แรงรัก แรงสวาท 20+ นิยาย บท 46

ฉันลุกขึ้นหนีพี่ดินจนตัวมาติดกับผนังห้องน้ำ ไม่เหลือทางให้ถอยหนีอีกแล้ว

"ไหนลองบอกผมมาสิ เมื่อกี้คุณทำอะไรกอบัว" พี่ดินเดินเข้ามาหาฉันเรื่อยๆ ด้วยใบหน้าที่แสนจะเย็นชา

หมับ!

"อึก พี่ดิน ปล่อยบัวนะ"

พี่ดินพุ่งเข้ามากระชากแขนแล้วลากฉันออกมาจากห้องน้ำ ฉันเดินโซซัดโซเซไปตามแรงกระชากของพี่ดินแทบจะล้มอยู่หลายรอบ พอเข้ามาในห้องนอนพี่ดินเหวี่ยงฉันลงบนเตียงนอนอย่างแรง

"บัวเจ็บนะ" ฉันหันไปมองหน้าพี่ดิน ไอ้น้ำตาบ้านี่มันก็ไหลออกมาไม่ยอมหยุดเลยจริงๆ

"คุณทำบ้าอะไรของคุณกอบัว!" พี่ดินตวาดเสียงดังพร้อมกับจ้องหน้าฉันตาเขม็ง

"บัวไม่อยากท้อง...ฮึก" ฉันทั้งพูดไปทั้งร้องไห้ไปด้วย พยายามดึงผ้าห่มมาปกคลุมร่างกายเปลือยเปล่าของตัวเอง

"คิดว่าทำอะไรแบบนั้นแล้วคุณจะไม่ท้องหรือไง ?" พี่ดินเอาแต่จ้องหน้าฉันพร้อมกับพ่นลมหายใจแรงๆ อย่างหงุดหงิด

"มีลูกให้ผมแล้วอยู่แบบสุขสบายคุณไม่ชอบหรือไง ฮะ!"

"ไม่ ฮึก..." ฉันส่ายหน้ารัวๆ ถ้าต้องเป็นแบบนั้นฉันว่าอยู่อย่างนี้มันยังจะดีซะกว่าอีก เพราะไม่นานเดี๋ยวเขาก็เบื่อฉันไปเองนั่นแหละ

"อยากไปให้พ้นจากผมจนตัวสั่นเลยสินะ หึ!"

พี่ดินพุ่งขึ้นมาบนเตียงแล้วดึงผ้าห่มที่ปกคลุมร่างฉันออก ก่อนจะกดตัวฉันนอนราบไปกับที่นอน ไม่ทันได้ขัดขืนแขนทั้งสองข้างของฉันก็ถูกพี่ดินตรึงไว้เหนือหัวแล้ว

"พี่ดิน บัวเจ็บ ฮึก..."

"อย่าคิดจะไปจากผม ถ้าผมไม่อนุญาตคุณก็ไม่มีสิทธิ์ไปจากผม"

"...."

"คุณต้องอยู่กับผม และมันไม่ใช่แค่อยู่จนกว่าผมจะเบื่อคุณ แต่คุณต้องอยู่กับผมไปตลอดชีวิตกอบัว!"

จบคำพูดของพี่ดินเขาก็ลุกขึ้นถอดกางเกงตัวเองออก เสร็จแล้วก็จับขาฉันแยกออกจากกัน จากนั้นก็กระแทกท่อนเอ็นเข้ามาจนมิดด้าม โดยที่ฉันไม่ได้มีอารมณ์ร่วมเลยแม้แต่น้อย

"กรี๊ด...บัวเจ็บฮึก พะ...พี่ดินบัวเจ็บ" ฉันพยายามดิ้นรนขัดขืน น้ำตาฉันมันไหลออกมาอาบแก้มยิ่งกว่าเดิมซะอีก

พี่ดินปล่อยมือฉันให้เป็นอิสระ จากนั้นเขาก็ดันตัวขึ้นพร้อมกับกระแทกสะโพกสอบรัวท่อนเอ็นเข้ามาในรูเสียวของฉันไม่ยั้ง

ฉันไม่มีอารมณ์ร่วมเลยสักนิด ฉันทั้งดิ้นทั้งกรีดร้องแต่พี่ดินไม่คิดจะสนใจฉันเลยแม้แต่น้อย

"คุณต้องท้อง อ๊าซี๊ด~"

"ฮึก...จะ...เจ็บ"

ฉันร้องไห้ออกมาอย่างหนัก สั่นเกร็งไปทั้งตัวราวกับคนใจสลาย

พี่ดินยังคงกระแทกท่อนเอ็นเข้าใส่ โดยไม่สนใจว่าฉันจะร้องไห้หรืออ้อนวอนขอให้เขาหยุดทำมากแค่ไหน เขาสนใจแต่ความสุขและความพึงพอใจของตัวเอง แม้ว่ามันจะทำให้ฉันต้องทนบอบช้ำไปทั้งร่างกายและจิตใจก็ตาม

ไอ้คนใจร้าย เขาใจร้ายกับฉันมากไปแล้ว

หลังจากบทกามหฤโหดของพี่ดินสิ้นสุดลง ฉันก็นอนหันหลังให้พี่ดินตลอด จนกระทั่งตอนนี้ฉันก็ยังไม่หยุดร้องไห้ เขาทำเหมือนฉันเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่มีความรู้สึกนึกคิดหรือเจ็บปวดด้วยซ้ำ

หมับ!

มือหนาของพี่ดินดึงฉันเข้าหาตัวเอง ตอนนี้ร่างกายของเราต่างเปลือยเปล่ากันทั้งคู่ ท่อนเอ็นของพี่ดินถึงมันจะสงบอยู่แต่มันก็กำลังถูไถไปมาตรงก้นของฉัน

"ผมขอโทษ" จบคำพูดของพี่ดินเขาก็จูบลงมาที่ไหล่ของฉันเบาๆ

ฉันทั้งร้องไห้ทั้งนอนสั่นไปทั้งตัว พยายามดันตัวเองออกจากอ้อมกอดของพี่ดิน ขอโทษงั้นเหรอ ทีตอนฉันร้องไห้ขอให้เขาหยุดทำแทบตายทำไมเขาไม่รับฟังกันบ้างล่ะ

"ปล่อยบัวนะพี่ดิน ฮึก..." ฉันพูดพลางแกะมือหนาของพี่ดินออก แต่เขาก็ยิ่งกำชับกอดแน่นกว่าเดิม