แรงรัก แรงสวาท 20+ นิยาย บท 82

พี่ดินใช้เวลาปลอบฉันนานนับชั่วโมงกว่าที่ฉันจะหยุดร้องไห้ แต่ถึงอย่างนั้นความรู้สึกจุกแน่นภายในอกก็ยังไม่เลือนหายไปไหน เรื่องที่ฉันไม่ได้เป็นลูกแท้ๆ ของแม่ นึกถึงทีไรขอบตามันก็ร้อนผ่าวและเปียกชื้นขึ้นมาทุกที

"กอบัว ตอนนี้คุณควรหยุดร้องไห้ได้แล้ว ห่วงตัวเองกับลูกก่อน"

ฉันพยักหน้าตอบพี่ดิน ซึ่งก็จริงอย่างที่เขาพูด ตอนนี้สิ่งที่ฉันควรห่วงมากที่สุดก็คือลูก หากฉันมัวแต่เศร้าลูกก็จะพลอยแย่ตามไปด้วย ถึงจะพูดแบบนั้นแต่พอเอาเข้าจริงๆ มันก็ทำยากอยู่เหมือนกัน

"หิวไหม เดี๋ยวผมพาไปหาอะไรกิน"

"พี่ดินยังทำงานไม่เสร็จไม่ใช่เหรอ บัวรอได้ค่ะ"

พี่ดินเอาเลื่อนมือขึ้นมาลูบหัวฉันเบาๆ

"ดูสิ ร้องไห้ตาบวมเป่งเลย"

"บัวจะพยายามไม่ร้องนะคะ" ฉันฝืนยิ้มจางๆ ให้พี่ดิน

"งั้นเดี๋ยวผมทำงานเสร็จ ผมจะพาคุณพาหาอะไรอร่อยๆ กินนะ อย่าคิดมากเลย คุณไม่ได้ทำผิดอะไร"

คำพูดของพี่ดินทำให้ฉันเริ่มรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง ฉันพยักหน้าแทบการตอบ ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นไปทำงานต่อ

ก๊อกๆ ก๊อกๆ

จู่ๆ เสียงเคาะประตูห้องทำงานของพี่ดินก็ดังขึ้น

"เข้ามา" พี่ดินเอ่ยบอกเจ้าของเสียงเคาะที่อยู่หลังประตู

แกร๊ก!!

หลังจากสิ้นเสียงของพี่ดินประตูก็ถูกเปิดเข้ามาพร้อมกับหญิงสาวหน้าอกตูมที่สวมกระโปรงสั้นจนเกือบเสมอหูเดินเข้ามาภายในห้อง

การแต่งตัวของเธอไม่เหมือนคนที่กำลังจะมาทำงานเอาเลยสักนิด จะว่าไปฉันก็รู้สึกคุ้นหน้าเธออยู่เหมือนกันนะ

อ๋อ! จำเธอได้แล้ว เธอคือผู้หญิงคนที่มีอะไรกับพี่ดินในห้องทำงานวันนั้น

ฉันหันขวับไปมองพี่ดินตาเขียวปั๊ดทันที พี่ดินเองก็กำลังมองมาทางฉันอยู่เหมือนกัน ตอนนี้สีหน้าเขาดูเป็นกังวลเอามากๆ

ไม่ต้องกลัวหรอกว่าฉันตะโกรธเขาหรือเปล่า เพราะฉันโกรธแน่ๆ !!

"มีอะไร" พี่ดินเอ่ยถามเธอคนนั้น เเต่สายตาไม่กล้ามองเธอเลย

"พอดีว่านิดาเอาเอกสารมาให้เซ็นค่ะ" เธอตอบเสียงหวาน แค่ฟังฉันก็รับรู้ได้ทันทีว่าเธอกำลังอ่อยพี่ดินอยู่

ฉันพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ เพื่อแสดงออกถึงความไม่พอใจแล้วลุกขึ้นเดินไปนั่งลงบนตักของพี่ดินพร้อมกับเอามือคล้องคอเขาไว้

"เอาวางไว้ แล้วก็ออกไป" ฉันบอกเธอคนนั้นเสียงแข็ง

"จะให้นิดาออกไปได้ยังไงล่ะคะ คุณดินยังไม่เซ็นเอกสารเลย" เธอตอบพร้อมกับแสยะยิ้มใส่ฉัน

"พี่ดิน เซ็นสิคะ !!"

"จ้ะๆ เซ็นๆ ดะ เดี๋ยวนี้แหละครับเมียจ๋า" พี่ดินหยิบปากกาออกมาเซ็นเอกสารด้วยมือที่กำลังสั่นเทา

"เซ็นตรงนี้ด้วยสิคะ"

เธอคนนั้นโน้มตัวลงมาชี้จุดเซ็นให้พี่ดิน ก็เหมือนจะเป็นการหวังดีอยู่หรอกนะ แต่ฉันกลับรู้สึกว่าที่เธอทำแบบนี้เป็นเพราะอยากจะให้พี่ดินเห็นเนินอกที่แทบจะทะลักบราเซียออกมามากกว่า ก็เล่นปลดกระดุมเม็ดบนออกซะขนาดนั้น

หึ! วันหน้าไม่แก้ผ้ามาทำงานเลยล่ะ!

ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าบนโลกนี้ยังมีผู้หญิงแบบเธออยู่จริงๆ ตั้งใจจะอ่อยพี่ดินเอาให้ได้ ทั้งๆ ที่ฉันแสดงความเป็นเจ้าของขนาดนี้แล้ว

ฉันละสายตาแล้วหันไปมองพี่ดินก็พบว่าเขากำลังจ้องหน้าอกของเธอตาไม่กะพริบ

"พี่ดิน !!" ฉันตวาดเรียกชื่อพี่ดินเสียงดังลั่นจนเขาตกใจสะดุ้ง

"อะ ฮะๆ ว่าไงนะ"

"เซ็นตรงนี้ค่ะ^_^"

พี่ดินรีบจรดปากกาเซ็นอย่างร้อนรน พอเซ็นเสร็จเธอคนนั้นก็เดินออกไปจากห้อง แต่ก่อนที่จะออกไปเธอกลับส่งยิ้มเย้ยให้ฉันราวกับต้องการจะบอกว่าตัวเองคือผู้ชนะ

หึ! ก็ดูพี่ดินสิ โดนอ่อยแค่นี้ก็เกือบจะเคลิ้มตามเธอแล้ว แล้วฉันจะไว้ใจให้เขามาบริษัทคนเดียวได้ยังไง

"พี่ดินปล่อยบัว" ฉันทำท่าจะลุกขึ้นยืน แต่พี่ดินก็กอดเอวฉันเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย

"ที่รัก..."

"ไม่ต้องมาพูดแบบนี้เลยค่ะ" ฉันหยิกแขนพี่ดินด้วยความหมั่นไส้

"อะ โอ๊ย...กอบัวผมเจ็บนะ" พี่ดินยอมปล่อยกอดออกแล้วก็ลูบแขนตัวเองป้อยๆ เขาพยายามทำตัวให้ดูน่าสงสารแต่ฉันกลับไม่สงสารเขาเลยสักนิด

ฉันยืนกอดอกจ้องหน้าพี่ดินตาเขม็ง รู้สึกไม่พอใจเอามากๆ ที่พี่ดินหน้าอกเธอแบบนั้น

พี่ดินเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับส่งยิ้มแห้งๆ ให้ฉัน

"ทำไมต้องมองนมเธอด้วย !!"

"ปะ เปล่า ผมไม่ได้มอง" พอเจอฉันตวาดถามพี่ดินก็รีบก้มหน้าลงทันที

"บัวไม่ได้ตาบอดนะคะ บัวเห็น"

"กอบัว..."

"แล้วอีกอย่างบัวจำเธอได้ เธอเป็นเมียเก่าพี่"

"ใครบอก ไม่ใช่เมียผมสักหน่อย ผมมีคุณเป็นเมียคนเดียว ^_^"

"เคยเอากันไหมล่ะ ฮะ!!"

"คะ เคย..."

"ไล่เธอออก!" ฉันออกคำสั่งเสียงแข็ง

"กอบัว ใจเย็นๆ ก่อนมันไม่มีอะไรแล้ว ผมไม่ได้..." พี่ดินพยายามจะหาคำอธิบาย แต่ใครสนใจจะฟังเขากันล่ะ!

"จะไล่เธอออกไหม ?"

"ครับ ไล่ออกครับ"

"พรุ่งนี้ถ้าบัวเห็นว่าเธอยังมาทำงาน พี่ดินกับบัวมีเรื่องกันแน่" จะหาว่าฉันใจแคบหรืองี่เง่าก็ได้ แต่เรื่องแบบนี้ฉันปล่อยผ่านไม่ได้จริงๆ

คนเคยกินกันเป็นประจำจะให้อยู่ใกล้กันได้ยังไง แถมเธอคนนั้นยังพยายามอ่อยพี่ดินตลอดเวลา ถ้าไม่ยอมไล่ออกไปฉันคงต้องเป็นบ้าก่อนแน่ๆ

"อย่าโหดสิ กอบัว" พี่ดินพยายามทำน้ำเสียงอ่อนหวานและทำหน้าออดอ้อน แต่มันก็ไม่ได้ช่วยทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นเลยสักนิด

"ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนี้เลยค่ะ พี่ผิด พี่มองนมเธอ พี่ไม่ซื่อสัตย์กับบัว"

"กอบัว ผมแค่มองนิดหน่อยเองนะ"

"ตาค้างแบบนั้นเรียกว่านิดหน่อยเหรอพี่ดิน" เขายังจะมีหน้ามาพูดแบบนี้อีกเหรอ ฉันล่ะเหลือเชื่อเลยจริงๆ ทีนี้เห็นหรือยังว่าทำไมถึงต้องไล่เธอออก

"....." พี่ดินยืนก้มหน้าเงียบไม่ยอมตอบ

"ถ้าบัวมองของผู้ชายตาค้างแบบนี้บ้างพี่ดินจะเป็นยังไง !!" ที่ฉันพูดแบบนี้ก็เพราะอยากให้พี่ดินเข้าใจความรู้สึกของฉัน เพราะบางทีอะไรที่ไม่เคยเจอกับตัวเราก็คงจะไม่มีวันเข้าใจ

พี่ดินรีบเงยหน้าขึ้นมองฉันขาเขียวปั๊ดทันทีหลังจากพูดจบ ฉันเองก็จ้องเขากลับเหมือนกัน ทำไมล่ะ ก็ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดนิ เขานั่นแหละที่ผิด

นี่ขนาดฉันแค่พูดนะยังไม่ทันได้มองจริงๆ เลย พี่ดินก็ไม่พอใจขนาดนี้แล้ว แบบนี้ก็น่าจะเข้าใจความรู้สึกของฉันสิ

"คุณพูดอะไรของคุณกอบัว พูดแบบนั้นได้ยังไง !!" พี่ดินตะคอกถามเสียงกร้าว ดวงตาดุดันจ้องหน้าฉันเขม็ง

"ทำไมคะ ทีพี่ดินยังมองได้เลย ทำไมบัวจะมองบ้างไม่ได้" ฉันย้อนกลับอย่างไม่เกรงกลัว

"คุณเป็นผู้หญิงนะกอบัว"

"ผู้หญิงกับผู้ชายมันก็เหมือนๆ กันนั่นแหละ"

“….” พี่ดินถอนหายใจออกมายาวๆ เหมือนกำลังเหนื่อยหน่าย "กอบัว ไม่เอาไม่ทะเลาะแล้ว ผมยอมแล้วผมจะไม่มองใครอีกแล้ว" พูดจบพี่ดินก็เอื้อมมือมาจะจับมือฉัน แต่ฉันก็ถอยหลังหนีไม่ยอมให้เขาจับง่ายๆ

ถึงเขาจะยอมแล้วแต่ฉันก็ยังโกรธอยู่ดี

"กอบัว มานั่งตรงนี้มา" พี่ดินเรียกฉันเสียงอ่อนพร้อมกับตบลงที่หน้าตักของตัวเองสองสามที

"ไม่ จะทำงานก็ทำงานไป" ฉันปฏิเสธเสียงแข็งพร้อมกับเบือนหน้าไปทางอื่น

"คุณโกรธผมแบบนี้ผมจะมีกะจิตกะใจทำงานได้ยังไง"

ฉันไม่ได้ตอบอะไรเพราะไม่อยากจะพูดกับเขาต่อ จึงตัดปัญหาด้วยการเดินกลับไปนั่งที่โซฟาเหมือนเดิม

ในใจยังนึกโกรธพี่ดินไม่หาย ถ้าเขาไม่มองไม่สนใจเธอคนนั้นฉันจะไม่ว่าอะไรเลย และถึงตอนนี้เขาจะยอมไล่เธอออกและยอมรับผิดแต่ฉันก็ยังขุ่นเคืองอยู่ดี

เรื่องแบบนี้มันลืมกันได้ง่ายซะที่ไหน แถมเธอคนนั้นยังเคยเป็นคู่นอนของพี่ดินอีก แล้วที่แย่มากที่สุดเลยก็คือสายตาที่เขามองหน้าอกของเธอ มันแสดงออกถึงความหื่นอย่างชัดเจนฉันจำได้แม่นเลย

"กอบัว ผมทำงานเสร็จแล้ว ^_^" พี่ดินเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าฉันแล้วคลี่ยิ้มหวานให้จนตาหยี

ฉันหยัดกายลุกขึ้นแล้วเดินนำเขาออกจากห้องทำไปโดนไม่ได้พูดอะไรสักคำ ใช่ จนถึงตอนนี้ฉันก็ยังโกรธเขาอยู่

พี่ดินเดินตามหลังฉันมาติดๆ แถมยังเอามือมาคล้องเอวฉันเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ โดยไม่อายสายตาของพนักงานในบริษัทที่กำลังจ้องมองเราสองคนเลยสักนิด

"พี่ดิน ปล่อยบัว" ฉันพูดพลางพยายามแกะมือของพี่ดินออกจากเอว

"ไม่ปล่อย" นอกจากจะไม่ยอมปล่อยแล้ว พี่ดินยังยื่นหน้ามาหอมแก้มฉันแรงๆ อีกต่างหาก บอกตรงๆ ว่าตอนนี้ฉันอายสายตาของคนที่มองมาจนอยากจะมุดดินหนีให้รู้แล้วรู้รอด

"จะทำอะไรกันก็หัดดูที่บ้าง นี่มันที่ทำงานไม่ใช่ที่บ้าน" เสียงทรงพลังของคุณพ่อพี่ดินดังขึ้น ก่อนที่ท่านจะปรากฏตัวพร้อมกับจ้องฉันและพี่ดินอย่างไม่ชอบใจ

"ผมจะทำอะไรมันก็เรื่องของผม นี่ภรรยาของผม"

"หึ!"

"ที่ผมพูดกับพ่อผมยังยืนยันคำเดิม ถ้าพ่อไม่ยอมผมก็...." พี่ดินยังไม่พูดไม่ทันจบประโยค ก็ถูกคุณพ่อแทรกขึ้นมาซะก่อน

"อยากจะทำอะไรก็ทำ !!" สิ้นสุดคำพูดของคุณพ่อ พี่ดินก็คลี่ยิ้มราวกับกำลังสะใจอะไรบางอย่าง

บทสนทนาของคุณพ่อและพี่ดินเมื่อสักครู่ สร้างความสนใจให้กับพนักงานในบริษัทเป็นอย่างมาก และแน่นอนว่ารวมถึงฉันด้วย อยากรู้จังว่าที่เขาคุยกันเมื่อกี้มันหมายความว่ายังไง