แรงรัก แรงสวาท 20+ นิยาย บท 83

@ณ ห้างสรรพสินค้า...

ก่อนกลับบ้านพี่ดินพาฉันมาแวะที่ห้าง คงจะอยากเอาใจฉันล่ะมั้ง ถึงจะรู้อย่งนั้นแต่ฉันก็ยังนิ่งเงียบไม่ยอมพูดอะไร เพราะยังรู้สึกงอนเขาอยู่

"อยากได้อะไรหยิบเอาเลยนะ^_^" พี่ดินบอกพร้อมกับคลี่ยิ้มหวานให้ฉัน เขาดูอารมณ์ดีมากเป็นพิเศษหลังจากที่คุยกับคุณพ่อแค่ไม่กี่ประโยค น่าแปลกใจจริงๆ คุยแค่นั้นก็ทำให้อารมณ์ดีได้ขนาดนี้เลยงั้นเหรอ

"บัวไม่อยากได้อะไร"

"งั้นเดี๋ยวผมซื้อให้เอง"

พี่ดินเดินจูงมือพาฉันเข้าร้านนั้นออกร้านนี้เป็นว่าเล่น จนตอนนี้ในมือของเขาพะรุงพะรังไปด้วยถุงหลายสิบใบ แล้วของพวกนี้ฉันก็ไม่ได้ขอให้พี่ดินซื้อให้นะ เขาซื้อของเขาเองแต่ฉันก็ไม่ได้ขัดอะไร

อยากซื้อก็ซื้อไป ฉันไม่ได้สนใจของที่เขาซื้อเลยสักนิด

"กอบัว ไปดูของเล่นให้ลูกหน่อยไหม^_^"

"ลูกยังไม่รู้เพศเลยจะรีบซื้อทำไม กลับได้แล้วค่ะ บัวอยากนอน"

"งั้นกลับก็ได้ครับ ^_^"

พี่ดินพยายามเอาอกเอาใจฉัน หวังจะกลบเกลื่อนความผิดของตัวเองที่เผลอมองนมเธอคนนั้นล่ะสิ แต่บอกเอาไว้เลยว่าฉันไม่หายโกรธเขาง่ายๆ หรอก คอยดูสิ!

ณ คฤหาสน์หลังใหญ่...

เมื่อกลับมาถึงบ้านฉันก็ขึ้นมาบนห้อง พี่ดินรีบตามขึ้นมาแล้วเอาของที่ซื้อวางเรียงกันไว้บนเตียง เขาคงจะอยากให้ฉันเปิดดูสินะ แต่ขอโทษนะคะฉันไม่สนใจของพวกนั้นเลยสักนิด

สิ่งที่ฉันทำหลังจากนั้นคือขึ้นไปนอนบนเตียงเงียบๆ

"กอบัว ไม่ดูของพวกนี้หน่อยเหรอ" พี่ดินถามเสียงแผ่ว คงจะผิดหวังล่ะสิ สมน้ำหน้า

"จะดูทำไม ตอนพี่ดินซื้อบัวก็เห็น"

"กอบัว หายโกรธผมได้แล้วนะที่รัก"

พี่ดินคลานขึ้นมานอนบนเตียงข้างๆ ฉัน จากนั้นก็พลิกตัวมากอดฉันจากทางด้านหลัง

"พี่ดินบัวอึดอัด"

ฉันพูดพลางพยายามจะแกะมือหนาของพี่ดินออก แต่ยิ่งฉันพยายามจะแกะมากเท่าไหร่ พี่ดินก็ยิ่งกอดรัดฉันแน่นมากเท่านั้น

"พี่ดิน ปล่อย"

"ไม่ปล่อย"

ฉันพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ อย่างไม่ชอบใจ คนยิ่งหงุดหงิดง่ายๆ อยู่ ก็ยังจะมาทำให้อารมณ์เดือดดาลยิ่งกว่าเดิม สนุกมากนักหรือไงที่ได้แกล้งฉันแบบนี้

''จะไม่ปล่อยบัวจริงๆ ใช่ไหม"

"ไม่ปล่อย"

ฉันพลิกตัวหันหน้าไปหาพี่ดินแล้วพอเห็นว่าฉันหันหน้าไปเขาก็คลี่ยิ้มหวานให้ทันที คิดเหรอว่าทำแบบนี้แล้วฉันจะหายโกรธ

ปัก! ตุบ!

"โอ๊ยยยย กอบัวคุณถีบผมทำไม" พี่ดินร้องออกมาเสียงหลง เมื่อถูกฉันใช้ปลายเท้าถีบเขาสุดแรงจนกลิ้งตกจากเตียง

"บอกแล้วว่าอย่ามายุ่ง อย่ามากอดบัวอึดอัด !!"

"นี่คุณจะโกรธอะไรนักหนากอบัว !!"

พี่ดินยืนขึ้นพร้อมกับตะคอกเสียงใส่ แถมยังจ้องหน้าฉันตาเขม็ง

"คิดเอาสิ ไม่ต้องให้บัวพูดมากหรอก"

"ผมก็ง้อคุณอยู่นี่ไง !!"

ฉันเงียบแล้วนอนหันหลังให้เขาเหมือนตอนแรก ไม่ได้โต้ตอบอะไรกลับไปเพราะพี่ดินดูท่าจะมีอารมณ์ขึ้นมาแล้ว ฉันไม่อยากทะเลาะกับพี่ดินแต่ก็ยังไม่หายโกรธเขา ดังนั้นเลยคิดว่าต่างคนต่างเงียบคงจะดีที่สุด

ปัง!

เสียงปิดประตูดังสนั่นขึ้นจนฉันตกใจสะดุ้ง ก่อนจะชะโงกหน้ามองไปรอบๆ ห้องก็พบว่าพี่ดินเดินออกไปแล้ว

ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ อย่างเหนื่อยใจแล้วก็ล้มตัวลงนอนเหมือนเดิม อยู่ใครอยู่มันแบบนี้ไปสักพักก่อนก็แล้วกัน

จะให้ฉันทำยังไงล่ะ ก็ตอนนี้ฉันยังโกรธเขาอยู่นิ

ภาพที่พี่ดินจ้องหน้าอกของผู้หญิงคนนั้นยังติดตรึงอยู่ในหัวสมองฉันอยู่เลย แล้วถ้าเขาอยากจะง้อฉันจริงๆ ก็ต้องใช้ความพยายามมากกว่านี้สิ หนำซ้ำตอนนี้ฉันก็ท้องอยู่ อารมณ์มันก็ต้องแปรปรวนเป็นธรรมดา เรื่องนี้พี่ดินน่าจะรู้ดีไม่ใช่เหรอ…

หลายชั่วโมงผ่านไป...

บอกตรงๆ ว่าตอนนี้ฉันนอนไม่หลับ หัวใจมันว้าวุ่นจนอยู่ไม่เป็นสุข ตั้งแต่ที่ออกจากห้องไปตอนนั้นพี่ดินก็ยังไม่กลับมาอีกเลย

นี่ก็ตีสองกว่าแล้วไม่รู้ว่าเขาหายไปไหน ไม่คิดจะเข้ามาในห้องเลยหรือไง ฉันเองก็ไม่ได้ออกจากห้องเลยตั้งแต่ที่พี่ดินออกไป

ฉันนั่งถอนหายใจทิ้งอยู่บนเตียงนานหลายนาที จนในที่สุดก็ตัดสินใจลุกขึ้นเดินไปเปิดประตูกะว่าจะลงไปหาพี่ดินสักหน่อย เพราะนี่มันก็ดึกมากแล้วไม่รู้ว่าพี่ดินแอบไปนอนที่ไหน แต่ถ้าไปดื่มล่ะก็มีเรื่องอีกแน่ๆ

แกร๊ก!