แรงรัก แรงสวาท 20+ นิยาย บท 62

ฉันพยายามไม่ร้องไห้ พยายามกลั้นความรู้สึกแย่ๆ ที่มากล้นเอาไว้ บอกตัวเองว่าต้องเข้มแข็งมากกว่านี้เพื่อเจ้าตัวเล็กในท้องฉัน

ฉันลูบท้องตัวเองไปมาเบาๆ "แม่จะทำยังไงดีลูก แม่จะไปจากที่นี่ ไปจากคนใจร้ายคนนี้ได้ยังไง"

ฉันแอบดูตรงประตูห้องนอนก็เห็นพี่ดินนั่งอยู่ตรงโซฟา เขากำลังดื่มเหล้าอยู่แบบนี้หนีไม่พ้นแน่ ฉันเดินวนไปมารอบห้องอย่างคิดไม่ตก

ฉันไม่อยากอยู่แบบนี้แล้ว ฉันไม่อยากอยู่กับเขา เขามันคนใจร้ายเห็นแก่ตัวมากเกินไป สำหรับเขาแล้วฉันก็เป็นแค่เครื่องมือใช้แลกกับธุรกิจของเขาเท่านั้น แล้วฉันควรจะทำยังไงดี

ก่อนอื่นฉันต้องไปบอกเลิกกับพี่ดินก่อน ลูกที่อยู่ในท้องฉันจะดูแลเขาเอง ฉันจะไม่ยอมให้เขามาพรากลูกไปจากฉันแน่

ฉันพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องมาหยุดอยู่ตรงหน้าพี่ดิน

พี่ดินเงยหน้าขึ้นมามองฉันแวบนึงก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นมากระดกดื่มจนหมดแก้ว

"หลบไป ผมจะดูบอล"

เขาพูดเสียงเรียบราวกับว่าเมื่อกี้ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นเลย เขามักจะเป็นแบบนี้อยู่เสมอ เป็นคนเลือดเย็นเห็นแก่ตัว ไม่รู้สึกอะไรกับสิ่งที่ทำกับฉันบ้างเลย

"พี่ดินเราเลิกกันนะคะ บัวจะดูแลลูกเอง บัวจะไม่ให้พี่เอาลูกไปจากบัว ไม่ว่ายังไงบัวก็จะสู้จนตัวตาย"

"ตัวตาย ?" พี่ดินเลิกคิ้วมองหน้าฉันก่อนจะแค่นหัวเราะ

"ค่ะ"

"คุณพูดอะไรของคุณ ใครจะปล่อยให้คุณตาย"

"ไม่รู้แหละ เราเลิกกันแล้วนะคะ"

เพล๊ง! แก้วเหล้าในมือของพี่ดินถูกเหวี่ยงไปอัดกับผนังห้องทันทีที่ฉันพูดจบ

"ผมไม่เลิก! ไปนอนพรุ่งนี้ผมจะพาคุณไปจากที่นี่"

"บัวไม่ไป บัวจะกลับไปอยู่กับแม่"

พี่ดินทำเหมือนไม่ได้ยินที่ฉันพูดเลย เขายกขวดเหล้ากรอกปากตัวเอง ราวกับว่ากำลังดื่มน้ำเปล่าอย่างไรอย่างนั้น

"พี่ดิน..."

"ไปนอน"

ฉันเม้มปากเข้าหากันแน่น ฉันขัดอะไรเขาไม่ได้เลยจริงๆ สินะ เขามันก็ดีแต่ออกคำสั่งนั่นแหละ

"พี่ใจร้ายมากเลยนะรู้ตัวไหมพี่ดิน พี่มีผู้หญิงคนอื่น...."

"ผมมีอะไรกับคนอื่นแค่สามครั้ง นอกนั้นผมเอากับคุณแค่คนเดียว" พี่ดินตอบเสียงเรียบ เขาพูดเหมือนไม่ได้สำนึกผิดอะไรเลย

ใช่! เมื่อก่อนเขาเป็นยังไงฉันก็รู้ดี ฉันมันโง่เองที่เชื่อใจเขา

ถึงมันจะแค่สามครั้ง แต่มากน้อยแค่ไหนนอกใจก็คือนอกใจหรือเปล่า ฉันพยายามกลั้นน้ำตาตัวเองเอาไว้จนมันจะกลั้นไม่ไหวอยู่แล้วตอนนี้

"พี่ดินไม่เคยรักบัวเลยจริงๆ" ฉันก้มหน้าลงต่ำ น้ำตาแห่งความเสียใจมันไหลออกมาอีกครั้งจนได้

"คุณจะมารู้ดีกว่าใจผมได้ไงกอบัว"

"บัวอยากกลับบ้าน ฮึก...."

"...."

"ปล่อยบัวไปสักที อย่าเอาลูกไปจากบัวเลยพี่ดินบัวขอร้อง พี่ดิน....ฮึก"

ฉันนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าของพี่ดิน ฉันมองเขาด้วยแววตาที่ขอร้องอ้อนวอน ขอให้เขาเห็นใจ อย่าพรากลูกไปจากฉันเลย

มันทรมานถ้าต้องอยู่แบบนี้ อยู่ด้วยกัน 9 เดือน เพื่อให้เขาเอาลูกไปจากฉัน

ผู้หญิงคนอื่นของพี่ดินมีตั้งมากมาย ทำไมต้องเป็นฉัน ทำไมต้องหลอกฉัน หรือเพราะว่าฉันมันโง่ มันซื่อ เลยคิดว่าฉันหลอกง่ายที่สุดใช่ไหม

อื้ม...มันก็จริงแบบนั้นแหละ ฉันมันไม่ทันคน

หมับ!

พี่ดินอุ้มตัวฉันขึ้นแล้วก็พาฉันเดินเข้าไปในห้องนอน มาถึงเขาก็วางฉันลงบนเตียงแล้วเดินไปปิดประตู จากนั้นพี่ดินก็ขึ้นมาบนเตียงแล้วกอดเอวฉันไว้แน่น

ลมหายใจร้อนๆ ของพี่ดินเป่ารดมาตรงแผ่นหลังของฉัน ฉันพยายามดิ้น แต่ยิ่งดิ้นพี่ดินก็ยิ่งกอดฉันแน่นขึ้นไปอีก

เมื่อคืนฉันคิดจะหนี กะว่ารอให้พี่ดินหลับก่อนแล้วค่อยแอบออกจากห้อง แต่พี่ดินก็นอนเล่นโทรศัพท์จนดึกราวกับรู้ทันความคิดฉัน ฉันรอจนสุดท้ายเผลอหลับไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้

พอเช้ามาพี่ดินเก็บเสื้อผ้าให้ฉันเรียบร้อย เขาจะพาฉันไปที่บ้านไร่ที่เชียงใหม่ โดยไม่สนใจเสียงคัดค้านของฉันเลย ไม่ว่าฉันจะขอร้องอ้อนวอนยังไงเขาก็จะพาฉันไปที่บ้านไร่อยู่ดี

คำพูดของพี่ดินบางคำที่พูดออกมา มันก็ทำให้ฉันสับสนไม่เข้าใจในตัวเขาเลยจริงๆ

ไม่สิ จริงๆ แล้วฉันไม่เข้าใจเขาทุกๆ อย่างเลยนั่นแหละ แต่ถึงยังไงฉันก็ต้องหาทางหนีให้ได้ ฉันจะไม่ยอมให้เขากักขังฉันอีก ฉันไม่ยอมให้ลูกต้องอยู่กับคนใจร้ายอย่างพี่ดินแน่นอน

"อึก...อึก..." ฉันรีบยกมือปิดปากตัวเองเอาไว้

"จะอ้วกเหรอ" พี่ดินหันหน้ามามองฉัน แม้จะไม่อยากตอบเขาแต่ก็ต้องจำใจพยักหน้าตอบกลับเขาไป

"เดี๋ยวผมจอดให้ เอาถุงที่อยู่เบาะหลังมาอ้วกใส่ไปก่อนก็ได้"

ไม่ได้สิ ขืนฉันหยิบถุงมาตอนนี้พี่ดินก็รู้กันพอดีสิว่าจริงๆ แล้วฉันหลอกเขา

"ปั้ม แวะปั้มนั้นให้หน่อย เร็วๆ พี่ดิน"

พี่ดินพยักหน้ารับอย่างง่ายดาย จากนั้นเขาก็รีบตีไฟเลี้ยวเข้าปั้มทันที

พอพี่ดินจอดรถฉันก็รีบเปิดประตูลงจากรถแล้วก็รีบวิ่งทันที แต่ฉันไม่ได้วิ่งเข้าห้องน้ำนะ ฉันวิ่งออกไปทางถนนใหญ่แทน ในหัวฉันตอนนี้คิดแต่เรื่องที่ฉันต้องหนีอย่างเดียว ต้องทำยังไงก็ได้ให้ฉันกับลูกรอดพ้นจากเขา

หมับ!

แขนฉันถูกรั้งเอาไว้ในขณะที่ฉันกำลังวิ่งอยู่ ฉันรับรู้ได้ทันทีว่าฉันคงหนีไม่รอดอีกแล้ว

"คุณคิดจะหนีผม?" พี่ดินเลิกคิ้วถามฉัน

"...."

"ผมบอกแล้วไง เรื่องลูกคุณไม่ต้องห่วง ผมขอเวลากลับไปเคลียร์ที่บ้านแล้วผมจะกลับไปอยู่กับคุณที่บ้านไร่"

"พี่ดินโกหก...บัวไม่เชื่อ"

จะให้ฉันเชื่อเขาอีกงั้นเหรอ ไม่มีทาง เขาทำฉันเจ็บขนาดนี้ ฉันคงไม่สามารถไว้ใจและเชื่อใจเขาได้อีก ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม