ไออุ่นรัก(ร้าย) จากใจคุณ นิยาย บท 30

เธอสะบัดขาอย่างไม่เป็นสุข อยากที่จะเอาขาออกจากฝ่ามือของหลงอี้เชิน

แต่เธอยิ่งดิ้น หลงอี้เชินยิ่งออกแรง

เขาจ้องมองเธอที่หายใจที่ไม่สม่ำเสมอด้วยแววเคร่งขรึม แล้วถามด้วยน้ำเสียงทุ้ม “เป็นอะไรไป”

ถังเฉียวหว่านหลบสายตา เมินหน้าหนีอย่างเขินอาย “ไม่รู้ คุณ……….ฉันไม่สบายตัวอย่างมาก”

เธอพูดจาตรงไปตรงมา หลังจากที่พูดจบก็รู้สึกว่าใช้คำพูดผิดไป

กำลังจะแก้ไขคำพูด น้ำเสียงที่มีเสน่ห์ของหลงอี้เชินก็ดังขึ้นในหูของเธอ

“หือ? ไม่สบาย?”

เมื่อหันหน้าไป เธอก็เจอกับสายตาที่คมเข้มเจ้าเล่ห์หลงอี้เชินของหลงอี้เชิน ทำให้เธอใจสั่นเล็กน้อย

“อยากสบายมั้ย?” อยู่ๆน้ำเสียงของหลงอี้เชินก็แหบแห้ง โน้มตัวลงไปทับถังเฉียวหว่าน

ใบหน้าของทั้งสองอยู่ใกล้กันมาก ปลายจมูกชนกัน ลมหายใจสัมพันธ์กัน ริมฝีปากห่างกันเพียงไม่กี่มิลลิเมตร ได้ยินเสียงหายใจของกันและกันชัดเจน และเกี่ยวพันกัน

การหายใจของถังเฉียวหว่านก็ไม่คล่องอยู่แล้ว เมื่อหลงอี้เชินโน้มตัวเข้ามาใกล้เธอขนาดนี้ มันทำให้หัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้นอย่างไม่บอกถูก และมือเรียวของเธอก็จับผ้าปูที่นอนสีขาวโดยไม่รู้ตัว

ลมหายใจหอมอ่อนของเธอถูกหลงอี้เชินสูดดมไปทั้งหมด ลมหายใจสะอาด บริสุทธิ์ของหญิงสาวทำให้เขาหลงใหลเล็กน้อย

“อยากมั้ย?” ครั้งนี้น้ำเสียงของเขาแหบแห้งกว่าเมื่อกี้อีก ช่างเย้าใจคน

คำพูดของเขาแฝงไปด้วยสิ่งที่ทำให้คนคิดลึก

ถังเฉียวหว่านทำเหมือนไม่ได้ยิน หลับตาโดยไม่มองตาเขา แล้วถามกลับ “มีเหล้ามั้ย?”

หลงอี้เชินหรี่ตาสีเข้มมองเขา “อยากจะเมา?”

มุมปากของถังเฉียวหว่านกระตุกไปหนึ่งที “ใช้เหล้าคลายทุกข์ไม่ได้เหรอ? มีหรือไม่มี?”

หลงอี้เชินเพ่งมองเธอด้วยดวงตาที่ลุ่มลึกครู่หนึ่ง จึงพูดด้วยเสียงที่ทุ้มต่ำ “ไปเอาที่ห้องรับแขกเอง”

“ขอบคุณ”

หลังจากขอบคุณแล้ว ถังเฉียวหว่านก็ผลักหลงอี้เชินออก ทนต่อความเจ็บของขา ลงไปจากเตียง ก้าวเดินเท้าเปล่าไปเปิดประตูแล้วออกไปจากห้องนอน

ในห้องรับแขกมีบาร์เหล้าที่ประณีตสวยงาม บนบาร์วางเต็มไปด้วยเหล้าขึ้นชื่อมากมาย เธอหยิบขวดที่เปิดแล้วที่อยู่บนสุดและหยิบแก้วทรงสูงสองใบ

ที่เธอหยิบเหล้าที่เปิดแล้ว เพราะเธอเปิดขวดไม่เป็น

เมื่อเข้าไปในห้องนอน เธอก็มองไปยังหลงอี้เชินซึ่งนั่งอยู่บนโซฟาหนังด้วยท่าทางที่คาดเดาไม่ได้

“คุณ………..สามารถดื่มเป็นเพื่อนฉันสักแก้วมั้ย?” ลังเลไปครู่หนึ่ง เธอจึงถามออกไป

หลงอี้เชินชำเลืองมองเหล้าที่อยู่ในมือเธอ แววตาเคร่งขรึม “อยากจะให้ฉันเมาเป็นเพื่อนเธอ？”

ถังเฉียวหว่านกัดริมฝีปากล่าง เดินไปข้างหน้าแล้ววางแก้วสองใบลงบนโต๊ะชงชาของหลงอี้เชิน จากนั้นก็เทเหล้าเต็มแก้ว

เธอยกมันขึ้นมาหนึ่งแก้ว เห็นหลงอี้เชินไม่มีท่าทีที่จะยกแก้วเหล้าขึ้นมา เธอก็ไม่ได้พูดอะไร เธอหลับตา กัดฟัน แล้วดื่มเหล้าในแก้วหมดในคราเดียว

เหมือนเหล้าดีกรีค่อนข้างจะแรง หลังจากที่เธอดื่มหมดเธอก็รู้สึกเวียนหัว ลำคอแสบร้อน ทรมานมาก

“แฮ่ม……..แฮ่ม” เธอไอไปสองที สำลักเหล้าจนน้ำตาไหลออกมาแล้ว

หลงอี้เชินกวาดมองเธอแวบหนึ่ง แล้วหยิบแก้วของเขาขึ้นมา “ถ้าเก่งจริง ก็ดื่มแก้วนี้ด้วย”

ถังเฉียวหว่านชำเลืองมองเขาที่ยากจะคาดเดา กัดฟัน รับแก้วเหล้ามา อดทนต่อความเจ็บของลำคอแล้วดื่มมันลงไป

“แฮ่ม…….แฮ่ม…….” คราวนี้เธอไอหนักขึ้น และเวียนหัวมากขึ้นเรื่อยๆ

คิดถึงคำด่าของเจิ้งเฟิ่งผิง คำข่มขู่ของถังเจี้ยนหรง คำพูดที่เย้ยหยันของน้องชาย และเรื่องที่บีบบังคับให้เธอแต่งงานกับตาแก่…..

น้ำตาไหลลงมาจากลูกตาที่กลมโต ความเศร้าโศกในหัวใจของเธอทำให้เธอรินเหล้าอีกแก้วด้วยความโกรธ

เมื่อเธอยกมันขึ้นมาและกำลังจะดื่ม เสียงทุ้มๆของหลงอี้เชินก็ดังไปถึงหูของเธอ

“ถ้าเธอกล้าดื่มมันลงไป ฉันจะอุ้มเธอไปแช่ในถังเหล้า”

แทนที่จะปล่อยให้ความบริสุทธิ์ของเธอถูกทำลายโดยชายชราหรือคนอื่นๆ เธอยอมมอบความบริสุทธิ์ของเธอออกไปก่อนดีกว่า

เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมองหลงอี้เชินอีกครั้ง น้ำตาได้ทำให้ตาของเธอพร่ามัว “ของบางสิ่งถูกกำหนดไว้แล้วว่าต้องเสียมันไปใช่มั้ย？”

ไม่รอให้เขาตอบ เธอก็พูดตอบ “หากถูกกำหนดว่าต้องเสียมันไป ถ้างั้น ฉันยอมที่จะเสียให้คุณ”

แม้ว่าจะรู้จักกับเขาไม่นาน แต่เขาเคยช่วยเหลือเธอ ช่วยชีวิตเธอ คือผู้ชายที่เธออยากจะขอบคุณมากที่สุด

เอาความบริสุทธิ์ของเธอมอบให้เขา อย่างน้อยในเวลานี้ เธอไม่เสียใจ

เพราะคำพูดของเธอ หลงอี้เชินหรี่ตาลง แล้วจ้องมองเธอด้วยแววตาที่มีเสน่ห์ “เธอรู้หรือเปล่าว่ากำลังพูดอะไร?”

“ฉันรู้ แทนที่จะถูกตาแก่นั้นย่ำยี ฉันยอมที่จะมอบร่างกายของฉันให้คุณ แต่คุณต้องจำไว้ คืนนี้คืนฉันที่นอนกับคุณ”

พูดจบ เธอรวบรวมความกล้า คล้องคอของเขาอย่างกล้าหาญ จากนั้นก็จูบปากเขา

เธอไม่รู้วิธีจูบ จึงไม่มีทักษะในการจูบ ทำได้เพียงกลิ้งไปบนริมฝีปากบางๆของเขา

น้ำตาในดวงตาเอ่อคลอขึ้นอีกครั้งอย่างควบคุมไม่ได้ ไหลตามแก้มลงมายังริมฝีปากที่แนบชิดกันของทั้งสองคน

เมื่อลิ้มรสเค็มและเปียกไปแล้ว ดวงตาของหลงอี้เชินที่ลึกราวกับสระจ้องมองยังใบหน้าที่เปื้อนน้ำตาของเธอ ม่านตาสีเข้มของเขาหดตัวเล็กน้อย ทันใดนั้นเขาก็ยกมือขึ้นและจับท้ายทอยของเธอแน่น ใช้ปากปิดปากของเธอให้แน่น

ถังเฉียวหว่านสะดุ้งตกใจ แต่ไม่ได้ถอย พยายามไปจูบเขา

จูบของเขาค่อนข้างหนักและแรง โพรงริมฝีปากล้วนเต็มไปด้วยลมหายใจของเขา แปลก แข็งแกร่ง และชัดเจน

ลมหายใจของเขาสะอาดมาก ปราศจากกลิ่นบุหรี่ ซึ่งหมายความว่าเขาไม่สูบบุหรี่

จูบของเขารุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ถังหว่านเฉียวที่ผ่อนลมหายใจไม่เป็น เกือบจะขาดใจ

หลงอี้เชินผละจากริมฝีปากของเธอ และริมฝีปากบางที่ร้อนผ่าวก็เลื่อนมาที่หูของเธอ และลมหายใจที่ร้อนผ่าวก็ห่อหุ้มเธอไว้ “เธอแน่ใจนะว่าจะมอบมันให้ฉัน”

เขาหรี่ตาลง แล้วพูดต่อ “ตอนนี้เสียใจยังทันนะ”