ไออุ่นรัก(ร้าย) จากใจคุณ นิยาย บท 26

เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ ริมฝีปากบางของเขาก็เข้าใกล้เธออีก พูดอย่างดูถูก “ฉันรังเกียจที่เธอสกปรก ถังเฉียวหว่าน ในสายตาฉัน เธอนั้นสกปรกเหมือนขยะ สันดานไพร่เหมือนแม่เธอ”

พูดมาถึงประโยคสุดท้าย นัยน์ตาที่เย็นชาฉายแววของความเกลียดชัง

เมื่อได้ยินคำพูดของเขา ถังเฉียวหว่านกำมือแน่น จ้องมองเขาด้วยสายตาที่เย็นเยือก และไม่ยอมให้น้ำตาตัวเองหลั่งต่อหน้าเขาแม้แต่หยดเดียว

“อย่าใช้สายตาแบบนี้มองฉัน” ลู่เยี่ยนยู่ยิ้มอย่างโหดร้าย “ยังมีอีกเรื่องที่ลืมบอกเธอไป ผู้ชายที่ช่วยเธอเมื่อแปดปีที่แล้วไม่ใช่ฉัน”

คำพูดประโยคนี้ทำให้ถังเฉียวหว่านตกใจ มีความรู้สึกสิ้นหวังเหมือนกับตกลงไปในเหว “นายพูดอะไรนะ?”

ร่างกายเธอเริ่มสั่นเทา เบิกตากว้างอย่างไม่กล้าเชื่อและรับไม่ได้

หรือว่าแปดปีมานี้เธอตอบแทนบุญคุณผิดคน และรักผิดคน

ลู่เยี่ยนยู่ยิ้มอย่างชั่วร้าย “ฉันบอกว่าเมื่อแปดปีก่อนฉันโกหกเธอ ฉันไม่ใช่ผู้ชายที่ช่วยเธอเมื่อแปดปีก่อน นั่นก็หมายความว่า แปดปีมานี้ เธอมอบความจริงใจให้ผิดคนแล้ว และก็รักผิดคนแล้ว ตอนนี้เสียใจมากเลยใช่มั้ย?”

แววตาที่เย็นชาของถังหว่านเฉียวเต็มไปด้วยความเกลียดชัง ตะโกนอย่างเสียงดัง “ลู่ เยี่ยน ยู่”

มองถังเฉียวหว่านที่เต็มไปด้วยความโกรธและความเกลียดชัง ลู่เยี่ยนยู่ขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วพูดว่า “เธอรู้ไหมว่าทำไมฉันถึงขอเธอแต่งงาน “เพราะ... ฉันต้องการให้เธอหลงรักฉันก่อนแล้วค่อยทิ้งเธอ แล้วให้เธอเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส”

ขณะที่มองลู่เยี่ยนยู่ ถังเฉียวหว่านคิดในใจหากเธอมีมีดอยู่ในมือ เธอต้องใช้มันแทงเข้าไปบนตัวของลู่เยี่ยนยู่อย่างแน่นอน

สายตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังของเธอทำให้ลู่เยี่ยนยู่หงุดหงิดเล็กน้อย

เขายื่นมือไปดึงกระชากถังเฉียวหว่านที่นอนอยู่บนรถออกมา จากนั้นก็เข้าไปนั่งในรถ

และถังเฉียวหว่านที่ถูกเขาสะบัด ก็ล้มลงบนพื้น

ห่างออกไปไม่กี่ร้อยเมตร รถDartz SUV สีดำคันหนึ่งกำลังแล่นเข้ามา

“ท่านประธาน ด้านหน้ามีเสียงร้องไห้ ใช่เสียงร้องไห้ของผีมั้ย? ผมกลัวมากเลย” ลั่งหลิงพูดจบ ก็มองไปยังกู้จื่อหานที่กำลังขับรถ “หานหาน เห็นแก่เราที่เคยมีความสัมผัสที่แนบชิด เดี๋ยวถ้าเจอผีนายต้องปกป้องฉันนะ”

กู้จื่อหานเหลือบมองเขาไปแวบหนึ่ง “เวลาที่นายพูดมากผียังกลัวเลย นายยังต้องการการปกป้อง?”

“ไม่ปกป้องก็แล้วไป ฉันมีท่านประธานปกป้อง” ลั่งหลิงมองเขาจนพูดจบ แล้วหันหน้ามองไปทางหลงอี้เชินที่นั่งอยู่ด้านหลัง สายตาเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ “ท่านประธาน ในเมื่อจื่อหานก็ได้มาดูแล้ว คุณถังเธอได้กลับถึงบ้านอย่างปลอดภัยแล้ว ทำไมคุณยังต้องมาดูด้วยตัวเองอีก?”

หลงอี้เชินหรี่ดวงตาสีเข้มลงเล็กน้อย แววตาลุ่มลึก เม้มริมฝีปากไว้โดยไม่พูด

รถมุ่งหน้าไปทางคฤหาสน์ตระกูลถัง แต่ไกล ลั่งหลิงก็เห็นร่างที่เพรียวบาง เส้นผมกระจัดกระจาย กระโปรงขาดรุ่งริ่ง ก้มหน้านั่งร้องไห้อยู่บนพื้น

“อ้า ผี ผี ยังเป็นผีผู้หญิงอีกด้วย ท่านประธาน กลับกันเถอะ หากเป็นผีบ้ากามมันก็จะไม่ดี”