แรงรัก แรงสวาท 20+ นิยาย บท 73

ช่วงดึก หลังจากกินข้าวเสร็จ...

ตอนนี้ฉันกำลังยืนกอดอกดูพี่ดินกำลังปูที่นอนอยู่ เพราะฉันให้พี่ดินนอนกับพื้นเองแหละ ท่าทางของพี่ดินตอนนี้เลยบ่งบอกว่าไม่พอใจเอามากๆ

เขาทำหน้าบึ้งตึงแถมยังเดินกระแทกเท้าเสียงดังอย่างกับเด็กๆ ท่าทางของพี่ดินทำให้ฉันต้องกลั้นหัวเราะเอาไว้ ฉันไม่เคยคิดเลยว่าจะได้เห็นพี่ดินในโหมดนี้

"กอบัว พื้นมันแข็งจริงๆ นะ ไม่เชื่อคุณลองมานอนดูสิ" พี่ดินตบตรงที่นอนว่างเปล่าข้างๆ ตัวเอง พลางทำหน้าตาน่าสงสารจนฉันเกือบหลุดขำออกมา

"ไม่ค่ะ"

แป็ก!

ฉันรีบเดินไปปิดไฟแล้วขึ้นเดินไปนอนบนเตียงเพราะกลัวจะขำออกมาเสียก่อน

ในขณะที่บรรยากาศภายในห้องนอนมืดสนิท ฉันที่ยังไม่หลับก็ได้ยินเสียงพลิกตัวของพี่ดินดังไปมาอยู่อย่างนั้น

"กอบัว ผมนอนไม่หลับ"

"ก็เพิ่งจะปิดไฟเมื่อกี้เองนะคะ นอนไปเดี๋ยวก็หลับเองนั่นแหละ"

"ผมอยากกอดคุณกับลูก"

"บัวง่วงแล้วค่ะ"

"ทำไมคุณโหดร้ายกับผมขนาดนี้กอบัว"

"พี่ดินเงียบ บัวจะนอน"

สิ้นสุดคำพูดของฉันบรรยากาศภายในห้องก็เงียบสนิทอีกครั้ง จากนั้นฉันก็ดิ่งไปสู่ห้วงนิทราโดยไม่รู้ตัว

ไม่รู้ว่าตอนนี้มันกี่โมงแล้ว ฉันสะดุ้งตัวตื่นอีกทีเพราะอาการคลื่นไส้ รีบเอามือปิดปากตัวเองแล้วก็วิ่งไปอ้วกในห้องน้ำ

"อึก อ้วก อ้วก..."

ฉันนั่งอ้วกอยู่หลายนาทีพี่ดินก็เดินเข้ามาในห้องน้ำ เขามองฉันแล้วก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ

"ทำไมแพ้ท้องหนักขนาดนี้"

ฉันไม่สามารถตอบอะไรกลับไป ได้แต่อ้วกออกมาจนหมดไส้หมดพุง ของที่กินมาวันนี้มันออกไปหมดเลย

หลังจากอ้วกเสร็จพี่ดินก็พาฉันมานอน เขาห่มผ้าให้ฉันขณะมองฉันอย่างอ่อนโยน นิ้วใหญ่ของพี่ดินปัดไรผมออกจากใบหน้าของฉันไปทัดไว้ที่หูให้ ก่อนจะค่อยๆ เลื่อนมือลงไปลูบท้องฉันเบาๆ

"อย่าแกล้งแม่สิลูก ให้แม่ได้พักผ่อนบ้าง" พี่ดินมองตรงมือที่กำลังลูบไปมาอยู่ตรงท้องของฉัน น้ำเสียงและแววตาของพี่ดินตอนนี้มันอบอุ่นมากเลยนะ

"พี่ดิน บัวอยากกินขนมหวาน พวกทองหยิบทองหยอดฝอยทอง"

"ไว้ตอนเช้าเดี๋ยวผมให้ไอ้ชาติไปซื้อให้^_^"

"บัวอยากกินตอนนี้" ฉันส่งสายตาหวานเยิ้มให้พี่ดินขณะพูดออกไปอย่างง่ายดายราวกับว่าตอนนี้เป็นเวลากลางวัน

"ตอนนี้มันตีสองนะกอบัว ผมจะไปหามาจากไหน"

"บัว จะ กิน!" ฉันพูดเน้นคำเสียงแข็ง ฉันดูเอาแต่ใจใช่ไหมตอนนี้ ใช่แล้วฉันกำลังเอาแต่ใจจริงๆ

ฉันอ้วกออกไปหมดท้องแล้ว แถมตอนนี้มันก็หิวของหวานมากๆ ถ้าไม่ได้กินฉันต้องดิ้นตายตรงนี้แน่ๆ

"กะ...กอบัว ที่นี่มันบ้านนอกนะไม่ใช่ในเมือง ผมจะไปหามาจากไหน" หน้าพี่ดินซีดเผือกเลยตอนนี้ เขาพยายามเกลี่ยกล่อมฉันสุดชีวิต

"ไม่รู้แหละถ้าบัวไม่ได้กิน บัวจะไม่หายโกรธแล้วก็โกรธมากกว่าเดิมด้วย"

"มันคนละเรื่องกันนะกอบัว คุณมีเหตุผลหน่อยสิ มันดึกแล้ว"

"....."

"อดใจรอตอนเช้าอีกแป๊บเดียวก็ได้กิน นะครับ"

"ไม่! บัวจะกิน บัวจะกิน บัวอยากกิน ถ้าพี่ดินไม่ไปซื้อ บัวจะไปหาซื้อเอง!"

ฉันกำลังจะลุกขึ้นจากที่นอน แต่ก็ถูกพี่ดินดันฉันให้นอนราบไปกับเตียงเหมือนเดิม

"เดี๋ยวผมไปซื้อเอง" พี่ดินพูดจบก็ลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าทันที

"เร็วๆ สิคะ" ฉันพูดเร่งพี่ดินอีกรอบ แต่เขาไม่แม้แต่จะแสดงท่าทีว่ากำลังอารมณ์เสียใส่ฉันเลยแม้แต่น้อย

"ผมก็รีบอยู่นี่ไงกอบัว"

หลังจากพี่ดินใส่เสื้อผ้าเสร็จ เขาก็แอบหันหน้ามามองค้อนฉันนิดๆ อย่างไม่จริงจัง ก่อนจะเดินออกจากห้องไป

ตอนนี้ฉันลงไปนั่งรอพี่ดินอยู่หน้าบ้านแล้ว ไม่รู้ว่าเขาจะกลับมาตอนไหน

"อ้าว พี่ชาติบัวนึกว่าพี่ชาติไปกับพี่ดินซะอีก"

"คุณดินสั่งให้ผมอยู่ดูแลความปลอดภัยที่นี่ครับ"

"อ๋อ ค่ะๆ^_^"

"คุณบัวคือผู้หญิงคนแรกเลยนะครับที่คุณดินยอมขนาดนี้ แถมยังทำให้คุณดินร้องไห้ได้อีกด้วย"

ตึกตัก ตึกตัก

จู่ๆ ใจฉันมันเต้นรัวไม่เป็นจังหวะอีกแล้ว พอได้ยินอะไรแบบนี้แล้วมันรู้สึกเขินจัง หน้าฉันแดงไปหมดแล้วมั้งตอนนี้

ฉันนั่งรอพี่ดินอยู่ประมาณสองชั่วโมงได้ก็ไม่มีวี่แววว่าพี่ดินจะกลับมาเลย ฉันให้พี่ชาติโทรไปถามก็เห็นพี่ชาติบอกว่าพี่ดินกำลังขับรถวนหาร้านขายขนมหวานอยู่

อีกหนึ่งชั่วโมงผ่านไป...

ฉันเริ่มง่วงแล้วตอนนี้ จากที่หิวๆ มันเริ่มไม่อยากกินของหวานแล้ว ฉันว่าฉันไปกินข้าวดีกว่า

ฉันลุกขึ้นเดินเข้าไปในครัวตักข้าวมานั่งกิน จนข้าวเกือบจะหมดจานฉันก็มองเห็นพี่ดินเดินเข้ามาในบ้าน ในมือเขาถือถุงใบใหญ่เข้ามา แล้วก็วางลงตรงหน้าฉัน

"กินให้หมดนะ กว่าผมจะหาซื้อได้ ขับรถไปตั้งเกือบสามสิบกิโล!"

"บัวไม่อยากกินขนมหวานแล้ว^_^"

"ฮะ! นี่คุณแกล้งผมใช่ไหม"

"บัวไม่ได้แกล้ง ก็นี่ไงบัวกินข้าวแล้ว"

พี่ดินนั่งกระแทกลงตรงเก้าอี้แล้วก็พ่นลมหายใจออกมาแรงๆ จากนั้นก็กอดอกมองหน้าฉันตาเขม็งราวกับเด็กน้อยงอแง

"อิ่มแล้ว ฝากเก็บจานด้วยนะคะพี่ดิน บัวง่วงมากๆ^_^"

"อ๋อ อย่าลืมเอาของที่ซื้อมาแช่ในตู้เย็นด้วยนะคะ"

"คุณใช้ผมเก็บจาน ?" พี่ดินเลิกคิ้วถามฉันราวกับไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยิน

"ค่ะ ตอนเช้าก็ล้างจานด้วยนะคะ^_^"

"ละ...ล้างจาน" สังเกตเห็นพี่ดินตอนนี้ดูเลิ่กลั่กใหญ่แล้ว

"ค่ะ" ฉันพยักหน้าตอบพี่ดินด้วยรอยยิ้ม เสร็จแล้วฉันก็เดินขึ้นไปบนห้องแล้วนอนหลับอย่างสบายใจ....

ช่วงสายๆ ของอีกวัน...

ฉันตื่นขึ้นมาอีกทีก็ไม่เจอพี่ดินแล้ว ฉันขยี้ตาเล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจอยู่หลายที สุดท้ายก็กลั้นใจลุกขึ้นไปล้างหน้าล้างตาให้หายง่วงแล้วเดินลงมาด้านล่าง

ฉันหันไปมองในครัวก็เห็นพี่ดินกำลังยืนล้างจานอยู่ ท่าทางดูเก้ๆ กังๆ ทำเอาฉันล่ะกลัวพี่ดินจะทำจานแตกจริงๆ

แต่ก็นะพอเห็นแบบนี้แล้วมันอดที่จะขำไม่ได้จริงๆ ฉันยืนมองพี่ดินสักพักก่อนจะเดินไปนั่งดูหนังตรงโซฟาตัวใหญ่กลางบ้าน

กำลังนั่งดูหนังไปได้สักพักพี่ดินก็เดินออกมาจากครัวด้วยใบหน้าบึ้งตึง เขาเดินมานั่งลงข้างๆ ฉัน จากนั้นก็ล้มตัวลงนอนตรงตักของฉันทันที

"พี่ดิน ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้ บัวห้ามว่าไงจำไม่ได้หรือไงกัน จะต้องให้พูดอีกครั้งไหม"

"จำได้! แต่ขอผมนอนหนุนตักคุณแป๊บเดียวไม่ได้หรือไง"

"ไม่ได้ค่ะ ลุกขึ้นเดี๋ยวนี่นะพี่ดิน" ฉันเอามือดันหัวพี่ดินออกจนพี่ดินยอมลุกขึ้นแต่ก็ไม่วายหันมามองค้อนฉัน เขานั่งกอดอกหน้างอเหมือนเด็กเลยตอนนี้

"หิวน้ำจัง" ฉันหันหน้าไปหาพี่ดินแล้วก็ยิ้มหวานให้เขา

"คร๊าบ จะไปเอาให้เดี๋ยวนี้แหละคร๊าบ" พี่ดินพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นไปเอาน้ำมาให้ฉันกิน

ทำไมถึงว่านอนสอนง่ายแบบนี้นะ ^_^

"อาการแพ้ท้องเป็นไงบ้าง วันนี้อ้วกไปกี่รอบแล้ว"

"เพิ่งอ้วกตอนสายๆ ค่ะ รอบเดียว"

"เอาไว้ท้องที่สองผมขอแพ้ท้องแทนคุณนะ ^_^"

พอได้ยินแบบนั้นฉันก็รีบหันกลับไปมองพี่ดินทันที

"ใครบอกว่าบัวจะมีลูกกับพี่อีก"

"ไม่มีใครบอก ผมบอกเอง^_^"

"ไม่เอาค่ะ เอาแค่คนเดียวพอแล้ว"

"ไม่ได้! ผมอยากมีลูกสามคน"

"ไม่เอา..."

"แต่ผมอยากเอาจริงๆ นะกอบัว" พี่ดินส่งสายตาเป็นประกายมาให้ฉัน พร้อมกับใช้มือหนาลูบไล้ไปมาตรงขาอ่อนของฉันเบาๆ

แป๊ะ!

ฉันตีมือพี่ดินแรงๆ พร้อมกับกลอกตามองเขาอย่างหน่ายใจ

"โอ๊ย! กอบัว ผมเจ็บนะ"

"ไปรดน้ำต้นไม้เลยค่ะ เห็นไหม ต้นไม้หน้าบ้านมันเหี่ยวแห้งจะตายแล้ว"

"นี่มันบ้านไอ้คีริน จะไปรดน้ำต้นไม้ให้มันทำไม"

"พี่ดิน!" ฉันเรียกชื่อพี่ดินเสียงแข็งทันที

"คร๊าบ ไปแล้วคร๊าบบบ"