คำพูดเดียวของหลงอี้เชินที่พูดเร็วและแน่วแน่นั้นทำให้ถังเฉียวหว่านพูดไม่ออกเลย
โอเค เธอรับผิดชอบ รีบทายาให้เสร็จ แล้วรีบไปจากผู้ชายที่มีปัจจัยเสี่ยงสูงมากนี้โดยเร็วที่สุด
หลังจากรับยามาแล้ว เธอจึงได้เอื้อมมือไปปลดกระดุมเสื้อของหลงอี้เชิน
อันดับแรกเป็นชุดสูท จากนั้นก็เป็นเสื้อเชิ้ต
ครั้งแรกที่ปลดกระดุมให้กับผู้ชาย มือเล็กๆของถังเฉียวหว่านสั่นเล็กน้อย และยังมีความกังวลกับอึดอัดอีกด้วย มักจะรู้สึกว่าการกระทำเช่นนี้มันคลุมเครือเกินไป
มือเล็กๆของเธอมักจะแตะโดนเขาโดยไม่ตั้งใจตลอด แม้ว่าจะมีผ้าอีกชั้นกั้นไว้อยู่ เธอก็สัมผัสได้ถึงตัวที่ร้อนของเขาอยู่
เธอแตะโดนตัวเขาโดยไม่ตั้งใจ ก็รีบเก็บมือเล็กๆนั่นทันที
การกระทำที่ทำโดยไม่ได้ตั้งใจของเธอนั้นทำให้แววตาของหลงอี้เชินเคร่งขรึมขึ้นมาเล็กน้อย
โดยเฉพาะลมหายใจของเขาได้หล่นลงมาบนหัวของเธอ เธอรู้สึกว่าตัวเองเหมือนค่อยๆถูกใส่เข้าไปในเตาผิง เป็นความรู้สึกที่ร้อนมาก
ในที่สุดก็ได้ปลดกระดุมออกหมด เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอกเล็กน้อย ได้บีบครีมยาบนปลายนิ้วที่ขาวซีดของเธอ จากนั้นก็ทาลงไปบนตัวของเขา
หลงอี้เชินเหลือบมองดูเธอ และได้ยิ้มมุมปาก“ผมยังมีธุระอยู่ คุณทายาแบบนี้จะทาถึงเมื่อไหร่กันละครับ?”
เธอได้หันหน้าเข้าหาเขาที่หรี่ตาอยู่นั้น ถังเฉียวหว่านได้ยิ้มเล็กน้อยแล้วถามว่า :“แล้วคุณต้องการให้ทายังไงหรือคะ”
หลงอี้เชินได้จับมือเล็กๆของเธอทันที แล้วบีบครีมยาลงบนฝ่ามือของเธอ“คุณไม่รู้สึกว่าทาแบบนี้จะเร็วกว่าหรือครับ?”
ถังเฉียวหว่านกระตุกมุมปากเล็กน้อย หลังจากที่หายใจเข้าลึกๆแล้ว จึงจะวางฝ่ามือลงบนร่างกายที่ค่อนข้างร้อนของเขา ทายาไปทางซ้ายขวา และขึ้นลง
ผิวที่ฝ่ามือของเธอได้สัมผัสกับเขา ตามด้วยมือเล็กๆของเธอที่ขยับไปมา ลมหายใจของหลงอี้เชินค่อนข้างเร็วและไม่มั่นคง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไออุ่นรัก(ร้าย) จากใจคุณ