[Talk แผ่นดิน]
"ปล่อย พี่ดิน"
กอบัวพยายามดันผมออกแต่ผมไม่ยอมปล่อย ผมยอมรับผิดทุกอย่าง ถึงเธอจะไล่ผมยังไงผมก็จะไม่ไปไหน
"จะไม่ปล่อยบัวใช่ไหม!"
"ไม่ ผมไม่ปล่อย ฮึก..."
พรึ่บ! ตุบ!
ผมเสียหลักหงายหลังจนนอนราบไปกับพื้น เพราะถูกกอบัวถีบเข้ามาตรงหน้าอกเต็มแรงอย่างไม่ทันตั้งตัว
"กะ...กอบัว ทำไมถึงถีบผมแบบนี้"
เธอไม่ตอบอะไรรีบวิ่งเข้าบ้านพร้อมกับปิดประตูทันที
ผมอึ้งไปเลย อึ้งมากจริงๆ ไม่คิดว่ากอบัวจะกล้าถีบผมแบบนี้ เธอไม่เคยร้ายกับผมขนาดนี้มาก่อนเลย
ผมยกมือขึ้นมาปาดน้ำตาออกจากแก้มลวกๆ ก่อนจะรีบลุกขึ้นไปเคาะประตูบ้านราวกับคนบ้า
ปัง! ปัง!
"กอบัว เปิดประตูให้ผมหน่อย กอบัว ผมขอโทษ"
"กอบัว ผมขอโทษ ผมขอโทษ ฮึก..."
ไม่มีแม้แต่เสียงตอบกลับจากคนที่อยู่ในบ้าน
ผมทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้นพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาอาบแก้มอย่างน่าสมเพช ทุกอย่างผมเป็นคนทำมันพังเอง ผมเป็นคนทำให้เธอเป็นแบบนี้ มันเป็นเพราะความเห็นแก่ตัวของผมเองจริงๆ ผมรู้ดี
เมื่อก่อนผมไม่เคยมีความคิดว่าจะรักใครเลย ที่ผ่านมาผมก็ควงผู้หญิงไปทั่ว ผมยอมรับ
ผมไม่รู้ว่าผมไปหลงรักกอบัวตั้งแต่ตอนไหน รู้ตัวอีกทีผมก็รักกอบัวไปแล้วทั้งใจ รักเธอพร้อมกับที่เธอได้รู้ความจริงทุกอย่างที่ผมเคยหลอกเธอไว้ มันน่าตลกดีจริงๆ
ถ้าขืนเธอยังอยู่ที่นี่พ่อต้องมาตามตัวผมกลับไปแน่ๆ เพราะไอ้เวรเดเนียลมันคงจะบอกพ่อว่าผมมาที่นี่ ผมรู้ว่าพ่อเป็นคนยังไง ถ้าไม่ถึงที่สุดจริงๆ พ่อจะไม่มีทางยอมผมแน่
ส่วนไอ้เวรเดเนียล ผมไม่เข้าใจเลยว่าทำไมมันต้องคอยตามเสือกเรื่องของผมตลอด
ผมคงต้องหาที่อยู่ใหม่ ไปที่ที่ไกลแสนไกล ไกลจนไม่มีใครหาผมกับกอบัวเจอได้อีก ถึงตอนนี้เธอจะยังโกรธยังเกลียดผม แต่ผมมั่นใจว่าผมสามารถทำให้เธอกลับมารักผมเหมือนเดิมได้
เวลาสามทุ่ม
ตั้งแต่ช่วงสายๆ จนถึงตอนนี้ กอบัวเธอยังคงปิดประตูเงียบอยู่เหมือนเดิม ผมพยายามเคาะประตูเรียกเธอเป็นระยะๆ แล้ว นอกจากจะไม่เปิดประตูแล้ว เธอเองก็ไม่ยอมตอบอะไรกลับมาเลยสักคำ
ไฟในบ้านเปิดแค่บนห้องที่เธอนอน ไฟหน้าบ้านตรงที่ผมนั่งอยู่ไม่ได้เปิดเอาไว้ ทำให้บรรยากาศรอบๆ บ้านยิ่งมืดสนิทเข้าไปอีก
คืนนี้ผมคงได้นอนในรถ ผมลุกขึ้นถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะเดินตรงไปที่รถยนต์ของผมที่จอดไว้ตรงหน้าบ้าน ผมเข้าไปนั่งในรถแล้วลดกระจกลงนิดหนึ่งพอให้มีอากาศหายใจ
เอาจริงๆ ผมคงนอนไม่หลับหรอก ภายในหัวผมตอนนี้มันคิดอยู่อย่างเดียวว่าจะทำยังไงให้เธอหายโกรธผม ทำยังไงเธอถึงจะยอมยกโทษให้ผม ตอนนี้แค่ผมอ้าปากพูดผมยังผิดเลย
หลายชั่วโมงผ่านไปผมได้แต่มองขึ้นไปบนห้องนอนของกอบัวตลอด ไฟในห้องถูกปิดได้ไม่นานก็เปิดขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับเสียงอ้วกของกอบัว เธอคงจะแพ้ท้องหนักมากจริงๆ
เธอจะรู้ไหมว่าตอนนี้ผมโคตรเป็นห่วงเธอเลย ผมอยากไปลูบหลังให้ คอยดูแลเธออยู่ข้างๆ ไม่ห่าง
ตั้งแต่เธอแพ้ท้องผมก็ไม่เคยลูบหลังให้เธอตอนเธออ้วกเลยสักครั้ง ผมไม่เคยทำหน้าที่คนเป็นพ่อที่ดีเลยนอกจากเอาเธออย่างเดียว ยิ่งได้คิดทบทวนก็ยิ่งเกลียดตัวเองเข้าไปใหญ่ ผมแม่งเห็นแก่ตัวฉิบ
พอมาอยู่ในความเงียบแบบนี้ ไอ้ความผิดที่ผมเคยทำไว้กับกอบัว มันก็ผุดเข้ามาในหัวทีละเรื่องๆ มันโคตรตอกย้ำความระยำของผมจริงๆ
"พี่ดิน บัวขอร้องจอดรถให้บัวลงเถอะนะ พี่ดิน..."
"อยู่เฉยๆ อย่าดื้อ" ผมหันไปดุเธอเบาๆ เพราะตอนนี้เธอดิ้นไปมา พยายามจะเปิดประตูรถออกอยู่ตลอด
"พาบัวกลับบ้าน บัวจะไปหาแม่!" เธอหันมาจ้องผมตาเขม็ง
"คุณไปตอนนี้ไม่ได้"
เรื่องแม่ของเธอ ผมไม่อยากให้เธอกลับไปที่บ้านอีกเลยจริงๆ ผมรู้เรื่องมาสักพักแล้ว เรื่องที่เธอไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของแม่ที่เธอรักนักรักหนา
ผมให้ลูกน้องเอาเส้นผมของเธอกับแม่เธอไปให้ไอ้คีรินมันตรวจ ผลออกมาว่า DNA เข้ากันไม่ได้ สรุปคือกอบัวเธอคือลูกเลี้ยง หึ! ผมคิดไว้แล้วว่าแม่ที่ไหนจะขายลูกกินอย่างนี้
ผมยังไม่กล้าบอกเรื่องนี้กับกอบัวเพราะเธอยังท้องอยู่ ผมไม่อยากให้เธอคิดมาก เธอคงจะเสียใจมากที่รู้ว่าเธอไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของแม่ที่เธอรักยิ่งกว่าตัวเอง
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดโทรออกไปหาไอ้ชาติ ให้มันเก็บของของกอบัวที่บ้านไร่แล้วไปเจอกับผมที่บ้านแม่ของไอ้คีริน ผมบอกที่อยู่มันไปแล้วให้มันไปรอผมที่นั่นก่อนเลย
"คุณร้องไห้ทำไมกอบัว" พอผมหันไปมองกอบัวก็เห็นเธอกำลังก้มหน้าร้องไห้สะอื้นอยู่
"พี่มันเอาแต่ใจตัวเอง ไม่เคยฟังใคร ฮึก..."
"...."
"จะแต่งงานอยู่แล้ว จะมาทำแบบนี้อีกทำไม จะพาบัวไปที่ไหนอีก จะพาไปหาพ่อพี่หรือไง จะทำร้ายบัวกับลูกไปถึงไหน ฮึก..."
เธอเงยหน้าขึ้นมามองผม แก้มทั้งสองข้างของเธอเปียกชุ่มไปด้วยคราบน้ำตา ผมแม่งไม่ชอบจริงๆ น้ำตาของเธอเนี่ย
"ผมไม่ได้จะแต่งงาน ผมไม่ได้จะพาคุณไปหาพ่อ ผมจะพาคุณไปอยู่ในที่ที่ปลอดภัย ที่ที่มีแค่เรา..."
"ไม่จริง พี่จะเอาบัวไปทิ้งไว้ แล้วพี่ดินก็จะหนีไปแต่งงาน บัวรู้ ฮึก..." ผมได้แต่ถอนหายใจออกมาอย่างห้ามไม่ได้ เธอไม่คิดจะฟังจะเชื่ออะไรผมแล้วจริงๆ สินะ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แรงรัก แรงสวาท 20+
อีดอก ร้องไห้แม่ร่งทุกตอน อีฟายยยยยย...