ไออุ่นรัก(ร้าย) จากใจคุณ นิยาย บท 4

ถังเฉียวหว่านเหลือบมองเหล้าที่จางเชียนยื่นมา เพิ่งดื่มลงไป โทรศัพท์เธอก็ดังขึ้น

บาร์เสียงดัง เธอจึงต้องไปรับที่ห้องน้ำ

คนที่โทรมาคือเจิ้งเฟิ่งผิง พอเธอรับสาย น้ำเสียงไม่พอใจอันเย็นยะเยือกของทางเจิ้งเฟิ่งผิงก็ดังขึ้นมา

“ถังเฉียวหว่าน ตอนนี้เธอโตแล้ว ไม่เชื่อฟังแล้วใช่ไหม? โทรไปหาเธอตั้งนานไม่รับสาย ในสายตาเธอยังมีน้าสองคนนี้อยู่ไหม? ทำไมที่เธอเสียงดังขนาดนั้น? เธอไปสำมะเลเทเมาที่ไหนอีก?”

“มีธุระไหมคะ?” เสียงถังเฉียวหว่านธรรมดามาก สำหรับน้ำเสียงเหน็บแนมเย็นชาของน้าสาว เธอชินนานแล้ว

หลังจากถังเจี้ยนเทียนพ่อของเธอเสียไป เธอก็อาศัยที่บ้านถังเจี้ยนหรงคุณอาของเธอ

อยู่ตระกูลถัง เจิ้งเฟิ่งผิงพูดเหน็บแนมเธอบ่อยมาก และแสดงความไม่พอใจต่อเธอบ่อยมาก

ส่วนถังเจี้ยนหรงคุณอาของเธอ หลังจากพ่อเธอเสียชีวิต ก็รับช่วงต่อถังซื่อกรุ๊ปของพ่อเธอในนามเธอที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ ในปัจจุบัน หุ้นทั้งหมดของถังซื่อกรุ๊ปถูกเขาโอนเป็นชื่อเขาแล้ว

เธอจำเป็นต้องพึ่งพาผู้อื่น

เธอจำเป็นต้องได้รับการช่วยเหลือจากพวกเขาถึงจะสำเร็จการศึกษา อีกอย่างคุณยายของเธอยังอยู่ที่สถานพักฟื้น ค่ารักษาพยาบาลในภายหลังต้องใช้เงินหลายแสน เธอไม่สามารถทิ้งได้

เธอเรียนอยู่ที่สถาบาลมีเตีย มหาวิทยาลัยซิงต้า จะเรียนจบแล้ว

เรียนจบแล้วเธอก็สามารถตั้งใจทำงาน หาเงินมารักษาพยาบาลคุณยายเธอ และหลุดพ้นจากตระกูลถังอย่างแท้จริง

“ถังเฉียวหว่าน นั่นเธอพูดด้วยน้ำเสียงอะไรท่าทีอะไร? เธออย่าลืมนะ พ่อเธอตายไว แม่ที่หน้าไม่อายของเธอก็หนีไปกับคนอื่น ถ้าฉันกับอาของเธอไม่ให้ข้าวเธอกิน เธอหิวตายบนถนนไปนานแล้ว แถมยายเธอที่นอนสถานพักฟื้นใกล้ตายนั่นอีก ใครให้ค่ารักษาพยาบาล? แล้ว……” เจิ้งเฟิ่งผิงพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชันและเริ่มด่านับไม่ถ้วน

คำพูดเหล่านี้เจิ้งเฟิ่งผิงเคยพูดมาแล้วนับไม่ถ้วน ถังเฉียวหว่านฟังจนหูอื้อไปนานแล้ว แต่เธอโต้กลับเลย

ผ่านการฝึกฝนมาหลายปี ความอดทนของเธอดีจนเกินความคาดหมาย

เธอเอาโทรศัพท์ออกมาจากหู ไม่มีอารมณ์จะฟังคำด่ามากมายจากเจิ้งเฟิ่งผิงเลย เพราะตอนนี้เธอรู้สึกเวียนหัวตาพร่ามัว ร่างกายก็เริ่มแย่ขึ้นมา

ความรู้สึกไม่สบายตัวมันช่างไม่คุ้นเคย เหมือนมดกัด

ตอนเธอเข้าห้องน้ำมา เธอก็รู้สึกร่างกายผิดปกติแล้ว ตอนนี้ความรู้สึกไม่สบายตัวยิ่งรุนแรงขึ้น

เธอต้องออกไปจากที่นี่ก่อน

ใช้น้ำเย็นล้างหน้าอีกครั้ง พยายามคงสติเอาไว้ ก่อนเธอจะเปิดประตูห้องน้ำเดินออกไป

เพราะเวียนหัวตาพร่ามัว เดินได้ไม่กี่ก้าว เธอก็ชนกับชายคนหนึ่งที่มีกลิ่นเหล้าเต็มตัว

ชายคนนั้นตะเบ็งเสียงด่า “ใครวะเดินไม่ดูตาม้าตาเรือ”

ได้ยินเสียงด่า ถังเฉียวหว่านก็เงยหน้ามองอีกฝ่าย เป็นชายคนหนึ่งอายุสี่สิบกว่า มีพุงพลุ้ย สวมชุดสูทรองเท้าหนัง เหมือนบุคคลที่เป็นระดับเจ้านาย

ยังไงตัวเองก็ชนเขาก่อน ถังเฉียวหว่านมองเขาแล้วกล่าวขอโทษ “ขอโทษค่ะ”

ตอนแรกชายวัยกลางคนอยากจะด่า แต่เห็นหน้าถังเฉียวหว่านแดงเปล่งปลั่ง โครงหน้าสวยวิจิตรดูดี ใบหน้าสวยหยาดเยิ้มเผยความอ่อนเยาว์ โดยเฉพาะดวงตาอัลมอนด์น้ำตาลอ่อนคู่นั้นมันอ่อนช้อยอย่างยิ่ง น่าหลงใหลเป็นพิเศษ เขาจึงเปลี่ยนท่าทีทันใด

ใบหน้าชายวัยกลางคนเต็มไปด้วยรอยยิ้มสกปรกและตื่นเต้น ตาสองข้างเปล่งประกาย “เฮ้! สาวน้อยหน้าตาสวยจัง! มา ให้อาจุ๊บหน่อย”

ชายวัยกลางคนพูดด้วยความเมาอ้อแอ้ แล้วพุ่งเข้าหาถังเฉียวหว่าน