาดูใจเย็นลงมากๆ

พรึ่บ!

พี่ดินเดินเข้ามานั่งลงตรงโซฟาข้างๆ ก่อนจะล้มตัวลงมานอนหนุนตักฉัน พอฉันหายใจเข้าก็ได้กลิ่นน้ำหอมจางๆ ผสมกับกลิ่นบุหรี่ที่เขาเพิ่งสูบมาเมื่อกี้ กลิ่นมันชวนให้ปวดหัวดีจริงๆ

"หายเป็นประจำเดือนหรือยัง?" พี่ดินหันหน้ามาถามฉัน แววตาคมจ้องมาชวนกดดันจนฉันต้องเบือนหน้าหนี