ไออุ่นรัก(ร้าย) จากใจคุณ นิยาย บท 29

หลงอี้เชินไม่ได้ตอบเธอ ยื่นมือออกไปกดหัวน้อยๆของเธอซบลงตรงหน้าอกของเขาอย่างบังคับแต่อ่อนโยน

“หากเหนื่อยก็นอนพักสักครู่”

เสียงที่ต่ำและมีเสน่ห์ของเขาอ่อนโยนอย่างน่าประหลาดใจ ถังเฉียวหว่านที่ฟังแล้วตาก็แดงในทันที ในใจรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาบ้าง

เมื่อกี้ตอนที่เขาปรากฏตัวก็เหมือนกับเทพเจ้ามาโปรด

เธอเอาใบหน้าที่บวมแดงซบลงตรงอกของเขา สองมือที่เรียวยาวจับเสื้อเชิ้ตของเขา น้ำตาไหลออกแล้ว แล้วร้องไห้เสียงเบา

เธอร้องไห้ให้ตัวเอง

ร้องไห้ที่เธอทำในสิ่งไร้ค่า ร้องไห้ที่เธอตาบอด

ได้ยินเสียงร้องไห้ของเธอ ลั่งหลิงที่กำลังขับรถอยู่ก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ

หลงอี้เชินขยับแขน กอดเธอแน่นขึ้น ดวงตาที่คมกริบฉายแววอันตราย ในหัวได้ตัดสินใจอะไรบางอย่าง

ถังเฉียวหว่านที่ร้องไห้ตรงอบของเขาจนเหนื่อยแล้วหลับไป

ลั่งหลิงรับสายระหว่างทาง หลังจากที่ขอความเห็นของหลงอี้เชินแล้ว ก็ได้ขับโรงไปยังโรงแรมLN

ขณะที่ลงรถเป็นเวลาเกือบห้าทุ่มแล้ว

เมื่อเขาอุ้มถังเฉียวหว่านก้าวเข้าไปในล็อบบี้โรงแรมที่หรูหรา ผู้จัดการโรงแรม พนักงานเคาน์เตอร์ พนักงานต้อนรับต่างมาต้อนรับเขาอย่างสุภาพ

ผู้จัดการที่เข้มงวดก็เคารพอย่างสุขภาพ “คุณชายสาม”

หลงอี้เชินไม่สนใจฝุงชนที่เข้ามาต้อนรับเขาเลย อุ้มถังเฉียวหว่านเข้าไปในลิฟต์ส่วนตัว ตรงขึ้นไปยังห้องชุดสุดหรูชั้นบนสุด

ห้องชุดสุดหรูชั้นบนสุดเป็นห้องของเขา มีห้องนอนใหญ่หนึ่งห้อง ห้องนอนเล็กสามห้อง มีห้องรับแขก บาร์เหล้า ห้องครัว ห้องหนังสือ ห้องฟิตเนต และห้องเสื้อขนาดใหญ่ สระว่ายน้ำ สวนดอกไม้กลางอากาศ ระเบียงห้อง

ประตูห้องชุดเป็นระบบสแกนหน้า หลงอี้เชินที่อุ้มถังเฉียวหว่านยืนอยู่หน้าประตูไม่กี่วินาที ประตูก็เปิดออก

ขณะที่เขาจะเข้าไปข้างในนั้น เสียงของกู้จื่อหานก็ดังขึ้นที่ข้างหลัง

“หัวหน้า ผู้หญิงเมื่อแปดปีก่อนยังจะตามหาต่อมั้ย?”

“กู้จื่อหาน นายทำไมถึงถามคำถามที่ไร้สาระแบบนี้! ก็ต้องหาต่อสิ ใช่มั้ยท่าน………”

“ห้องนอน” หลงอี้เชินไม่ได้เงยหน้ามองเธอ ดวงตาที่คมเข้มจดจ่อและจับจ้องไปที่บาดแผลของเธอ

มุมปากของถังเฉียวหว่านกระตุกไปหนึ่งที “ฉันถามว่า……..ที่นี่มันที่ไหน?”

“สถานที่ไว้นอน”

“……” ถังเฉียวหว่านมองไปยังหลงอี้เชินที่กำลังจดจ่อ สูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วเปลี่ยนคำถาม ทำไมคุณถึงช่วยฉัน? เราไม่ใช่เพื่อนกันสักหน่อย?

เราเคยมีความสัมพันธ์กัน หลงอี้เชินพูดอย่างราบเรียบ มือที่เรียวยาวออกจากแขนของเธอแล้ว และมาจับอยู่บนขาขาวที่เรียวยาวของเธอ

“อะไรนะ?” ถังเฉียวหว่านตกใจจนเบิกตากว้าง หูแดงด้วยความเขินอาย “คุณพูดบ้าอะไร?”

หลงอี้เชินมองเธอที่ประหม่าเล็กน้อย ก็พูดด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ “คิดมากไปแล้ว ที่ฉันหมายถึงความสัมพันธ์ที่เคยเห็นกันจนหมดน่ะ”

“……” ถังเฉียวหว่านพูดอะไรไม่ออกอีกครั้ง เธอปิดปากเงียบ และไม่ถามอีกเลย

ฝ่ามือใหญ่ของหลงอี้เชินที่จับอยู่บนเรียวขาของเธอ มืออีกข้างหนึ่งกำลังนวดขาของเธออยู่ ฝ่ามือนั้นอุ่น แต่ว่าน้ำยามันเย็น ความเย็นกับความร้อนเกิดความกระตุ้น มันทำให้เกิดความรู้สึกพิเศษ

ถังเฉียวหว่านลุกขึ้นอย่างไม่เป็นตัวเอง รู้สึกว่าฝ่ามืออุ่นของหลงอี้เชินที่กำลังทายาให้เธอเหมือนกับกำลังลูบขาของเธอ