ไออุ่นรัก(ร้าย) จากใจคุณ นิยาย บท 28

ขณะที่อุณหภูมิในรถสูงขึ้นถังเฉียวหว่านซึ่งอยู่ในอ้อมแขนของหลงอี้เชินก็ค่อยๆหายสั่น

เมื่อร่างกายมีความอุ่นขึ้นมาเล็กน้อยแล้ว ถังเฉียวหว่านก็อยากจะดิ้นรนออกมาจากอ้อมแขนของหลงอี้เชินอีกครั้ง “คุณ…..ปล่อยฉัน”

หลงอี้เชินหรี่ตาที่เย็นชาลงเล็กน้อย แล้วเสียงที่เย็นเยือกของเขาดังขึ้นบนหัวของเธอ น้ำเสียงแข็งกร้าวอย่างมาก “ถ้าคุณกล้าที่จะขยับอีกครั้ง ผมจะถอดเสื้อผ้าคุณออกให้หมดแล้วโยนคุณออกไปจากรถ”

พูดจบ เขากล่าวเสริมด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำและมีเสน่ห์ว่า “ผมเคยพูดแล้ว ผมไม่ชอบผู้หญิงที่ดัดจริต”

ได้ยินคำพูดของเขา ถังเฉียวหว่านซึ่งหมดอาลัยตายอยากก็ถูกคำพูดนี้กระตุ้นจนทำให้อยากมีชีวิตอยู่ต่อ ทุกครั้งที่เจอกับเขา เขานั้นสามารถจุดพลังในใจของเขาได้สำเร็จ

เขาสามารถพูดกระตุ้นยั่วโมโหให้คนที่ตายไปแล้วฟื้นขึ้นมาได้

เธอกัดริมฝีปากที่เคยกัดจนฉีกแล้ว ดวงตาที่บวมแดงมีประกายไฟมองหลงอี้เชินที่ท่าทางเย็นชา จึงดิ้นอย่างดื้อรั้นไปสองที

หลงอี้เชินหรี่ตาเหยี่ยวที่ดุร้ายอันตรายลง ดวงตาเหยี่ยวของเขาจับจ้องไปที่ใบหน้าที่เปื้อนน้ำตาที่ดื้อรั้นของเธอ และเขายกริมฝีปากขึ้นอย่างเย็นชา “คุณคิดว่าผมล้อเล่นเหรอ?”

พูดจบ เขาก็สั่งลั่งหลิงเพิ่มความเร็วรถ

ความเร็วรถที่วิ่งเหมือนกำลังบิน

หลงอี้เชินเหลือบมองถังเฉียวหว่าน จากนั้นก็เปิดประตูรถDartz

ลมแรงซัดเข้ามาในรถ ถังเฉียวหว่านถูกลมลมเย็นทำให้หนาวสั่น

และวินาทีต่อมา ร่างกายท่อนบนของเธอก็ไปอยู่นอกรถแล้ว

เนื่องจากรถขับเร็วเกินไปและลมก็แรง ใบหน้าเล็กๆของถังเฉียวหว่านที่แดงและบวมจากการถูกตบ เมื่อถูกลมเย็นทำให้เธอ เจ็บจนจะขาดใจ

ใบหน้าของเธอหงายอยู่ ร่างกายครึ่งบนที่มีเสื้อคลุมอยู่ด้านนอก ส่วนที่เหลืออยู่ในรถ เอวบางของเขาถูกหลงอี้เชินกอดไว้อย่างแน่นๆ เธอถึงไม่ได้ตกลงไปจากรถ

แววตาเธอลุกเป็นไฟ จ้องมองหลงอี้เชินที่กอดเอวของเธอไว้ แต่กลับเอาร่างท่อนบนของเธอออกไปนอกรถ กัดฟันแล้วพูด

“สารเลว”

หลงอี้เชินจ้องมองเธอ ริมฝีปากโค้งขึ้นเล็กน้อย น้ำเสียงอ่อนโยนเล็กน้อย “ยังจะดิ้นอีกมั้ย?”

ถังเฉียวหว่านกัดรีบฝีปากไม่พูด หลงอี้เชินได้ขยับร่างกายของเธอเข้ามาในรถ

ตอนนี้เขายังคงไม่ลืม ตอนเห็นเธอที่นอกบ้านของตระกูลถัง เธอเหมือนไม่มีจิตวิญญาณเลย ท่าทางหมดอาลัยตายอยาก

ถังเฉียวหว่านก้มหน้าลง “ฉันรู้ว่า…….ที่คุณทำแบบนั้นเพราะไม่อยากให้ฉัน……..ดิ้นไปเรื่อย”

เนื่องจากร้องไห้เป็นเวลานาน เวลานี้ที่เธอพูดรู้สึกเจ็บคอแล้ว

แม้ว่าเมื่อกี้เธอมีความคิดที่อยากจะตายจริงๆ แต่ชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป และเธอยังมียายที่ต้องดูแล เธอจะไม่ปล่อยให้ตัวเองอยู่ในก้นบึ้งของความเจ็บปวดเพียงเพราะผู้ชายสารเลวคนนั้น

ลู่เยี่ยนยู่ไม่คู่ควร

เพราะความเจ็บปวดจากลู่เยี่ยนยู่ ทำให้ตัวเองนั้นยังดูถูกตัวเอง

ลู่เยี่ยนยู่ไม่อยากเห็นเธอมีความสุข เธอก็จะพยายามใช้ชีวิตให้มีความสุข

หลงอี้เชินยิ้มเพราะคำพูดของเธอ ดวงตาของเขาที่จ้องมองเธออ่อนโยนลงเล็กน้อย แต่มุมปากของเขาโค้งขึ้นเป็นเส้นโค้งที่กระหายเลือด “คนที่รังแกเธอคืนนี้ มันจะโชคร้ายแล้ว”

ถังเฉียวหว่านสะดุ้ง เงยหน้ามองใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา “คุณพูดอะไรนะ?”