ไออุ่นรัก(ร้าย) จากใจคุณ นิยาย บท 17

เขาถามตรงเกินไป และอีกอย่างไม่มีสีหน้าที่หยอกล้อบนใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาเลย ราวกับว่าได้ถามคำถามนี้ด้วยความจริงจังเช่นกัน

ถังเฉียวหว่านหน้าแดงทันที ได้อ้าปากสีชมพูนั้นเล็กน้อย และพูดอะไรไม่ออกอีกเลย เธอโกรธจนจิตวิญญาณของเธอสูญสลายไปหมดแล้ว

ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้ามีความสามารถที่ทำให้คนอื่นโกรธจนไม่สามารถพูดต่อว่าต่อขานได้

เขามีใบหน้าที่ดีดั่งเทวดา มีจิตใจดั่งปีศาจ และหน้าเนื้อใจเสือหาที่เปรียบมิได้

หากเธอไม่มีทักษะที่ดีพอ จะไม่มีทางเอาชนะเขาได้

หลังจากที่เงียบกันไปนาน เธอจึงได้มองดูเขาแล้วพูดว่า :“คุณผู้ชายคะ ฉันคิดว่าคุณเข้าใจผิดแล้วจริงๆนะคะ ฉันกับเพื่อนของฉันแค่กำลังเล่นเกมพูดความจริงหรือรับคำท้าก็เท่านั้น และฉันก็ได้แพ้ ดังนั้นจึงได้ไปถอดเข็มขัดคุณยังไงล่ะคะ”

หลงอี้เชินมองดูเธอด้วยสีหน้าที่เฉยเมย“แล้วทำไมถึงเลือกผม?”

“เพราะว่าคุณเป็นผู้ชายคนแรกที่เดินเข้ามาพอดีไงคะ”พอถังเฉียวหว่านพูดจบก็มองไปทางหลงอี้เชินอีกครั้งหนึ่ง“ตอนนี้คุณรู้แล้วใช่ไหมว่าเรื่องมันเป็นยังไง ฉันไม่ได้ต้องการจะยั่ว……”

“คุณแพ้จากการเล่นเกมพอดี และผมก็เดินเข้าไปพอดี คุณกำลังจะสื่อว่าระหว่างพวกเรานั้นมีวาสนาต่อกันอย่างนั้นหรือครับ?”

“……”ถังเฉียวหว่านไม่มีคำพูดใดๆที่จะพูดอีก เธอรู้สึกว่าผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าคนนี้จงใจบิดเบือนความหมายที่เธอสื่ออยู่

จู่ๆรถก็ได้จอดตรงหน้าร้านขายยา หลงอี้เชินได้ชำเลืองมองเธอด้วยสายตาที่คุ้นเคย“ลงจากรถ”

จิตวิญญาณของถังเฉียวหว่านที่ถูกเขายั่วโมโหนั้นยังไม่คืนกลับมา พอได้ยินคำพูดของเขา ก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นถึงจะเปิดประตูรถแล้วลงไป

ขาของเธอที่พึ่งจะก้าวออกไป น้ำเสียงที่เคร่งขรึมของหลงอี้เชินก็ดังออกมาจากด้านหลังของเธอ

“อย่าลืมซื้อยาลดอาการบวมกับปวดและยาสลายเลือดคั่งด้วยนะครับ”

“อะไรนะคะ?”ถังเฉียวหว่านตกตะลึงเล็กน้อย ตั้งตัวแทบไม่ทัน เธอรู้สึกว่าการพูดคุยกับหลงอี้เชินนั้น ต้องมีไอคิวที่สูงพอสมควร มิเช่นนั้นก็จะดูเหมือนคนโง่ที่ฟังไม่รู้เรื่องว่าเขากำลังพูดอะไรอยู่

หลงอี้เชินจ้องมองใบหน้าที่ตกใจและบวมแดงของเธอ หรี่ตาลงเล็กน้อย“เมื่อเช้าคุณขึ้นตัวผมตอนอยู่บนเตียง พูดว่าจะซื้อยาให้ผม คุณลืมแล้วหรือครับ?”

เขาต้องจงใจแน่ๆ จงใจจะให้เธอเสียเงินฟรีๆ

ถังเฉียวหว่านได้บ่นเกี่ยวกับหลงอี้เชินอยู่ภายในใจ จึงจะเดินมาตรงหน้าประตูรถ และได้ยื่นยาที่อยู่ในมือนั้นให้เขา“รับไป”

หลงอี้เชินชำเลืองมองเธอที่แก้มป่องนั่น ในขณะที่รับยามาจากมือของเธอ เขาก็คว้าข้อมือของเธอไว้ และดึงเธอเข้าไปในรถ

“อ้ะ……นี่คุณ……”

ถังเฉียวหว่านอุทานด้วยความตะลึง หลงอี้เชินได้โอบเธอไว้รอบเอวด้วยแขนที่เรียวยาว และให้เธอนั่งอยู่ข้างๆของเขา

ได้หยิบยาออกมา เขาหยิบให้เธอโดยตรง“ช่วยผมทายา”

ดวงตาของถังเฉียวหว่านเบิกกว้างขึ้น“เพื่ออะ……”

“ที่คุณกัด ที่คุณจูบ และที่คุณแทะ คุณรับผิดชอบ”