ไออุ่นรัก(ร้าย) จากใจคุณ นิยาย บท 24

“เพียะ”

ถังเฉียวหว่านตบถังจวิ้นฉืออย่างเต็มแรง ดวงตาใสคู่นั้นแดงก่ำด้วยความโกรธ

วันนี้เป็นครั้งที่สองที่เขาตบคนแล้ว

เธออดไม่ได้ที่จะคิดถึงหลงอี้เชิน ทันใดนั้นก็รู้สึกเขานั้นดีกว่าทุกคนในตระกูลถัง

แม้ว่าเขาจะทำเธอโกรธมาก แต่ตอนที่อยู่ในบาร์ เป็นเขาที่ถอดเข็มขัดมาช่วยเธอ ไม่เช่นนั้น เธอก็ต้องชดใช้เงินแล้ว

คืนนั้น ก็เป็นเขาที่ช่วยเธออีก ไม่เช่นนั้น เธอก็เสียความบริสุทธิ์ไปแล้ว

เธอที่ถูกตบจนหน้าบวม เขายังเตือนให้เธอไปซื้อยา………

เรื่องเหล่านี้ทำให้ถังเฉียวหว่านในเวลานี้รู้สึกว่าหลงอี้เชินนั้นดีกว่าคนของตระกูลถังเป็นร้อยเท่า

ถังจวิ้นฉือถูกเธอตบจนโกรธเป็นไฟ พูดจากหยาบคาย ถังเฉียวหว่าน “แม่งมึงกล้าตบกูเหรอ มึงเชื่อมั้ยว่ากูจะหาคนมาสั่งสอนมึงให้ตาย ทั้งๆที่มึงเองก็เน่าเฟะไปแล้ว ยังจะทำตัวสูงส่งต่อหน้ากู ถุย”

ถังจวิ้นฉือถุยน้ำลายมาทางเธออย่างน่ารังเกียจ แล้วผลักเธอออก เดินขึ้นชั้นบนอย่างกวนประสาท

ถังเฉียวหว่านที่ถูกเขาผลัก ก็เซไปข้างหลัง แขนไปชนเข้ากับขอบโซฟา เจ็บจนเขาต้องขมวดคิ้ว เธอกัดริมฝีปากเอาไว้ ไม่ได้ร้องออกมา

เธอจับแขนที่ถูกชนจนเจ็บ ถังเฉียวหว่านพยายาลุกขึ้นถึงสองครั้งถึงจะยืนขึ้นมาได้

เงยหน้าขึ้น เธอก็เห็นสายตาที่เย็นชาของลู่เยี่ยนยู่

มุมปากของเขามีรอยยิ้มที่เย้ยหยันเธอ

เธอไม่ได้สนใจเขา เธอเดินจับแขนที่เจ็บไปยังด้านนอกห้องรับแขก

เสียงหัวเราะที่เย้ยหยันของลู่เยี่ยนยู่ดังขึ้นที่ด้านหลัง “ถังเฉียวหว่าน ที่แท้ชีวิตความเป็นอยู่ของเธอในตระกูลถังมันแย่ขนาดนี้เลยเหรอ ไอ้หน้าด้าน ไก่ คำนี้ช่างเหมาะสมกับเธอเหลือเกิน”

ถังเฉียวหว่านที่ร่างกายสั่นเทา กำฝ่ามือแน่น

“ถังเฉียวหว่าน คืนนี้ที่เธอเห็นฉัน ทางที่ดีที่สุดให้ลืมมันให้หมด”

ด้านหลังดังขึ้นด้วยเสียงที่เย็นชาและหยิ่งผยองของลู่เยี่ยนยู่

เธอยิ้มเยาะที่มุมปาก ถังเฉียวหว่านไม่ได้ตอบ และก็ไม่ได้หยุดฝีเท้าแต่อย่างใด

ลู่เยี่ยนยู่ที่เห็นเธอเดินไปข้างหน้าตลอด ก็แสดงท่าทางที่บีบบังคับเธอ เขาเก็บแววตาที่เย็นชา แล้วเหยียบคันเร่ง สตาร์ทรถไล่ตามไปทางถังเฉียวหว่าน

ขณะที่รถเข้าใกล้ถังเฉียวหว่าน สายตาเขาเย็นเยือก หักพวงมาลัยทันที หักรถไปขวางตรงหน้าของถังเฉียวหว่าน

รถขวางถนนในทันที ถังเฉียวหว่านตกใจ ทำให้เธอต้องถอยหลังไปสองสามก้าว จนเกือบจะล้มลง

เธอยังไม่ทันหายตกใจ ลู่เยี่ยนยู่ลงจากรถแล้วก็เดินมาทางเธอ คว้าข้อมือเธอเอาไว้ จ้องมองเธอด้วยแววตาที่เย็นเยือก “ถังเฉียวหว่าน คำพูดของฉันเธอไม่ได้ยินเหรอ? เรื่องที่เธอเห็นวันนี้ให้ลืมมันไปทั้งหมด”

ถังเฉียวหว่านใช้แรงสะบัดมือของเขาออก ยิ้มอย่างเย็นชา “เหอๆ……..ลู่เยี่ยนยู่ นายคิดมากไปหรือเปล่า คิดเองเออเองไปมั้ย? นายคิดว่านายเป็นใคร? นายคิดว่าฉันจะจำเรื่องที่เกี่ยวกับนายเหรอ?.........”