หลงอี้เชินไม่ได้ตอบเธอ ยื่นมือออกไปกดหัวน้อยๆของเธอซบลงตรงหน้าอกของเขาอย่างบังคับแต่อ่อนโยน
“หากเหนื่อยก็นอนพักสักครู่”
เสียงที่ต่ำและมีเสน่ห์ของเขาอ่อนโยนอย่างน่าประหลาดใจ ถังเฉียวหว่านที่ฟังแล้วตาก็แดงในทันที ในใจรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาบ้าง
เมื่อกี้ตอนที่เขาปรากฏตัวก็เหมือนกับเทพเจ้ามาโปรด
เธอเอาใบหน้าที่บวมแดงซบลงตรงอกของเขา สองมือที่เรียวยาวจับเสื้อเชิ้ตของเขา น้ำตาไหลออกแล้ว แล้วร้องไห้เสียงเบา
เธอร้องไห้ให้ตัวเอง
ร้องไห้ที่เธอทำในสิ่งไร้ค่า ร้องไห้ที่เธอตาบอด
ได้ยินเสียงร้องไห้ของเธอ ลั่งหลิงที่กำลังขับรถอยู่ก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ
หลงอี้เชินขยับแขน กอดเธอแน่นขึ้น ดวงตาที่คมกริบฉายแววอันตราย ในหัวได้ตัดสินใจอะไรบางอย่าง
ถังเฉียวหว่านที่ร้องไห้ตรงอบของเขาจนเหนื่อยแล้วหลับไป
ลั่งหลิงรับสายระหว่างทาง หลังจากที่ขอความเห็นของหลงอี้เชินแล้ว ก็ได้ขับโรงไปยังโรงแรมLN
ขณะที่ลงรถเป็นเวลาเกือบห้าทุ่มแล้ว
เมื่อเขาอุ้มถังเฉียวหว่านก้าวเข้าไปในล็อบบี้โรงแรมที่หรูหรา ผู้จัดการโรงแรม พนักงานเคาน์เตอร์ พนักงานต้อนรับต่างมาต้อนรับเขาอย่างสุภาพ
ผู้จัดการที่เข้มงวดก็เคารพอย่างสุขภาพ “คุณชายสาม”
หลงอี้เชินไม่สนใจฝุงชนที่เข้ามาต้อนรับเขาเลย อุ้มถังเฉียวหว่านเข้าไปในลิฟต์ส่วนตัว ตรงขึ้นไปยังห้องชุดสุดหรูชั้นบนสุด
ห้องชุดสุดหรูชั้นบนสุดเป็นห้องของเขา มีห้องนอนใหญ่หนึ่งห้อง ห้องนอนเล็กสามห้อง มีห้องรับแขก บาร์เหล้า ห้องครัว ห้องหนังสือ ห้องฟิตเนต และห้องเสื้อขนาดใหญ่ สระว่ายน้ำ สวนดอกไม้กลางอากาศ ระเบียงห้อง
ประตูห้องชุดเป็นระบบสแกนหน้า หลงอี้เชินที่อุ้มถังเฉียวหว่านยืนอยู่หน้าประตูไม่กี่วินาที ประตูก็เปิดออก
ขณะที่เขาจะเข้าไปข้างในนั้น เสียงของกู้จื่อหานก็ดังขึ้นที่ข้างหลัง
“หัวหน้า ผู้หญิงเมื่อแปดปีก่อนยังจะตามหาต่อมั้ย?”
“กู้จื่อหาน นายทำไมถึงถามคำถามที่ไร้สาระแบบนี้! ก็ต้องหาต่อสิ ใช่มั้ยท่าน………”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไออุ่นรัก(ร้าย) จากใจคุณ