ไออุ่นรัก(ร้าย) จากใจคุณ นิยาย บท 31

ใจของถังเฉียวหว่านเจ็บแปล๊บ สายตาก้มลง น้ำตาคลอเบ้า เธอจับไปที่เสื้อเชิ้ตของเขาแน่น แล้วกัดไปที่ริมฝีปาก “คุณพูดว่าอะไรนะคะ? เสียใจอะไร?”

ก้มลงมองดวงตาที่น้ำตาคลอเบ้าของเธอ นัยน์ตาของหลงอี้เชินอึมครึม อุ้มเธอขึ้นทันที แล้วเดินไปที่เตียงขนาดใหญ่

มองเตียงใหญ่ที่นุ่มสบาย ถังเฉียวหว่านหลับตาทั้งสองข้างลง น้ำตาไหลออกมาจากเบ้าตาของเธอทั้งสองข้าง

ร่างบอบบางถูกกดลงบนเตียงนอน กลิ่นอายของชายหนุ่มจู่โจมมาทางเธอ เธอขมวดคิ้วด้วยความกังวลและกลัวอย่างมาก แล้วกำหมัดแน่นอีกครั้งหนึ่ง

เสียงที่แหบทุ้มของหลงอี้เชินดังขึ้นข้างๆหูเธอ

“ผมดูเหมือนพวกที่ชอบข่มขืนมากงั้นเหรอ?”

จู่ๆคำถามนี้ก็ทำให้ถังเฉียวหว่านนิ่งอึ้งไป สมองที่มึนตื้อก็ตื่นขึ้นมาในทันที หลังจากนั้นก็ลืมก็ตาขึ้นมา

สบตาเข้ากับดวงตาของหลงอี้เชิน เธอส่ายหน้าอย่างรวดเร็ว “ไม่เหมือน”

“แล้วทำไมคุณถึงเลือกที่จะให้ผมบังคับ?”

ถังเฉียวหว่านเหมือนจะไม่เข้าใจ หลงอี้เชินยิ้มอย่างมีเลศนัย นิ้วที่เรียวยาวจับที่คางของเธอ แล้วเลื่อนไปยังริมฝีปากของเธอ “คุณเต็มใจที่จะมอบร่างกายตัวเองให้ผมเหรอ?”

ถังเฉียวหว่านหลุบตาลง แล้วเม้มริมฝีปาก ไม่ได้ตอบอะไร

หลงอี้เชินหรี่ตามอง รอยยิ้มที่มุมปากค่อยๆหายไป สายตาเย็นชาขึ้นเล็กน้อย “ในเมื่อคุณไม่เต็มใจ ถ้าผมทำแบบนั้นกับคุณ มันจะแตกต่างอะไรกับข่มขืน?”

พอพูดจบ มือที่เขาจับคางเธอไว้ก็เพิ่มแรงขึ้น “ผมไม่สนว่าคุณจะมีเหตุผลอะไร คุณห้ามส่งตัวเองให้ใคร ต่อให้ผู้ชายคนนั้นคือผมก็ตาม”

พูดจบ เขาก็เข้าห้องน้ำไปด้วยสีหน้าเคร่งขรึมที่ยังคงความหล่อไว้

เห็นได้ชัด ว่าเขาโกรธมาก

ที่หางตาของถังเฉียวหว่านยังมีคราบน้ำตาอยู่ เธอกัดริมฝีปากตัวเองอย่างแรง จนรับรู้ได้ถึงกลิ่นคาวเลือด เธอถึงปล่อย

“ดื่มหมดไม่เหลือสักหยดแล้วใช่ไหม?” ไม่รอให้หลงอี้เชินพูด ถังเฉียวหว่านก็ยกแก้วชาในมือของเขา ดื่มไม่เหลือแม้แต่หยดเดียวเช่นกัน

แล้วยื่นแก้วชาส่งให้เขา ถังเฉียวหว่านจ้องไปที่เขา แล้วพูด “ขอบคุณค่ะ”

คำพูดขอบคุณนี้ขอบคุณหลายอย่างมาก ไม่ใช่แค่ขอบคุณที่เขายกชามาให้

หลงอี้เชินมองเธอด้วยสายตาเคร่งครึม สายตาจับจ้องไปที่แผลริมฝีปากที่เธอกัดอย่างรวดเร็ว สีหน้าบนใบหน้าหล่อเหลาของเขาก็ยิ่งเคร่งขรึมเข้าไปอีก

“ขอบคุณผมเรื่องอะไร? ขอบคุณที่ผมวางยาในชาที่คุณดื่มเมื่อกี้?”

ถังเฉียวหว่านนิ่งอึ้งไป นัยน์ตาเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

ความไม่อยากจะเชื่อในสายตาของเธอทำให้หลงอี้เชินมีความสุข นัยน์ตาเขาอ่อนโยนขึ้นเล็กน้อย “ดูเหมือนคุณจะเชื่อใจผมมาก?”

ยื่นแก้วชาที่ว่างเปล่าให้เขา นิ้วที่เรียวยาวของเขาสัมผัสไปที่ริมฝีปากของเธอ “ต่อไปห้ามกัดตรงนี้อีก ไม่งั้นผมจะถอนฟันคุณออกให้หมด”