ไออุ่นรัก(ร้าย) จากใจคุณ นิยาย บท 3

ถังเฉียวหว่านเห็นดังนั้น กำลังจะหลบ ก็มีแขนเรียวยาวข้างหนึ่งดึงเธอไปไว้ด้านหลัง ร่างหล่อร่างหนึ่งมาบังตรงหน้าเธอ แล้วคว้าแก้วที่ถังเสว่เจียวเขวี้ยงมาเอาไว้

วินาทีต่อมา สายตาชายหนุ่มก็น่ากลัว โยนแก้วนั้นกลับไป

“กรี๊ด……”

ไม่รู้ชายหนุ่มทำได้ยังไง ตอนโยนแก้วกลับไป แก้วและฝาแก้วหลุดออกจากกันบินไปทางลู่เยี่ยนยู่และถังเสว่เจียว เพราะงั้นถังเสว่เจียวและลู่เยี่ยนยู่จึงโดนเขวี้ยงใส่พร้อมกัน

ถังเสว่เจียวกุมหน้าปากกรีดร้องอย่างน่าเวทนา ลู่เยี่ยนยู่ก็เจ็บจนเปล่งเสียงฮึมฮัมอุดอู้

ถังเฉียวหว่านตอบสนองได้แล้วเมื่อเห็นดังนั้น ก็ตื่นตกใจ

ผู้ชายคนนี้คือหลงอี้เชิน เขาไม่รอให้ลู่เยี่ยนยู่และถังเสว่เจียวเห็นหน้าเขาชัดๆ ก็ลากถังเฉียวหว่านออกไปแล้ว

ผู้ชายที่สวมชุดสูทรองเท้าหนังสองคนที่ยืนนอกประตูเห็นหลงอี้เชินลากถังเฉียวหว่านออกมา ก็ตกตะลึงเหมือนเห็น UFO

หลังจากออกมา หลงอี้เชินก็ลากถังเฉียวหว่านที่ยังไม่ได้สติกลับมาเดินตรงไปข้างหน้า

ชายในชุดสูทรองเท้าหนังสองคนที่อยู่ด้านหลังพวกเขาก็เปล่งเสียงประหลาดใจออกมา

ชายที่ชื่อลั่วหลิงสะกิดไหล่ชายที่อยู่ข้างๆ เขา แล้วพูดขึ้น “จื่อหาน เห็นหรือเปล่า? จูงมือด้วย”

ชายที่ชื่อจื่อหานทำสีหน้าไร้อารมณ์ กล่าวด้วยความเย็นชา “ฉันเชื่อว่าตาเฉี่ยวเห็นชัดกว่าคนตาตี่”

“น้องแกสิ นี่นายว่าใครตาตี่?”

“ใครขานรับก็คนนั้นแหละที่ตาตี่”

“ให้ตายเถอะ กู้จื่อหาน สิ่งที่คนตาเล็กเห็นคือความยอดเยี่ยม ผู้หญิงคนนั้นคือผู้หญิงคนแรกที่ได้จูงมือประธานนะ”

นี่เป็นครั้งแรกที่ประธานของพวกเขาแนบชิดทางกายกับผู้หญิงที่เขาไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดเลย นี่ประธานที่ไม่สนใจผู้หญิงคนไหน และเว้นระยะห่างกับผู้หญิงของพวกเขาจริงเหรอ?

ขณะที่พวกเขาโต้เถียงกัน หลงอี้เชินก็ปล่อยถังเฉียวหว่าน

เธอไม่ได้เสียใจเพราะการหักหลังของลู่เยี่ยนยู่ แต่เธอเสียใจเพื่อตัวเองต่างหาก

เธอปฏิบัติดีกับชายคนหนึ่งอย่างตั้งอกตั้งใจ แต่ผลลัพธ์คือ ผู้ชายคนนั้นทำร้ายเธออย่างโหดเหี้ยมไร้ความเห็นอกเห็นใจ หักหลังเธอ ทำให้เธอขายขี้หน้า เธอคิดว่าต่อไปเธอจะไม่ใจเต้นกับผู้ชายอีกแล้ว

ถ้าไม่ใช่เพราะลู่เยี่ยนยู่คือคนที่ช่วยเธอเมื่อแปดปีก่อน ตอนแรกเธอคงไม่ตอบรับคำขอแต่งงานจากเขาง่ายดายแบบนั้นหรอก

วันนี้คือครั้งแรกที่เธอมาบาร์ และถูกแก๊งเพื่อนร่วมชั้นของเธอลากมา

ชุยเสี้ยวเสี้ยวที่นั่งข้างเธอดูออกว่าอารมณ์เธอผิดปกติ จึงถามด้วยความเป็นห่วง “เสี่ยวหว่าน เป็นอะไร?”

ถังเฉียวหว่านหายใจเข้าลึกๆ ยิ้มขณะส่ายหน้า “ไม่เป็นอะไร”

เธอไม่ชอบบอกคนรอบข้างเกี่ยวกับเรื่องทุกข์ใจของตัวเอง เรื่องที่ลู่เยี่ยนยู่เป็นคู่หมั้นของเธอ เพื่อนร่วมชั้นเธอไม่มีใครรู้สักคน

“ถังเฉียวหว่าน กำลังคิดอะไรอยู่? อย่าทำท่าทางกลุ้มใจสิ มาๆ ดื่มสักแก้ว” จางเชียนหยิบเหล้าแก้วหนึ่งขึ้นมายื่นให้ถังเฉียวหว่าน