“เพียะ”
ถังเฉียวหว่านตบถังจวิ้นฉืออย่างเต็มแรง ดวงตาใสคู่นั้นแดงก่ำด้วยความโกรธ
วันนี้เป็นครั้งที่สองที่เขาตบคนแล้ว
เธออดไม่ได้ที่จะคิดถึงหลงอี้เชิน ทันใดนั้นก็รู้สึกเขานั้นดีกว่าทุกคนในตระกูลถัง
แม้ว่าเขาจะทำเธอโกรธมาก แต่ตอนที่อยู่ในบาร์ เป็นเขาที่ถอดเข็มขัดมาช่วยเธอ ไม่เช่นนั้น เธอก็ต้องชดใช้เงินแล้ว
คืนนั้น ก็เป็นเขาที่ช่วยเธออีก ไม่เช่นนั้น เธอก็เสียความบริสุทธิ์ไปแล้ว
เธอที่ถูกตบจนหน้าบวม เขายังเตือนให้เธอไปซื้อยา………
เรื่องเหล่านี้ทำให้ถังเฉียวหว่านในเวลานี้รู้สึกว่าหลงอี้เชินนั้นดีกว่าคนของตระกูลถังเป็นร้อยเท่า
ถังจวิ้นฉือถูกเธอตบจนโกรธเป็นไฟ พูดจากหยาบคาย ถังเฉียวหว่าน “แม่งมึงกล้าตบกูเหรอ มึงเชื่อมั้ยว่ากูจะหาคนมาสั่งสอนมึงให้ตาย ทั้งๆที่มึงเองก็เน่าเฟะไปแล้ว ยังจะทำตัวสูงส่งต่อหน้ากู ถุย”
ถังจวิ้นฉือถุยน้ำลายมาทางเธออย่างน่ารังเกียจ แล้วผลักเธอออก เดินขึ้นชั้นบนอย่างกวนประสาท
ถังเฉียวหว่านที่ถูกเขาผลัก ก็เซไปข้างหลัง แขนไปชนเข้ากับขอบโซฟา เจ็บจนเขาต้องขมวดคิ้ว เธอกัดริมฝีปากเอาไว้ ไม่ได้ร้องออกมา
เธอจับแขนที่ถูกชนจนเจ็บ ถังเฉียวหว่านพยายาลุกขึ้นถึงสองครั้งถึงจะยืนขึ้นมาได้
เงยหน้าขึ้น เธอก็เห็นสายตาที่เย็นชาของลู่เยี่ยนยู่
มุมปากของเขามีรอยยิ้มที่เย้ยหยันเธอ
เธอไม่ได้สนใจเขา เธอเดินจับแขนที่เจ็บไปยังด้านนอกห้องรับแขก
เสียงหัวเราะที่เย้ยหยันของลู่เยี่ยนยู่ดังขึ้นที่ด้านหลัง “ถังเฉียวหว่าน ที่แท้ชีวิตความเป็นอยู่ของเธอในตระกูลถังมันแย่ขนาดนี้เลยเหรอ ไอ้หน้าด้าน ไก่ คำนี้ช่างเหมาะสมกับเธอเหลือเกิน”
ถังเฉียวหว่านที่ร่างกายสั่นเทา กำฝ่ามือแน่น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไออุ่นรัก(ร้าย) จากใจคุณ