บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 366

โสวฝู่ฉู่เห็นเขาเป็นเช่นนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะสะท้านในใจ

ในใจมีอารมณ์หลายอย่าง หันกลับไปตำหนิหัวหน้าคุก “เจ้าสุนัขรับใช้ ใครอนุญาตให้เจ้าปฏิบัติต่อเขาเช่นนี้ ยังไม่รีบไปหาที่สงบๆให้แม่ทัพหลอกับข้านั่งลงอีกหรือ”

หัวหน้าคุกไหนเลยจะรู้ว่าที่โสวฝู่ฉู่มาที่คุกหลวงนี้ ก็เพื่อจะมาดูเจ้าขอทานนี่

หัวหน้าคุกมีสีหน้าอยากร้องไห้รีบออกไปเก็บกวาดห้องเล็กที่อยู่ตรงประตูทันที เช็ดถูจนโต๊ะเก้าอี้แทบจะไม่เหลือฝุ่นเกาะอยู่ จึงเข้าไปเชิญทั้งสองอย่างนอบน้อม

โสวฝู่ฉู่พูดกับแม่ทัพหลอว่า “ดื่มสักจอกเพื่อไว้หน้าข้าได้หรือไม่”

แววตาของแม่ทัพหลอมืดมิด ลังเลอยู่ชั่วครู่ เดินไปนำอยู่ข้างหน้าอย่างเงียบๆ

หลังจากเข้าไปในห้องเล็กแล้ว เขาก็ไม่ได้นั่งลง แต่ยังคงพูดเหมือนเดิมว่า “ข้าไม่มีหน้าจะพบท่าน ท่านไม่ต้องมาก็ได้”

โสวฝู่ฉู่สั่งให้คนออกไป ปิดประตู เขามองไปยังแม่ทัพหลอ พูดว่า “อ๋องฉู่ให้ข้ามา”

แม่ทัพหลอเงยหน้าขึ้น มีแววประหลาดใจอยู่บ้าง “อ๋องฉู่ ”

เขาทำท่ากดมือลง “ท่านนั่งลงก่อน ข้าค่อยๆพูดให้ท่านฟัง เป็นเรื่องสำคัญมาก”

แม่ทัพหลอมองจนแน่ใจแล้วว่าเขาไม่ได้มาเพื่อเหยียดหยามเขา จึงได้นั่งลง เอ่ยขึ้นก่อนว่า “เกี่ยวกับความผิดของหลอกุ้ยผิน ข้าสมควรขอโทษท่านอย่างจริงจัง นางมีเจตนาร้ายแอบแฝง ถึงกับบังอาจปองร้าย……”

โสวฝู่ฉู่ตัดบทคำพูดของเขา “บางทีกุ้ยผินอาจถูกใส่ร้าย”

แม่ทัพหลอราวกับถูกสายฟ้าฟาด นิ่งอึ้งไป

“ค่อยๆฟังข้าเล่า”โสวฝู่เอาถ้วยออกมาสองใบ รินเหล้าออกมา ดันถ้วยหนึ่งไปตรงหน้าของแม่ทัพหลอ “อ๋องฉู่ตรวจสอบพบว่า การตายของแม่นมที่รับใช้ข้างกายฮองเฮาในตอนนั้น น่าจะเป็นอุบัติเหตุ ไม่ได้เกี่ยวข้องกับของว่างที่กุ้ยผินทำมาให้”

“อุบัติเหตุ ”แม่ทัพหลอมึนงง “จะเป็นอุบัติเหตุได้อย่างไร ไม่ใช่ว่าถูกพิษหรอกหรือ”

“ใช่ถูกพิษ ”โสวฝู่ฉู่หยิบเอาจดหมายออกมาจากแขนเสื้อ ยื่นให้กับแม่ทัพหลอ “ท่านดู นี่เป็นจดหมายที่เจ้าอาวาสวัดฮู่กว๋อเขียนให้กับฮ่องเต้ ข้างในได้อธิบายถึงเรื่องที่แม่นมถูกพิษได้อย่างไร ”

แม่ทัพหลอคว้าจดหมายมา อาศัยแสงในห้องเอาไปดูอย่างกระหายใคร่รู้

ดูเสร็จแล้ว เขาก็สั่นไปทั้งตัว “จริงหรือ เป็นอย่างนี้ได้จริงหรือ ถ้าหากเป็นอย่างนี้จริง เช่นนั้นตระกูลหลอของข้า ก็ถูกใส่ร้ายน่ะสิ”

โสวฝู่กดมือของเขาเอาไว้ พูดอย่างจริงจังว่า “เป็นจริงหรือเท็จ ตอนนี้ไม่มีใครรู้ ไม่ว่ากุ้ยผินจะมีใจคิดร้ายต่อฮองเฮาหรือไม่ แต่ตระกูลหลอไม่ควรต้องประสบกับชะตากรรมเช่นนี้ การค้นพบของฉู่อ๋องนี้ ก็หวังว่าจะสามารถช่วยให้ตระกูลหลอหลุดพ้นจากความทุกข์ยากไปได้ ”

แม่ทัพใหญ่น้ำตารื้น ริมฝีปากสั่นเท่าอยู่ชั่วครู่ “โสวฝู่ ขอท่านทำงานอย่างสุดกำลังด้วย”

เขาสามารถไม่ยี่หระต่อความเป็นความตายของตนเองได้ แต่ตระกูลหลอมีสมาชิกในครอบครัวอยู่แนวชายแดนนับร้อย และยังมีสมาชิกหญิงในครอบครัวที่เข้าสู่ชนชั้นทาส

โสวฝู่ฉู่พูดเสียงเบาว่า “ในเมื่อข้ามาหาเจ้า ก็ต้องวิ่งเต้นเพื่อเรื่องนี้ เจ้าฟังข้าให้ดี ……”

ทั้งสองอยู่ในห้องเล็ก พูดคุยกันเกือบครึ่งชั่วยาม โสวฝู่ฉู่จึงเดินออกมา

วันรุ่งขึ้น หยวนชิงหลิงออกเดินทางตั้งแต่เช้า

เมื่อคืน อะซี่ไปที่จวนอ๋องฉีเพื่อพบหยวนหย่งอี้ ขอให้หยวนหย่งอี้ไปที่สำนักนางชีหมิงเยว่พร้อมกันในวันนี้ด้วย

หยวนหย่งอี้ได้ยินว่าจะไปไหว้พระขอพร แล้วยังเป็นการไปเป็นเพื่อนหยวนชิงหลิง จึงตอบตกลงทันที

หยวนหย่งอี้กับอะซี่และหยวนชิงหลิงนั่งรถม้าคันเดียวกัน ทังหยางขับรถม้า แม่นมสี่กับหมันเอ๋อนั่งรถม้าอีกคัน มีสวีอีบังคับรถม้า

ตลอดทางที่นั่งรถม้ามา หยวนหย่งอี้ในใจหนักอึ้ง มองไปทางหยวนชิงหลิงหลายครั้ง อ้าปากแล้วแต่ก็ไม่พูดอะไรออกมา