ไออุ่นรัก(ร้าย) จากใจคุณ นิยาย บท 2

“……” ถังเฉียวหว่านค่อนข้างหมดคำจะพูด ความคิดผู้ชายคนนี้ลำเอียงไปหน่อยไหม

เธอสบตาหลงอี้เชินที่น่าดึงดูดเหมือนกับอุโมงค์มืด แล้วพูดให้กระจ่างอีกครั้ง “ฉันไม่เห็นอะไรทั้งนั้นจริงๆ”

“คุณบุกเข้ามาในห้องฉันคิดจะทำอะไร?”

“ฉัน……” ถังเฉียวหว่านอ้าปากกำลังจะตอบ โทรศัพท์เธอก็ดังขึ้นอีกครั้ง

ได้ยินโทรศัพท์ดัง เธอก็นึกได้ว่าเธอนัดกับคู่หมั้นเพื่อเจอกัน

ยืดเยื้อเวลาไปมากแล้ว เธอยกสายตาขึ้นมองหลงอี้เชินแล้วกล่าว ‘ขอโทษค่ะ ฉันมีธุระด่วน’ ผลักเขาออก แล้ววิ่งออกไปด้วยความเร่งรีบ

หลังจากเธอวิ่งออกไป ดวงตาแคบยาวลุ่มลึกของหลงอี้เชินก็หรี่ลงนิดหน่อย เขานึกถึงเด็กผู้หญิงที่มาขอความช่วยเหลือจากเขาเมื่อแปดปีก่อนอย่างอดไม่ได้

ในเวลานี้ ชายหนุ่มสองคนที่สวมชุดสูทรองเท้าหนังก็เดินเข้ามา

ชายหนุ่มหนึ่งในนั้นรายงานขณะมองเขาด้วยใบหน้าให้ความเคารพ “ประธาน คุณฟางอีกสามวันนัดเจอคุณที่เซิ่งเทียนครับ”

……

ถังเฉียวหว่านที่เร่งรีบวิ่งออกมาตอนนี้ยืนอยู่หน้าประตูอีกบาน คราวนี้เธอมองเลขป้ายประตูอย่างรอบคอบ ก่อนจะยื่นมือไปเคาะ

เหมือนเธอเคาะประตูไปหนึ่งวินาที วินาทีต่อมาประตูก็เปิดออก

แต่หลังจากเธอเห็นคนที่มาเปิดประตูชัดๆ แล้ว ดวงตาอัลมอนด์สีน้ำตาลอ่อนของเธอก็ฉายแววประหลาดใจ “ถังเสว่เจียว ทำไมเธอมาอยู่ที่นี่?”

ถังเสว่เจียวคือลูกพี่ลูกน้องเธอ ปกติมักจะดูถูกเธอ

ตอนนี้ถังเสว่เจียวแค่พันผ้าขนหนูบนตัว บนตัวเต็มไปด้วยรอยจูบ เธอมองถังเฉียวหว่านด้วยความเหยียดหยาม จากนั้นก็พูดขึ้นอย่างไม่ค่อยพอใจ “ถังเฉียวหว่าน ทำไมเธอเพิ่งมา? ฉันกับเยี่ยนยู่รอเธอตั้งนาน”

ได้ยินดังนั้น ถังเฉียวหว่านก็ยิ่งประหลาดใจ สายตาเธอมองไปที่ร่างถังเสว่เจียว เห็นร่างหล่อนเต็มไปด้วยรอยจูบ ดวงตาอัลมอนด์เธอก็เบิกโพลง ในใจเกิดลางสังหรณ์ไม่ดี

“พวกเธอ……”

ได้ยินคำพูดนี้ ในใจถังเฉียวหว่านก็เจ็บปวด เธอมองลู่เยี่ยนยู่ด้วยสายตาโกรธเคืองไม่ค่อยอยากจะเชื่อ “คุณพูดจริงเหรอ? ทำไมคุณต้องทำแบบนี้? ในเมื่อคนที่คุณรักคือถังเสว่เจียว ทำไมคุณต้องมาจีบฉัน มาขอฉันแต่งงาน?”

ถ้าไม่ใช่เพราะคนที่ยืนต่อหน้าเธอคือลู่เยี่ยนยู่จริงๆ เธอไม่กล้าเชื่อเลยว่าคนที่พูดกับเธอคือผู้ชายที่เคารพเธอ ที่อ่อนโยนกับเธอมาก คนที่เป็นห่วงเป็นใยเธอคนนั้น

ลู่เยี่ยนยู่มองหน้าเธอด้วยสายตาเย็นชาเหยียดหยาม รับความคับแค้นใจและความผิดหวังในดวงตาเธอไว้ในสายตา

ทันใดนั้นเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงรังเกียจและเกลียดชัง “ฉันไม่ทำแบบนี้คุณจะเจ็บปวดได้ยังไง? ฉันชอบเห็นคุณเจ็บปวดเหมือนในตอนนี้ไง อย่ามาใช้แววตาโกรธแค้นมองฉัน คุณหาเรื่องใส่ตัวเองนะ”

ถังเสว่เจียวพูดคล้อยตามอยู่ข้างๆ “นั่นสิ ถังเฉียวหว่าน ถ้าเธอไม่แรด เยี่ยนยู่จะมีโอกาสไปเล่นๆ กับเธอไหม? เอาล่ะ เธอไสหัวออกไปได้แล้ว”

ได้ยินคำพูดถังเสว่เจียว ในใจถังเฉียวหว่านตอนนี้เต็มไปด้วยความโกรธ ตอนนี้เธอไม่เสียใจรู้สึกแย่อีกต่อไป แต่เป็นความคับแค้นใจ

เธอกำมือสองข้างแน่น อยากพุ่งตัวไปข้างหน้าเพื่อตบชายเลวหญิงแรดคู่นั้นคนละที

“ยังไม่ไสหัวออกไปอีก” ถังเสว่เจียวเห็นเธอยังยืนอยู่ ก็คว้ากาแฟแก้วหนึ่งมาสาดใส่เธอ