ไออุ่นรัก(ร้าย) จากใจคุณ นิยาย บท 27

ดวงตาที่ลุ่มลึกและลึกซึ้งของหลงอี้เชินกวาดมองออกไปนอกหน้าต่างรถ เพียงแวบเดียว เขาก็รู้ว่าคนที่ร้องไห้อยู่คือใคร

ขณะที่สายตาแข็งกร้าว ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาก็ถูกปกคลุมไปด้วยน้ำแข็ง และบรรยากาศก็เย็นเยือกในทันที ริมฝีปากบางได้เปล่งคำพูดที่เย็นชาออกมา “หยุดรถ”

เสียงที่เย็นและมีเสน่ห์ของเขามีนัยของความใจร้อน ราวกับว่าเขาไม่สามารถรอได้ โดยอยากจะบินออกไปนอกรถทันที

เขาถึงขนาดรู้สึกว่าการเปิดประตูลงรถ แล้วเดินในเวลานี้สำหรับเขา สิ่งที่ล้วนไม่จำเป็นในขณะนี้

เขาอยากจะแว็บไปตรงหน้าของถังเฉียวหว่านทันที

คำสั่งเพียงคำเดียวของเขา กู้จื่อหานก็หยุดรถในทันที

“ท่าน………” ลั่งหลิงกำลังจะพูด หลงอี้เชินก็ผลักประตูรถแล้วลงจากรถเลย ก้าวเท้าก้าวใหญ่ไปยังทิศทางของถังเฉียวหว่าน

ลั่งหลิงมองหลงอี้เชินที่พึ่บพั่บจนอ้าปากค้าง เขารู้สึกว่าคืนนนี้ท่านประธานผิดแปลกไปจากเดิม

เมื่อก่อน หลังจากที่รถจอดสนิทแล้ว หลงอี้เชินจะนั่งตัวตรงอยู่บนรถ รอให้ลั่งหลิงกับกู้จื่อหานเปิดประตูแล้ว เขาถึงจะลงจากรถด้วยทางท่าที่สง่างาม

เมื่อเทียบคืนนี้กับเมื่อก่อนมันจึงแตกต่างกัน

ลั่งหลิงกับกู้จื่อหานที่ลงรถทีหลังก็ตามไป

ถังเฉียวหว่านที่กำลังร้องไห้ได้ยินเสียงฝีเท้าดังมาแต่ไกล จึงค่อยๆเงยหน้าที่ตาบวมแดงและแก้มที่เปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา

ท่าทางที่โศกเศร้าสิ้นหวังนี้ได้ตกไปในแววตาที่ลุ่มลึกของหลิงอี้เชิน หัวใจเขาบีบรัดแน่น มีความรู้สึกที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนกำลังแพร่กระจายในหัวใจเขา อยู่ๆเขาก็รู้สึกหายใจไม่คล่อง

และดวงตาคู่นั้นที่คมเข้มเหมือนน้ำหมึก เหมือนมีดวงไฟจะพ่นออกมา

เมื่อเห็นว่าคนที่เดินมาคือหลงอี้เชิน ดวงตาที่แดงก่ำของถังเฉียวหว่านตกตะลึงและประหลาดใจอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเธอก็กอดร่างกายที่หนาวสั่นของเธอไว้แน่น แล้วหันหน้าหนี

เธอไม่อยากให้เขาเห็นเธอในสภาพที่น่าอนาถนี้

ถูกดูแคลนเหยียบหยามขนาดนี้ เธออยากจะตายให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย

“คุณถัง โอ้！ โน！ โอ้！ โน ！ช่วยบอกฉันทีว่านี่ไม่ใช่เรื่องจริง มันไม่ใช่เรื่องจริง……..”

ลั่งหลิงกำลังจะกรีดร้อง แต่หลงอี้เชินจ้องเขากับกู้จื่อหานด้วยสายตาที่คมกริบ

“ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงเหรอ?”