แรงรัก แรงสวาท 20+ นิยาย บท 36

[Talk แผ่นดิน]

กอบัวเธอหนีออกไปจากห้องทำงานผม ทำเอาผมรู้สึกตกใจอยู่ไม่น้อยเหมือนกันนะที่ครั้งนี้เธอกล้าขัดคำสั่ง เพราะทุกครั้งเธอจะยอมทำตามผมตลอด

ผมมองร่างนิดาที่กำลังนอนเปลือยกายอยู่บนโต๊ะทำงานของผม หึ! กำลังมันเลย แต่ผมก็ต้องหยุดความเพลิดเพลินนี้ไว้ก่อน ไม่รู้ว่ากอบัวเธอวิ่งหนีออกไปที่ไหน ยิ่งซื่อบื้ออยู่ด้วย

ผมรีบชักท่อนเอ็นออกจากรูสวาทของนิดา "เอาไว้ค่อยมาต่อวันหลัง ผมมีธุระ"

หลังจากยัดมันกลับเข้าไปในกางเกงและจัดการรูดซิปเรียบร้อย ผมก็เดินออกจากห้องทำงานไปตามหากอบัวทันที

ตอนนี้ก็ยังไม่รู้ว่าเธอหายไปไหน ผมให้ลูกน้องตามหาจนทั่วบริษัทก็ไม่เจอ ไม่ใช่ว่าแอบไปหาไอ้เวรเดเนียลอีกนะ หรือว่าเธอจะนัดกับมันไว้อีก!?

ผมรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดเบอร์โทรออกไปหาไอ้เดเนียล ไอ้เด็กนรกส่งมาเกิด!

เดเนียล ["หวัดดีพี่ชายสุดที่รัก"]

ผม ["ผู้หญิงของกูอยู่ไหน"]

เดเนียล ["ผู้หญิงของมึงก็ต้องอยู่กับมึงสิ จะมาอยู่กับกูได้ไง เอ๊ะ หรือว่าอยู่ เดี๋ยวกูดูก่อน"]

ผม ["Damn"] ผมอยากจะฆ่ามันให้ตายเลยจริงๆ ไอ้เด็กเวรนี่

เดเนียล ["ฮ่าๆ ผู้หญิงของมึงไม่ได้อยู่กับกู แต่กูก็อยากได้เธอมาอยู่กับกูนะ มึงจะเอาเท่าไหร่ว่ามา"]

ผม ["หึ! เงินที่มึงใช้อยู่ทุกวันนี้ก็เงินพ่อกูทั้งนั้น อย่าเสือกถ้าไม่อยากกินลูกปืนแทนข้าว"]

พูดจบผมก็กดตัดสายทิ้ง ไม่อยากคุยกับมันให้เสียเวลาอีก

แล้วทำไมเธอถึงชอบทำตัววุ่นวายขนาดนี้วะ ยัยบื้อเอ้ย!

ผมยกมือขึ้นมายีผมตัวเองอย่างหงุดหงิด ถ้าเจอตัวจะจับกระแทกแรงๆ สักทีให้เข็ดเลย

"นายครับ ยามที่หน้าบริษัทบอกว่าคุณกอบัวขึ้นแท็กซี่ไปไหนก็ไม่รู้ครับ"

"ขึ้นแท็กซี่?"

"ครับนาย"

ผมนั่งคิดอยู่นานพอสมควรว่าแบบเธอจะไปไหนได้ เธอคงไม่ได้ไปหาไอ้เดเนียลแน่ คงจะไม่กล้าแล้ว หรือว่าจะกลับบ้านกันนะ

พอคิดได้แบบนั้นผมก็ขับรถไปหาเธอที่บ้าน ซึ่งเธอเองก็กลับมาที่บ้านจริงๆ อย่างที่คิดไว้ แต่เธอดูจะกลัวผมอยู่มากทีเดียว แถมยังจะไม่ยอมกลับไปกับผมอีก

เเต่สุดท้ายแม่ของเธอก็ผลักไสไล่ส่งเธอมาให้ผมแทน มันน่าแปลกจริงๆ นะที่คนเป็นแม่จะไม่ใยดีลูกตัวเองเลยสักนิด ทำตัวอย่างกับแม่เลี้ยงเลย

หรือว่าเป็นแม่เลี้ยงจริงๆ สงสัยเรื่องนี้ผมคงต้องให้ลูกน้องสืบดูสักหน่อยแล้ว ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงก็ดี ยัยบื้อนี่จะได้เลิกเทิดทูนคนแบบนี้เสียที

ณ คอนโดของผม....

พูดตรงๆ ว่ากอบัวคือผู้หญิงคนแรกที่ได้เข้ามาเหยียบในห้องของผม ที่ผ่านมาผมไม่เคยพาใครเข้ามาเลยสักคน แต่สำหรับกอบัวเธอเป็นกรณีพิเศษ

ผมพยายามใจเย็นและพูดให้เธอเลิกกลัวผม เพราะตอนนี้เธอเอาแต่นั่งสั่นไปทั้งตัว นี่ผมดูน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรือไงกัน บ้าจริง! ทำไมผมถึงได้รู้สึกผิดมากขนาดนี้วะ

ผมถามว่าเธออยากไปอเมริกากับผมไหมเธอก็เอาแต่เงียบไม่ยอมตอบอีก นี่สรุปกูต้องเป็นฝ่ายมาเอาใจเธอเหรอวะ!?

เอาเถอะถือว่าปลอบใจที่ผมทำเธอขวัญเสียละกัน เธอคงจะไม่ชินเพราะยังใหม่อยู่ ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นของผมน่ะเหรอ อย่างพวกเธอไม่เคยขัดผมเลยสักครั้ง

"กอบัว ทำไมคุณไม่ตอบคำถามล่ะ ผมถามว่าคุณอยากไปอเมริกากับผมไหม"

"บัวจะหางานทำ"

อ่า! เธอนี่มันนอกจากจะซื่อบื้อแล้วยังดื้อด้านดีจริงๆ คงจะอยากไปให้พ้นจากผมมากเลยสิ หึ! ผมไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆ หรอก

ผมปัดไรผมออกจากต้นคอขาวของเธอก่อนจะฝังจูบลงไปที่ต้นคอเบาๆ สูดรับกลิ่นแป้งเด็กบนตัวบางๆ เรือนร่างเธอมันช่างยั่วยวนผมจริงๆ นี่ขนาดเธอหันหลังให้ผมนะเนี่ย

"พะ...พี่ดิน..."

"ว่าไงหื้ม..." ผมกระซิบถามตรงใบหูเธอก่อนจะขบเบาๆ อย่างมันเขี้ยว

“พี่ให้บัว...."

"ทำตัวน่ารักกับผมหน่อยได้ไหม"

พูดจบผมก็จับร่างบางของเธอให้หันหน้ามาหาผม ผมอยากให้เธออ้อนผมแบบเมื่อวาน ผมชอบที่เธอเป็นแบบนั้น แต่แปลกที่เวลาเธออ้อนผมทีไร ผมกลับไม่กล้าสู้หน้าเธอเลยสักครั้ง

"ค่ะ บัวจะทำตัวน่ารักๆ กับพี่"

"จูบผมหน่อยสิ"

เธอก้มมาจูบผมอย่างว่าง่าย ริมฝีปากของเธอมันช่างหวานจนผมไม่อยากจะถอนจูบออกจากเธอเลยจริงๆ

ไม่ไหวแล้ว ผมรีบดันตัวเธอให้นอนราบไปกับโซฟา แล้วพรมจูบไปทั่วใบหน้าหวานๆ ของเธอหลายต่อหลายจุด

"พะ...พี่ดิน อื้อ" เธอพยายามดันหน้าผมออก เธอกำลังขัดใจผมอีกแล้ว ไม่รู้หรือไงว่าขัดใจผมแบบนี้มันทำให้ผมหงุดหงิดแค่ไหน

"ผมต้องการคุณกอบัว" ผมรีบก้มหน้าลงไปซุกไซ้ซอกคอขาวของเธอ ก่อนจะขบเม้มทำรอยเอาไว้ รอยที่บ่งบอกว่าเธอเป็นของผมคนเดียวเท่านั้น

"อื้อ พี่ดิน บะ...บัว..."

"อะไร บัวอะไรหื้ม"

"บัวเป็นประจำเดือน"

ผมจ้องหน้าเธออย่างไม่พอใจสุดๆ เมื่อคืนไม่เป็นจะมาเป็นอะไรวันนี้วะ

แต่สุดท้ายผมก็ได้แต่พ่นลมหายใจแรงๆ ระบายความหงุดหงิด ผมดันตัวเองลุกขึ้นจากตัวเธอแล้วหยิบรีโมทเปิดทีวีดูแทน

ผมต้องหาอะไรดูเพื่อไม่ให้อารมณ์ตัวเองฟุ้งซ่านไปมากกว่านี้ ไม่งั้นผมคงได้จับเธอเอาทั้งที่ยังเป็นประจำเดือนอยู่แน่ๆ

ผ่านไปเกือบยี่สิบนาทีแล้ว นี่พอผมไม่พูดด้วยเธอก็ไม่คิดจะพูดอะไรกับผมจริงๆ เลยสินะ ผมไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ ว่าเธอมีอะไรดีกันแน่ อะไรที่ทำให้ผมหลงเธอมากขนาดนี้

"ไปทำอะไรมาให้ผมกินหน่อย ผมหิว"

"ค่ะๆ" เธอรีบพยักหน้าราวกับไก่จิกข้าวสาร แล้วรีบลุกขึ้นเดินหายเข้าไปในครัว ผมมองตามไปก่อนจะเอนหลังไปพิงกับโซฟาตัวใหญ่ แล้วถอนหายใจออกมายาวๆ

ความรู้สึกตอนนี้มันพูดไม่ถูกเลย รู้แค่ว่าผมรู้สึกเบื่อผู้หญิงคนอื่นไปเลยจริงๆ