ไออุ่นรัก(ร้าย) จากใจคุณ นิยาย บท 35

ข้อที่สองคือผู้ชายคนนั้นหน้าตาคล้ายกับหลงอี้เชินหกถึงเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ ความสูงก็พอๆกัน

ถ้าทั้งสองคนใส่ชุดเหมือนกัน แล้วมองจากข้างหลัง คนที่ไม่คุ้นเคยคงยากที่แยกแยะพวกเขาทั้งสองคน

โดยเฉพาะดวงตาทั้งสองข้างของผู้ชายคนนั้น เหมือนกับหลงอี้เชินเป๊ะๆ

ที่ไม่เหมือนก็คือ สายตาของผู้ชายตรงหน้าอบอุ่น แต่ดวงตาทั้งสองของหลงอี้เชินนั้นล้ำลึกและเคร่งขรึมมากกว่า ทำให้ผู้คนที่มองไม่เข้าใจ อันตรายอย่างมาก

ถ้าบอกว่าผู้ชายตรงหน้านั้นเป็นแสงอาทิตย์หลังเที่ยง เช่นนั้นหลงอี้เชินก็คงเป็นบึงน้ำแข็งที่ลึกหลายสิบเมตร

“คุณผู้หญิง…...” หลงยี่หยางเรียกเบาๆ สายตาที่เฉียบแหลมมองไปที่ธนบัตรอีกครึ่งหนึ่งในมือของเธอ

“เป็นอะไรไปครับ?”

เสียงบริสุทธิ์ของเขา ไพเราะน่าฟัง เส้นเสียงเพอร์เฟคแถมยังสูงส่งอีกด้วย

“ขอโทษนะคะ ที่ชนคุณเมื่อกี้” หลังจากที่ถังเฉียวหว่านได้สติก็หันไปขอโทษขอโพยทางเขา

“ผมไม่เป็นไรครับ” หลงยี่หยางกวาดสายตามองธนบัตรที่อยู่ในปากของซีซาร์ แล้วเม้มปากอย่างสง่างาม “เงินคุณผมจะชดใช้ให้เองครับ”

“หา?” ถังเฉียวหว่านนึกว่าตัวเองได้ยินผิดไป หลังจากที่เงยหน้ามองหลงยี่หยางด้วยความอึ้งแล้ว ก็ยิ้มแห้ง：“ไม่ต้องหรอกค่ะ นี่ก็ไม่ใช่เรื่องของคุณสักหน่อย แล้วคุณก็ไม่ใช่เจ้าของของหมาตัวนี้ด้วย”

หลงยี่หยางยิ้มอย่างรู้สึกผิด “ขอโทษครับ ผมเป็นหนึ่งในเจ้าของของซีซาร์”

“อะไรนะคะ?” ถังเฉียวหว่านนิ่งอึ้งไปอีกครั้ง มองซีซาร์ที่นอนอยู่ที่พื้น แถมยังคาบธนบัตรอีกครึ่งไว้ด้วย แล้วหันมามองชายหนุ่มที่ท่าทางสูงส่งตรงหน้า

หลงยี่หยางหยิบกระเป๋าหนังที่ประณีตออกมา แต่กลับไม่ได้รีบร้อนที่จะหยิบเงินออกมา มองถังเฉียวหว่านด้วยท่าทางคนที่มีฐานะแล้วถาม：“ผมต้องชดใช้ให้คุณเท่าไหร่ครับ?”

ที่เขาไม่ได้หยิบเงินออกมาก่อน เพราะเขากลัวว่าจะใช้เงินสบประมาทถังเฉียวหว่าน ก็เลยถามเธอก่อน

ธนบัตรของเธอใบนั้นแค่ถูกทำให้ฉีกขาด เขาถึงกับถามเธอว่าต้องชดใช้ให้เท่าไหร่ ฟังน้ำเสียงของผู้ชายคนนี้แล้ว เหมือนว่าเขาจะไม่ได้ชดใช้ให้เธอเพียงธนบัตรใบเดียว แต่ให้เธอเป็นคนกำหนดจำนวนเงิน

ผู้ชายคนนี้ดูแล้วฉลาด แต่ทำไมถึงทำเรื่องโง่เง่าแบบนี้ล่ะ?

สถาบันมีเตีย มหาวิทยาลัยซิงต้า

หลังจากที่ถังเฉียวหว่านมาถึงโรงเรียน ก็กลับไปเปลี่ยนชุดที่หอพักนักศึกษาก่อน

หอพักห้องหนึ่งพักได้สี่คน นอกจากเธอ ชุยเสี้ยวเสี้ยวแล้ว ก็ยังมีเพื่อนของเธออีกสองคน หลี่ซานและติงฉิง

นอกจากชุยเสี้ยวเสี้ยวแล้ว หลี่ซานและติงฉิงต่างก็พักอยู่ในหอ

“โอ้มายก็อดถังเฉียวหว่าน เธอไปได้ผู้ชายรวยๆมาหรือเปล่าเนี่ย? เสื้อผ้าบนตัวเธอไม่ใช่ของถูกๆใช่ไหม?”

ถังเฉียวหว่านหยิบเสื้อผ้าของตัวเองออกมา กำลังจะเตรียมเปลี่ยนชุด ก็ถูกหลี่ซานดึงไว้

“เสื้อผ้าเธอเป็นของเลียนแบบหรือของแท้ของแบรนด์ESล่ะเนี่ย?” สายตาของหลี่ซานสังเกตเสื้อผ้าบนตัวของถังเฉียวหว่าน

“ESอะไร?” ถังเฉียวหว่านไม่รู้จักแบรนด์เสื้อผ้าแพงๆเลยสักนิด เลยไม่รู้ว่าESที่หลี่ซานพูดคืออะไร