[Talk แผ่นดิน]
กอบัวเธอหนีออกไปจากห้องทำงานผม ทำเอาผมรู้สึกตกใจอยู่ไม่น้อยเหมือนกันนะที่ครั้งนี้เธอกล้าขัดคำสั่ง เพราะทุกครั้งเธอจะยอมทำตามผมตลอด
ผมมองร่างนิดาที่กำลังนอนเปลือยกายอยู่บนโต๊ะทำงานของผม หึ! กำลังมันเลย แต่ผมก็ต้องหยุดความเพลิดเพลินนี้ไว้ก่อน ไม่รู้ว่ากอบัวเธอวิ่งหนีออกไปที่ไหน ยิ่งซื่อบื้ออยู่ด้วย
ผมรีบชักท่อนเอ็นออกจากรูสวาทของนิดา "เอาไว้ค่อยมาต่อวันหลัง ผมมีธุระ"
หลังจากยัดมันกลับเข้าไปในกางเกงและจัดการรูดซิปเรียบร้อย ผมก็เดินออกจากห้องทำงานไปตามหากอบัวทันที
ตอนนี้ก็ยังไม่รู้ว่าเธอหายไปไหน ผมให้ลูกน้องตามหาจนทั่วบริษัทก็ไม่เจอ ไม่ใช่ว่าแอบไปหาไอ้เวรเดเนียลอีกนะ หรือว่าเธอจะนัดกับมันไว้อีก!?
ผมรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดเบอร์โทรออกไปหาไอ้เดเนียล ไอ้เด็กนรกส่งมาเกิด!
เดเนียล ["หวัดดีพี่ชายสุดที่รัก"]
ผม ["ผู้หญิงของกูอยู่ไหน"]
เดเนียล ["ผู้หญิงของมึงก็ต้องอยู่กับมึงสิ จะมาอยู่กับกูได้ไง เอ๊ะ หรือว่าอยู่ เดี๋ยวกูดูก่อน"]
ผม ["Damn"] ผมอยากจะฆ่ามันให้ตายเลยจริงๆ ไอ้เด็กเวรนี่
เดเนียล ["ฮ่าๆ ผู้หญิงของมึงไม่ได้อยู่กับกู แต่กูก็อยากได้เธอมาอยู่กับกูนะ มึงจะเอาเท่าไหร่ว่ามา"]
ผม ["หึ! เงินที่มึงใช้อยู่ทุกวันนี้ก็เงินพ่อกูทั้งนั้น อย่าเสือกถ้าไม่อยากกินลูกปืนแทนข้าว"]
พูดจบผมก็กดตัดสายทิ้ง ไม่อยากคุยกับมันให้เสียเวลาอีก
แล้วทำไมเธอถึงชอบทำตัววุ่นวายขนาดนี้วะ ยัยบื้อเอ้ย!
ผมยกมือขึ้นมายีผมตัวเองอย่างหงุดหงิด ถ้าเจอตัวจะจับกระแทกแรงๆ สักทีให้เข็ดเลย
"นายครับ ยามที่หน้าบริษัทบอกว่าคุณกอบัวขึ้นแท็กซี่ไปไหนก็ไม่รู้ครับ"
"ขึ้นแท็กซี่?"
"ครับนาย"
ผมนั่งคิดอยู่นานพอสมควรว่าแบบเธอจะไปไหนได้ เธอคงไม่ได้ไปหาไอ้เดเนียลแน่ คงจะไม่กล้าแล้ว หรือว่าจะกลับบ้านกันนะ
พอคิดได้แบบนั้นผมก็ขับรถไปหาเธอที่บ้าน ซึ่งเธอเองก็กลับมาที่บ้านจริงๆ อย่างที่คิดไว้ แต่เธอดูจะกลัวผมอยู่มากทีเดียว แถมยังจะไม่ยอมกลับไปกับผมอีก
เเต่สุดท้ายแม่ของเธอก็ผลักไสไล่ส่งเธอมาให้ผมแทน มันน่าแปลกจริงๆ นะที่คนเป็นแม่จะไม่ใยดีลูกตัวเองเลยสักนิด ทำตัวอย่างกับแม่เลี้ยงเลย
หรือว่าเป็นแม่เลี้ยงจริงๆ สงสัยเรื่องนี้ผมคงต้องให้ลูกน้องสืบดูสักหน่อยแล้ว ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงก็ดี ยัยบื้อนี่จะได้เลิกเทิดทูนคนแบบนี้เสียที
ณ คอนโดของผม....
พูดตรงๆ ว่ากอบัวคือผู้หญิงคนแรกที่ได้เข้ามาเหยียบในห้องของผม ที่ผ่านมาผมไม่เคยพาใครเข้ามาเลยสักคน แต่สำหรับกอบัวเธอเป็นกรณีพิเศษ
ผมพยายามใจเย็นและพูดให้เธอเลิกกลัวผม เพราะตอนนี้เธอเอาแต่นั่งสั่นไปทั้งตัว นี่ผมดูน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรือไงกัน บ้าจริง! ทำไมผมถึงได้รู้สึกผิดมากขนาดนี้วะ
ผมถามว่าเธออยากไปอเมริกากับผมไหมเธอก็เอาแต่เงียบไม่ยอมตอบอีก นี่สรุปกูต้องเป็นฝ่ายมาเอาใจเธอเหรอวะ!?
เอาเถอะถือว่าปลอบใจที่ผมทำเธอขวัญเสียละกัน เธอคงจะไม่ชินเพราะยังใหม่อยู่ ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นของผมน่ะเหรอ อย่างพวกเธอไม่เคยขัดผมเลยสักครั้ง
"กอบัว ทำไมคุณไม่ตอบคำถามล่ะ ผมถามว่าคุณอยากไปอเมริกากับผมไหม"
"บัวจะหางานทำ"
อ่า! เธอนี่มันนอกจากจะซื่อบื้อแล้วยังดื้อด้านดีจริงๆ คงจะอยากไปให้พ้นจากผมมากเลยสิ หึ! ผมไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆ หรอก
ผมปัดไรผมออกจากต้นคอขาวของเธอก่อนจะฝังจูบลงไปที่ต้นคอเบาๆ สูดรับกลิ่นแป้งเด็กบนตัวบางๆ เรือนร่างเธอมันช่างยั่วยวนผมจริงๆ นี่ขนาดเธอหันหลังให้ผมนะเนี่ย
"พะ...พี่ดิน..."
"ว่าไงหื้ม..." ผมกระซิบถามตรงใบหูเธอก่อนจะขบเบาๆ อย่างมันเขี้ยว
“พี่ให้บัว...."
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แรงรัก แรงสวาท 20+
อีดอก ร้องไห้แม่ร่งทุกตอน อีฟายยยยยย...