แรงรัก แรงสวาท 20+ นิยาย บท 74

ช่วงเย็น...

ตอนนี้ฉันกับพี่ดินกำลังเดินตลาดด้วยกัน เป็นตลาดนัดที่ไม่ใหญ่มากนัก ส่วนมากจะขายพวกเสื้อผ้ากับของกินแถมยังมีเฉพาะวันจันทร์

"ห้ามอยากกินอะไรแปลกๆ นะ" กำลังเดินอยู่ดีๆ พี่ดินก็หันมาบอกฉันด้วยสีหน้าจริงจังสุดๆ

"พี่ดินห้ามบังคับบัว อย่าลืมสิคะ"

"ผมเป็นห่วง"

"ก็บัวท้อง บัวอยากกินอะไรก็ต้องตามใจสิ จะห้ามอะไรนักหนา!"

"แล้วอยู่ดีๆ ทำไมต้องหงุดหงิดใส่ผม!"

"ก็พี่ดินจะห้ามทำไมล่ะ บัวยังไม่ได้บอกว่าอยากจะกินของอะไรที่มันแปลกๆ เลยนะ!"

ตอนนี้ฉันรู้สึกหงุดหงิดมากถึงมากที่สุด ก็พี่ดินเล่นพูดไม่รู้เรื่องเลย ฉันเลยเดินนำพี่ดินเข้าไปในตลาดเพราะขี้เกียจจะคุยกับเขาแล้ว

"กอบัว รอผมด้วย"

"กอบัวคุณเดินช้าๆ หน่อยได้ไหม"

"โอ๊ย! พี่ดิน เดินตามเงียบๆ มันจะตายหรือไง" ฉันหันไปตวาดใส่หน้าพี่ดินจนเขาหุบปากทันที

เห็นแบบนั้นฉันพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะเดินดูของต่อ ครั้งนี้พี่ดินตามมาเงียบๆ ไม่พูดอะไรเลยสักคำ

"ชุดนี้เท่าไหร่คะ" ฉันถามพ่อค้าเกี่ยวกับเสื้อผ้าในมือ มันเป็นชุดนอนลายหมีน่ารักมากๆ

"สองร้อยครับ^_^" พ่อค้าหนุ่มอายุประมาณยี่สิบต้นๆ จ้องหน้าพร้อมกับยิ้มหวานให้ฉัน

"งั้นขอเลือกดูก่อนนะคะ^_^"

"ครับ^_^"

"ยิ้มเหี้ยอะไรนักหนาเมียกู อยากกินลูกปืนหรือไง!"

ฉันที่กำลังจะเดินไปเลือกชุดเป็นอันต้องหยุดชะงัก เพราะเสียงดุดันของพี่ดินพูดขัดขึ้นมาซะก่อนทำเอาพ่อค้าหนุ่มหน้าซีดไปเลยตอนนี้

"พี่ดิน!"

"ไปซื้อร้านอื่น" พูดจบพี่ดินก็จูงมือฉันออกมาจากร้านเลย

พี่ดินเดินกอดเอวฉันตลอดทางจนฉันแทบจะเดินสะดุดขาตัวเองล้มอยู่แล้ว แถมคนก็เยอะนี่เขาไม่อายบ้างเลยหรือไง

"พี่ดิน ปล่อยเดี๋ยวนี้" ฉันพูดพลางแกะมือของพี่ดินออกจากเอวตัวเอง

"ไม่ปล่อย ดูดิ แม่งมีแต่ผู้ชายมองคุณ"

"ก็ต้องมองสิ พี่เล่นเดินกอดเอวบัวไปตลอดทางแบบนี้"

"ไม่สน! ผมจะกอดไว้แบบนี้ เมียใครใครก็หวง"

"....." ฉันได้แต่ถอนหายใจออกมาเบาๆ ไม่รู้จะพูดอะไรดีเลย

"ผมไม่ยิงไอ้พวกที่มองคุณทิ้งก็บุญละกอบัว"

"งั้นกลับเถอะค่ะ ถ้ามาแล้วจะเป็นขนาดนี้"

"ดี งั้นกลับ!" พี่ดินเปลี่ยนจากกอดเอวเป็นจูงมือฉันเดินออกไปจากตลาดทันที พอขึ้นรถเสร็จก็รีบขับรถพาฉันกลับบ้านอย่างกับกลัวฉันจะหนีอย่างไรอย่างนั้น

ฉันนั่งเงียบไม่พูดไม่จาพอพี่ดินถามอะไรมาฉันก็ไม่ตอบ มันน่าหงุดหงิดไหมล่ะก็เขาเล่นเป็นซะแบบนี้อะ

ไม่รู้จะอะไรขนาดนั้น หวงฉันก็รู้ฉันเข้าใจแต่บางทีมันก็มากเกินไป เป็นแบบนี้มันไม่น่าให้อภัยหรอก

ณ บ้าน...

"กอบัว เป็นอะไรผมถามก็ไม่ตอบ"

"คราวหน้าพี่อยู่บ้านนี่แหละ บัวจะให้พี่ชาติพาไปตลาดแทน!"

"ไม่ ผมต้องไปกับคุณ"

"พี่ดิน พี่ไม่ทำตามข้อห้ามของบัวแล้วนะตอนนี้"

"ก็ผมหวงคุณ"

ฉันมองหน้าพี่ดินได้แต่ส่ายหน้าไปมาอย่างเหนื่อยใจก่อนจะเดินหนีเขาขึ้นไปชั้นสอง

ภายในห้องนอน...

ฉันนั่งลงตรงปลายเตียงแล้วก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ บอกตามตรงฉันเริ่มจะเบื่อพี่ดินที่เป็นแบบนี้แล้วนะ!

ก๊อกๆ

"กอบัว ผมขอโทษ ผมก็แค่หวงคุณมากไปหน่อย"

"มันเกินไปค่ะพี่ดิน"

"เปิดประตูให้ผมหน่อย ผมสัญญาว่าผมจะไม่เป็นแบบวันนี้อีกแล้ว"

"....."

"กอบัวครับ มาเปิดประตูให้ผมหน่อย"

ก๊อกๆ

"กอบัว คุณเป็นอะไรหรือเปล่า กอบัว"

"กอบัว ถ้าคุณไม่เปิดประตูผมจะพังเข้าไปจริงๆ นะ”

ฉันพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ เขาเป็นอะไรนักหนาวเนี่ย โอ๊ย

"ประตูห้องไม่ได้ล็อกโว้ย!" ฉันตะโกนออกมาอย่างหมดความอดทน จากนั้นเสียงเคาะห้องก็เงียบลงไปก่อนที่เขาจะเปิดประตูเข้ามา

"แฮ่ ^_^" พี่ดินยิ้มแห้งๆ ให้ฉันก่อนจะเดินมานั่งคุกเข่าลงตรงหน้าฉัน

"กอบัว ช่วงนี้ทำไมคุณหงุดหงิดง่ายขนาดนี้"

"ก็เพราะพี่นั่นแหละ พูดมากจนบัวรำคาญ"

"โอเคๆ ผมจะพูดให้น้อยลง คุณอย่าอารมณ์เสียสิ มันจะทำให้ลูกอารมณ์เสียไปด้วยนะ"

"ค่ะ" ฉันชะงักก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วพยักหน้าตอบพี่ดินไป ฉันรู้ดีว่าตัวเองเผลอใส่อารมณ์มากเกินไปหน่อย แต่มันก็คุมอารมณ์ตัวเองยากจริงๆ ตอนนี้

"ให้ผมช่วยทำให้คุณอารมณ์ดีขึ้นไหม" พี่ดินยิ้มหวานให้ฉันด้วยสายตาเจ้าเล่ห์

"หยุดคิดเรื่องนั้นเลยค่ะ บัวไม่ให้ทำ"

พอได้ยินแบบนั้นพี่ดินก็หน้าจ๋อยไปเลย

"แล้วเมื่อไหร่ คุณรู้ไหมว่าไอ้ดินน้อยของผมมันแข็งรอคุณทุกวันเลยนะกอบัว" พี่ดินมองหน้าฉันตาแป๋วเหมือนกำลังทำท่าทางให้ฉันเห็นใจ แต่ฝันไปเถอะ!

"นู้น อยากมากก็ไปในห้องน้ำเลย ไปสิ!"

"งั้นคุณช่วยชักให้ผมหน่อยได้ไหม ^_^"

"พี่ดิน ทะลึ่ง!"

"กอบัว ใจผมจะขาดแล้วจริงๆ นะ ขอผมเอาหน่อย ครั้งเดียวเบาๆ ^_^"

"ถ้ายังไม่หยุดพูดวันนี้ก็ลงไปนอนกับพี่ชาติเลยนะคะ"

พี่ดินลุกขึ้นยืนแล้วขึ้นมานอนบนเตียงพร้อมกับดึงผ้ามาคลุมตัวเองเรียบร้อยทันที

"ผมไม่พูดแล้ว ผมไม่เอาก็ได้ ผมจะรอคุณ"

"รอไปจนบัวคลอดเลยนะคะ"

"คุณจะบ้าหรือไงกอบัว มันเกือบจะปีนึงเลยนะ" พี่ดินดีดตัวลุกขึ้นมานั่งแล้วโวยวายใหญ่เลยตอนนี้

ฉันไม่สนใจว่าพี่ดินจะโวยวายอะไรต่อ แค่ลุกขึ้นไปหยิบผ้าขนหนูแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำไม่สนใจเด็กน้อยอย่างเขาอีก

ตอนอาบน้ำอยู่พี่ดินก็เคาะประตูห้องน้ำ อ้อนขอเข้ามาอาบด้วยกันท่าเดียวแต่ฉันไม่ได้สนใจ

รู้สึกว่าพอท้องแล้วตัวเองจะเปลี่ยนไปเยอะเหมือนกันนะ อย่างน้อยก็ไม่หัวอ่อนเหมือนเมื่อก่อน

วันต่อมา....

วันนี้พี่ดินพาฉันมาที่โรงพยาบาล มาปรึกษาหมอเรื่องฮอร์โมนของคนท้อง แล้วก็มาตรวจเช็กเด็กในครรภ์ด้วย

"มันเป็นปกติของคนท้องนะครับที่จะอารมณ์แปรปรวนง่าย บลาๆ~"

หมอพูดไปพลางมองหน้าฉันไปแบบตาไม่กะพริบ แถมยังมีแอบยิ้มให้ฉันด้วย คือหมอก็อายุประมาณสามสิบต้นๆ เอง หน้าตาก็ดีในระดับหนึ่งเลยแหละ

แต่ฉันไม่ได้คิดอะไรหรอก ส่วนพี่ดินที่นั่งอยู่ข้างๆ ตอนนี้กำลังปล่อยรังสีอำมหิตแผ่กระจายไปทั่วห้องตรวจเลย

ปัก! กระบอกปืนถูกวางกระแทกโต๊ะทำงานของหมออย่างแรง ขณะที่ปลายกระบอกปืนชี้ไปทางหมอ

"พี่ดิน เก็บปืนเดี๋ยวนี้!" ฉันมองเขาอยากตกใจก่อนจะตวาดใส่ นี่เขาคิดบ้าอะไรควักปืนมาขู่หมอเนี่ยนะ ไม่อยากจะเชื่อเลย

"เอ้า พูดต่อดิ กูรอฟังอยู่ ยิ้มให้เมียกูแบบเมื่อกี้ด้วยนะ"

"อะ...เอ่อ มะ...ไม่มีอะไรแล้วครับ หมอขอตัว"

พรึ่บ! พูดจบหมอก็ลุกขึ้นแล้วรีบเดินหนีออกไปเลย

"ไปกลับบ้าน ทีหลังไม่ต้องมาแม่งละโรงพยาบาลนี้!"

นี่เขายังจำคำพูดตัวเองเมื่อวานได้หรือเปล่านะ ตัวเองสัญญาอะไรไว้เผลอแป๊บเดียวก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกแล้ว เฮ้อ

ณ บ้าน...

ตอนนี้พี่ดินกำลังนอนหลับอยู่บนห้อง ส่วนฉันก็ว่างๆ ไม่มีอะไรทำเลยลงมารดน้ำต้นไม้

"คุณกอบัว เดี๋ยวผมทำเองครับ" พี่ชาติเบิกตากว้างกุลีกุจอวิ่งเข้ามาพูดอย่างร้อนรนทันที

"ไม่เป็นไรค่ะ บัวอยากทำ ^_^"

ฉันยืนรดน้ำต้นไม้หน้าบ้าน รู้สึกว่าวันนี้รถจะขับผ่านไปมาเยอะผิดปกติ กระทั่งมีมอเตอร์ไซค์บางคันมาบีบแตรเสียงดังตรงหน้าบ้านฉัน

"กอบัว!"

หมั่บ!

สายยางที่อยู่ในมือฉันถูกพี่ดินแย่งไปก่อนที่เขาจะหันมามองฉันตาเขียวปั๊ด

"ทำไมถึงใส่ชุดแบบนี้!"

ฉันก้มมองดูตัวเองอย่างมึนงง ก็ปกตินิฉันก็แค่ใส่เสื้อกล้ามกับกางเกงขาสั้น เพราะอากาศมันร้อนมากแค่นั้นเอง

"ก็บัวร้อน!"

"คุณแม่ง! ไปเปลี่ยนชุดเลย"

"อะไรกันพี่ดิน ก็เสื้อผ้าพวกนี้พี่ดินเป็นคนซื้อให้บัวเองไม่ใช่หรือไง!"

"ก็ใช่ แต่ผมให้คุณใส่ให้ผมเห็นแค่คนเดียว"